روایت تراژدی سه مرد تنها

گلچهر دامغانی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا گفت: «ایده نگارش این متن را سالها پیش در ذهن داشتم و در اصل آن را در سال 1389 به زبان فرانسه به نگارش درآوردم. با بازگشت به ایران ضمن ترجمه، این نمایشنامه را به طور کل بازنویسی کردم. این امر باعث شد متن حاضر که به زبان فارسی نسبت با نمایشنامه‌ای که سال 1389 نوشتم تغییرات ساختاری اساسی داشته باشد.»

وی ادامه داد: «در بازنویسی مجدد «صبحانه در غروب» به طور کل شیوه نگارش تغییر کرد و شاعرانگی کمتری یافت، البته در نتیجه این دگرگونی ها و تغییرات متن قابل دسترس‌ و ملموس تر شده است.»

دامغانی در معرفی این اثر تشریح کرد: « «صبحانه در غروب» 5 شخصیت دارد و داستانش حول سال‌های 1375 می‌گذرد. در این اثر سه مرد که اتفاق مشترکی برایشان رخ داده است، رویدادهای گذشته را مرور می‌کنند. اتفاقات مشترک بین سه کاراکتر نمایش، باعث اتصال مجدد و گردهم آمدن دوباره سه مردی شده که در حضور مادر یکی از آنها تلاش می‌کنند که با بازگویی خاطرات، خود را از زیر بار آن اتفاق خلاص کنند و آینده‌ای دیگر برای خود رقم بزنند.»

وی ضمن اشاره به این‌که اتفاقی که میان سه مرد داستان افتاده تراژدی اصلی قصه است، بیان کرد: «با توجه به این‌که در این نمایش هر یک از افراد با بازگویی اتفاق، هدف مختلفی را دنبال می‌کنند می‌توان گفت که این اثر بیشتر کندوکاوی در درون آدم‌ها است. در «صبحانه در غروب» درگیری که هر یک از آدم‌ها در مواجهه با اتفاقات زندگیشان دارند و اینکه چقدر خود را مسئول روی دادن یک اتفاق می‌دانند به نمایش در می‌آید.»

دامغانی که خود در زمان جنگ در ایران زندگی ‌کرده و درس خوانده و بعد با اقامت در کشوری دیگر، تحصیلات خود را در خارج از کشور ادامه داده و کار کرده است و دوباره به ایران بازگشته است، در صحبت‌هایش به این نکته اشاره کرد که گاه به صورت خودآگاه و گاه به صورت ناخودآگاه بعضی از خاطرات زندگی‌ام وارد متن شده است.

کارگردان نمایش «صبحانه در غروب» همچنین تاکید کرد: «این اثر بیشتر درگیری عمیق احساسی آدم‌ها را در ارتباط با هم نشان می دهد؛ ضمن این‌که این اثر به این نکته اشاره دارد که گاه برخی آدم‌ها با وجود عشق زیادی که به هم دارند لطمات و آسیب های زیادی را به هم وارد می‌کنند، و یا بلاعکس درعین خصومت قابلیت نمایان کردن نوعی دوستی ناب را دارند.

وی که معتقد است انسان‌ها باید خوبی و بدی یکدیگر را در کنار هم بپذیرند گفت: «تنها در صورتی که بپذیریم انسان‌ها مجموعه‌ای از بدی و خوبی هستند می توانیم به سمت تعالی برویم. در نمایش «صبحانه در غروب» مشکل شخصیت اصلی و آنچه موتور درام را راه‌انداخته این است که شخصیت بر خود بخشیدن را بلد نیست.»

دامغانی در خصوص طراحی‌ نمایشش و تمهیداتی که برای ارتباط راحت‌ترمخاطب با نمایش ایجاد کرده است، تصریح کرد: «شیوه کارگردانی در این اثر به گونه‌ای است که هیچ ورود و خروجی به صحنه از سمت شخصیت های مرد نیست؛ و فقط خانم‌ها در آمد و شدند و روایت ها از گذشته منفک از اتفاقات و عکس العمل های آنی زمان حال نیستند؛ یعنی به معنای کلاسیک ما فلاش بک نداریم بلکه تعریف از گذشته تاثیر لحظه ای اش را روی شخصیت ها و ارتباطات در لحظه ی اکنون می گذارد.»

کارگردان «صبحانه در غروب» درباره شکل اجرایی نمایش و طراحی‌این اثر نیز تشریح کرد: «بازی‌ها رئال است و داستان کاملا ملموس، اگرچه شیوه نگارش و کارگردانی اثر چندان واقع‌گرایانه نیست. «صبحانه در غروب» طراحی صحنه و نورپردازی خاصی دارد، البته شاید در آغاز اجرا تماشاگر متوجه نشود که داستان در چه مکانی روایت می‌شود اما با پیش رفتن اجرا و به واسطه المان‌ها، متوجه همه چیز خواهد شد.»

وی افزود: «کف صحنه نمایش پوشیده از قهوه فرانسه پودر شده است که با نورپردازی ویژه، فضایی از خاک، شن و یا بیابان را برای تماشاگر تداعی می‌کند. مخاطب در مواجهه با این طراحی و با پیش رفتن نمایش دلیل این طراحی را به طور روشن در می‌یابد.»

لازم به یادآوری است نمایش «صبحانه در غروب» با نقش‌آفرینی (به ترتیب الفبا) مجتبی پیرزاده، علی‌رضا ثانی فر، شمسی‌صادقی، حسین‌فرضی‌زاد، سلما کریم عمری از 5 تیرماه هر شب ساعت 21:15 در تالار قشقایی روی صحنه خواهد رفت.