ساخت بازوی بیونیک FUM

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، جواد مهدویان، کارشناسی نرم‌افزار و یکی از اعضای گروه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد، گفت: «کاربر می‌تواند این دست بیونیک را به کمک یک سری سنسور پوشیدنی به حرکت دربیاورد. این سنسورهای پوشیدنی زیر آرنج قرار می‌گیرد و یک سری سیگنال از ماهیچه دریافت می‌کنند تا بدین ترتیب کاربر بتواند دست را به حرکت درآورد».

وی ادامه داد: «این دست بیونیک یک دستبند دارد که حاوی هشت سنسور EMG است و سیگنال‌های ارسالی مغز به ماهیچه‌ها را حس می‌کند و از طریق بلوتوث و وای‌فای به کامپیوتر می‌فرستد. کامپیوتر سیگنال‌های دریافتی را پردازش می‌کند و مشخص می‌کند که کدام انگشت باید به حرکت دربیاید».

وی افزود: «ساخت و توسعه قسمت مکانیک دست حدود دو سال طول کشیده است و تقریبا شش ماه هم طول کشید تا قسمت الکترونیک این دست ساخته شود».

مهدویان گفت: «داده‌هایی که دستبند EMG برای ما می‌فرستد را توسط یک الگوریتم شبکه عصبی تحلیل می‌کنیم، نتایج این پردازش را به نرم‌افزار فرستاده می‌شود. نرم‌افزار متناسب با اطلاعات، حرکات دست را مشخص می‌کند و دستورات به دست بیونیک می‌فرستند. موتورهای این دست در حالت لازم قرار می‌گیرند و دست به حرکت درمی‌آید».

وی افزود: «متاسفانه تاکنون موفق نشدیم که به صورت بالینی این دست را آزمایش کنیم».

این تیم از 18 نفر تشکیل شده است که تمامی کارهای مکانیکی و نرم‌افزاری این دست بیونیک را انجام داده‌‌اند. برای هوشمندسازی دست بیونیک FUM از بردهای میکروالکترونیک استفاده شده است. کاربر می‌تواند با استفاده از سیگنال‌های عضلانی به صورت اختیاری دست را کنترل کند. همچنین می‌توان این دست را به رابانه شخصی متصل کرد تا عیوب سیستم شناسایی شود.