شهردار تهران استعفا داد

گروه سیاسی خبرگزاری آنا - آرزو نوروزجم، دو روز از آمدن امام به ایران گذشته است، مردم همچنان فوج فوج منتظر دیدار و ملاقات با رهبری انقلابشان هستند، یونایتدپرس جمعیت مشتاق دیدار حضرت روح الله را بالغ بر چهار و نیم میلیون برآورد کرد.

از سویی دیگر مردم در برابر فشارهای حکومت در تمام کشور دست به اعتصاب عمومی زده‌اند. ادارات وزارتخانه ها کارمندان و وزیران و مدیران را به محل کارشان راه نمی‌دهند. .

شهردار وقت تهران به این نتیجه می‌رسد که باید استعفا دهد، جواد شهرستانی که تا آن روز از سوی حکومت پهلوی سمت شهرداری تهران را بر عهده دارد متن استعفای خود را تحویل می‌دهد اما مجددا از سوی حضرت امام (ره) در پست خود ابقا می‌شود .

اقدام جواد شهرستانی واکنش شاپور بختیار را به دنبال دارد .

نخست وزیر ایران دوباره مصاحبه می‌کند، اینبار بر علیه شهردار وقت تهران و میترسد از اینکه سرنوشت جواد شهرستانی گریبان‌گیر زیر دستان او هم بشود،پس تنها راه حل برایش این است که مسئولان و کارمندان را تهدید ‌کند.

با همه‌ی این‌ها شهردار تهران، تنها کسی نبود که راهش به سمت مدرسه‌ی علوی کج شد.

چهل تن از نمایندگان آن روز مجلس ملی هم اعلام آمادگی کردند که از سمت خود استعفا دهند.

کارکنان نخست وزیری هم بعد از این اقدامات اعلام همبستگی خود را با شورای انقلاب اعلام کردند.

بعد از این اعلام استعفاهای حکومتی، همافران شهرستان بهبهان هم علیه رژیم پهلوی تظاهرات کردند و شعارهایی در راستای حمایت از آیت الله خمینی سر دادند .

حضرت روح الله در مدرسه رفاه مصاحبه می‌کند، و اعلام می‌کند شورای انقلاب حکومت موقت تعیین خواهد کرد و حکومت موقت، موظف خواهد بود که مقدمات رفراندم را تهیه کند. همچنین قانون اساسی که تدوین شد، به آراء عمومی گذاشته می‌شود.

دولت بختیار غیر قانونی اعلام می‌شود و طی آن حضرت امام اعلام می‌کنند: کاری نکنید که مردم را به جهاد دعوت کنم.

بعد از اعلام حضرت امام (ره) جلسه‌ای با حضور اعضای شورای انقلاب برگزار می‌شود.

دو روزنامه کیهان و اطلاعات در شماره‌های آن روز خود به سخنان امام خمینی(ره) و تهدید دولت بختیار به اعلام جهاد و معرفی شدن دولت موقت اشاره کردند.

اعضای شورای انقلاب مهندس مهدی بازرگان را برای نخست‌وزیری موقت ایران پیشنهاد می‌دهند و با موافقت امام خمینی ، وی برای این سمت انتخاب می‌شود.

مهدی بازرگان در خاطراتش آورده : " در پی تشکیل جلسه شورای انقلاب در روز 14/11/57، آقای (امام) خمینی ما را مخاطب قرار داده پرسیدند برای نخست وزیری چه کسی را تعیین کنیم؟ ... نمی‌دانم آقای مطهری بود یا یکی دیگر از روحانیون شورای انقلاب که مرا پیشنهاد کرد. در هر حال نظر عموم روی من رفت و اگر کسی موافقت نداشت، حرفی نزد. آیت‌الله خمینی تبسم و اظهار خوشوقتی کرده، گفتند به این ترتیب خیالم از دو طرف راحت شد. ظاهرا منظور ایشان از دو طرف، ملیون و روحانیون بود."

انتخابی که بعدها حضرت امام در مورد آن فرمودند: انتخاب بازرگان اشتباه بود و من قلبا به این امر راضی نبودم.

حضرت امام در جمع روحانیون از پیامدهای تز جدایی دین از سیاست سخنرانی کردند و پس از آن در جمع اعضای کمیته استقبال، نیرنگ آمریکا را تأکید بر شعار " ملیت" دانستند.

بختیار به خوبی از محبوبیت و نفوذ حضرت روح الله با خبر است، او برای دور کردن رهبر ملت پیشنهاد دور شدن از تهران را می‌دهد، او در مصاحبه‌ای با روزنامه لوماتن سنگال گفت: "بعضی اوقات صبر بهترین تاکتیک است و اگر آیت الله خمینی بخواهد در شهر مقدس قم دولت پیشنهادی خود را به وجود آورد، به او اجازه خواهم داد تا دولتی شبیه به واتیکان تأسیس کند."

نخست وزیر وقت ایران همچنین گفته بود: نقش آیت الله خمینی را در حل و فصل مسائل اجتماعی و مذهبی می پذیرد.

دولت آمریکا با اشراف بر اینکه حضور آیت الله در تهران و کشور ایران تثبیت شده و منافع دولت آمریکا به خطر افتاده است، تلاش می‌کند نیروهای خود را از ایران خارج کند ، کاخ سفید تا روز 14 بهمن ماه 57، حدود سی وپنج هزار آمریکایی را از ایران خارج کرد، آنطور که رسانه‌های گروهی گزارش دادند، ‌با این اتفاق دولت آمریکا تماس خودرا با شاه قطع کرده است.

دانشجویان ایرانی خارج از ایران، در کشورهای آمریکا، لبنان، و استرالیا، به سفارتخانه رژیم پهلوی حمله میکنند و پس از آن هم در ایران تصمیم گرفته می‌شود چیزی حدود 350 زندانی نظامی آزاد شوند .

یاسر عرفات رئیس وقت تشکیلات خودگردان فلسطین ، برای آیت الله خمینی نامه ای نوشت و در آن ضمن تبریک گفت: نتایج پیروزی ملت ایران در مرزهای آن کشور متوقف نخواهد شد.

معمر قذافی هم از لیبی پیغام فرستاد و گفت: به محض درخواست کمک از بذل آنچه در امکان دارد، دریغ نخواهد کرد.

رسانه ها و روزنامه های غرب و شرق، اما همچنان در شوک حضور و محبوبیت آیت الله تیتر می‌زنند و گزارش می‌نویسند.

آسوشیتد پرس آن روز گزارش داد: واکنش کشورهای اسلامی در مقابل بازگشت آیت‌الله خمینی متفاوت بوده است.

مطبوعات سعودی اما در این مورد سکوت اختیار کرده‌اند و موضعی اتخاذ نکرده‌اند.

همسایه جنوب غربی ایران، (رژیم بغداد )هم رویه عربستان را در پیش گرفته و سکوت را ترجیح داده است.