کشف اجرام تازه در کرانه‌های دوردست منظومه شمسی

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از ScienceAlert، این اجرام در جریان تلاش برای شناسایی موقعیت سیاره احتمالا نهم منظومه شمسی که وجود آن به طور غیرمستقیم استنباط شده است، کشف شدند. اسکات شپارد و چاد تروهیلو جزئیات یافته‌های خود را به «مرکز سیارات فرعی» که اینگونه اجرام را لیست می‌کند، ارسال کرده‌اند. این جست‌وجو با کمک چند رصدخانه در اطراف جهان از جمله تلسکوپ چهار متری بلانکو در شیلی و تلسکوپ هشت متری سوبارو در‌هاوایی انجام شد.

یکی از این اجرام تازه به نام 2014 FE72 اولین جرم «سحاب اورت» است که در مداری کاملا ورای نپتون پیدا می‌شود. این جرم در مدار خود گاه به فاصله سه هزار برابری زمین -نسبت به خورشید- می‌رسد. سحاب اورت یک پوسته بزرگ از اجرام است که کرانه‌های بیرونی منظومه شمسی را اشغال می‌کنند.

سیاره نهم

دکتر شپارد از موسسه کارنگی برای علوم در واشنگتن و دکتر تروهیلو از دانشگاه شمال آریزونا مشغول تجزیه و تحلیل این موضوع بودند که این اجرام جدید شبه‌سیاره چگونه در تئوری‌های موجود وسیع‌تر در مورد سیاره نهمی که در کرانه‌های دوردست منظومه می‌گردد جا می‌گیرند. شواهد وجود سیاره نهم عمدتا از رفتارهای اجرام دوردست منظومه ما استنباط می‌شود.

یکی از این اجرام آسمانی، 2013 FT28 حاوی بعضی مشخصه‌های مداری اجرامی است که موقعیت و حرکات آنها نشانه وجود سیاره نهم است اما همچنین تفاوت‌هایی را با آنها نشان می‌دهد.

منجمان براساس تحلیل سایر اجرام کوچک در کرانه‌های منظومه شمسی پیشنهاد کرده‌اند که اگر سیاره نهم وجود داشته باشد جرم آن چندین برابر زمین خواهد بود و حداقل ۲۰۰ بار از خورشید دورتر است. مطالعه تازه احتمالا به محدودتر کردن موقعیتی که سیاره نهم باید در آن جست‌وجو شود کمک خواهد کرد.

شپارد گفت:‌ «اجرام کوچک‌تر می‌توانند ما را به سوی سیاره خیلی بزرگ‌تری که فکر می‌کنیم آن بیرون باشد هدایت کنند. هر چه بیش‌تر کشف می‌کنیم، بهتر قادر به درکت وقایع بیرونی منظومه شمسی خواهیم بود».

پلوتو که در سال ۱۹۳۰ کشف شد قبلا به عنوان سیاره نهم شناخته می‌شد اما موقعیت آن در سال ۲۰۰۶ پس از کشف جرم تازه‌ای در ابعاد مشابه پلوتو در کمربند کویپر تنزل یافت. کمربند کویپر حلقه‌ای از اجرام یخی ورای نپتون است.