تراشه چشم مصنوعی راهی برای درمان نابینایی

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از دیلی‌میل، حدود 40 میلیون نفر در دنیا نابینا هستند که بعضی از آنها بعد از سال‌ها بیماری و انحطاط پیشرونده‌ای به این بیماری مبتلا شده‌اند.

«چشم زیستی» سیگنال‌های بصری را درک و آنها را به مغز ارسال می‌کند و با آموزش فراگیر به مغز بیماران کمک می‌کند تا دوباره آنها را فرابگیرد.

محققان دانشگاه «پیزا» ظرفیت مغزی را برای پردازش داده‌های ورودی مصنوعی بصری آزمایش کردند. آنها تمرکز خود را روی هفت بیمار مبتلا به «رتینیت پیگمنتوزا» گذاشتند. این بیماری، نوعی بیماری ارثی است که به مرور باعث نابینایی کامل در فرد مبتلا می‌شود.

در این بیماران، دستگاهی پروتز در چشم آنها کار گذاشته می‌شود که سیگنال‌ها را حس می‌کند و آنها را از طریق تحریک این سلول‌ها در شبکیه به مغز انتقال می‌دهد. شبکیه در پشت چشم قرار گرفته است که نور تمرکز شده از عدسی‌ها را جمع‌آوری می‌کند.

پژوهشگران سپس از فناوری تصویربرداری کاربردی آهنربایی استفاده کردند که با تشخیص تغییرات مرتبط با جریان مغز، فعالیت مغزی را اندازه‌گیری می‌کند.

اسکن‌های مغزی گرفته شده قبل (ردیف B) و بعد (ردیف C) از کاشت دستگاه ایمپلنت

بیماران می‌توانند محرک‌های بصری معمول را مانند چراغ‌های چشمک‌زن شناسایی کنند و این حالت، فعالیت مغزی را بالا می‌برد. تقویت واکنش مغزی زمان زیادی به طول می‌انجامد و به نظر می‌رسد که آموزش مغزی باید قوی‌تر از مواردی باشد که از وسایل پروتز استفاده می‌شود.

نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که بعد از کاشت این دستگاه، جراحان، مغز را تحت عمل تغییرات پلاستیک قرار می‌دهند تا چگونگی پردازش سیگنال‌های بصری را فرابگیرند.

مترجم: ندا اظهری