ریخته‌گران دست‌فروش شدند/ ضعیف‌کشی در شهرک‌های صنعتی به اوج رسید

حسین محسنی فرد، رئیس اتحادیه ذوب فلزات با اشاره به مشکلات این واحدها در شهرک‌های صنعتی به خبرنگار آنا گفت: ذوب فلزات و ریخته‌گری به‌عنوان مادر بسیاری از صنایع، امروز بدون دفاع و حامی به زندگی نباتی خود ادامه می‌دهند و تاکنون نه‌تنها حمایتی برای ارتقا و توسعه را تجربه نکرده بلکه با عدم مدیریت در سطح کلان وزارتخانه‌ای بر این صنف، تقریبا یک‌چهارم از ششصد عضو این اتحادیه کار را تعطیل و بخاطر امرار معاش روی به دست فروشی آورده‌اند.

وی ادامه داد: اغلب ریخته‌گران تهران از صنعتگران قدیمی و ریشه‌داران این صنف به‌شمار می‌آیند که در اطراف تهران مشغول به کسب‌وکار بودند اما همزمان با شروع فعالیت‌های شهرک‌های صنعتی و بحث تجمیع واحدهای تولیدی و انتقال ریخته‌گران به این شهرک‌ها، عملا مشکلات این صنف نیز آغاز شد.

رئیس اتحادیه ذوب فلزات تاکید کرد: متاسفانه هرج و مرج در این شهرک‌ها بخاطر نبود انرژی‌های اولیه نظیر آب، برق، گاز، سوخت و حتی سازمان محیط زیست و ... به عدم تولید و تعطیلی بنگاه‌های اقتصادی دامن زده‌اند؛‌ در شرایطی که فضای کار کردن در این محیط اقتصادی بسیار سخت و دشوار شده، یک ریخته‌گری که مواد اولیه بسیاری از صنایع کوچک را تامین می‌کند، خود چگونه باید تولید را حفظ کند.

محسنی فرد اضافه کرد: هر روز از سوی مسئولان،‌ وعده‌های رنگارنگی مبنی بر اصلاح کار در این شهرک‌ها به گوش می‌رسد اما واقعیت آن است که فعالان اقتصادی با هیچ، نمی توانند سطح تولید خود را حفظ کند؛ مسئولان شهرک‌های صنعتی و در راس آنها وزارت صمت با وعده اینکه در این شهرک‌ها فضای تولیدی برای فعالان صنعتی فراهم شده، صنعتگران را گرد هم آوردند اما این اقدام تنها منجر به تعطیلی روز به روز بنگاه‌های تولیدی شد.

وی افزود: از سوی دیگر، وعده معافیت پنج ساله به فعالان منتقل شده داده‌اند،‌ اما چنین موردی تاکنون اصلا مطرح نبوده است. البته با درایت اعضای صنف و هیات مدیره شهرک‌های صنعتی پس از رفع این مشکل تازه سازمان محیط زیست واحدهای صنعتی را ملزم به استفاده از فیلتر کرد؛ هزینه 150 میلیون تومانی فیلتر در شرایط رکود اقتصادی برای هیچ بنگاه‌ کوچک و متوسطی که از حمایتی هم برخوردار نیستند، میسر نیست.

وی در پایان خاطرنشان کرد: تمامی اعضای اتحادیه، به این نوع سیاست‌گذاری انتقاد دارند و معتقدند زمانی که شرایط کسب‌وکار مکانی برای تولید فراهم نیست، چرا بنگاه‌های آنها را به مرز تعطیلی کشاندند.