ایمیل و پیام کوتاه را روی پوستتان بخوانید

به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا از DailyMail، اخیرا کمپانی فیس‌بوک دستگاه پیشرفته‌ای توسعه داده است که به کاربران اجازه می‌دهد ایمیل‌ها و پیام‌‌‌های کوتاه خود را روی پوست دستشان بخوانند.

این دستگاه که شبیه آتل دست است دور بازوی کاربر بسته می‌شود و با استفاده از سنسورهای لمسی امواج را به الگوهای مشخصی تبدیل می‌کند.

این الگوها مانند ضربه‌های ظریفی روی پوست احساس می‌شوند و زبان گفتاری یا نوشتاری را روی دست کاربر پیاده می‌کند.

توسعه‌دهندگان این دستگاه می‌گویند که تکنولوژی جدید می‌تواند اعتیاد به گوشی‌های هوشمند را تحت کنترل دربیاورد و حتی در برقراری ارتباط به افرادی که از مشکلات بینایی و شنوایی رنج می‌برند نیز کمک کند.

نمونه اولیه این تکنولوژی پوشیدنی اوائل ماه جاری رونمایی شد اما فیس‌بوک چهارشنبه گذشته در کنفرانس کانادا آن را به صورت رسمی معرفی کرد.

در این مطالعه، دانشمندان به کمک یک اپلیکیشن یادگیری، نحوه کار با این دستگاه را به مردم نشان می‌دهند.

کاربران ارتعاشات اندکی را روی بازویشان حس می‌کنند که به شکل واج، کوچک‌ترین جز مشخص کلام است که جایگزینی آن با واجی دیگر تفاوت معنایی ایجاد می‌کند، کدگذاری شده‌اند که این امر روند یادگیری را آسان می‌کند.

یادگیری کار به این دستگاه چنان آسان است که محققان فیس‌بوک می‌گویند شرکت‌کنندگان توانستند چهار واج مختلف را تنها در سه دقیقه یاد بگیرند.

نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که حتی کاربران ضعیف نیز می‌توانند در سه دقیقه کدگذاری لمسی را یاد بگیرند، از آنها در تولید کلمات جدید و ساختار جملات برای ارتباطات روزمره استفاده کنند.

به گفته علی اسرار، سرپرست این پژوهش، شرکت‌کنندگان پس از یک ساعت و نیم تمرین توانستند 100 کلمه جدید شناسایی کنند.

دانشمندان از برخی از نشانه‌های بریل استفاده کردند تا نشان دهند که چگونه می‌توان از ارتعاش یا لمس به عنوان راهی برای برقراری ارتباط استفاده کرد.

این تکنولوژی پوشیدنی مجهز به دو نمایشگر است که هر کدام از آنها هشت سنسور لمسی یا سیم پیچ صوتی دارد. این سنسورها در یک محفظه (ساخته شده با چاپگر سه‌بعدی) قرار دارد که در صفحات فومی جاسازی شده‌اند.

تیم تحقیقاتی می‌گوید: «بازو را به عنوان واسطه انتخاب کردیم چرا که دلیل نسبت به دیگر بخش‌های بدن حساسیت لمسی بالاتری دارد. همچنین نسبت به دست فعالیت روزانه کمتری دارد و از لحاط اجتماعی قابل‌قبول‌تر از پیشانی یا پاست».

دانشمندان از واج استفاده کردند چرا که انتقال آن نسبت به حروف آسان‌تر است. برای انتقال واج‌ها، محققان باید مطمئن می‌شدند که تمایزی بین واج‌های صدادار و بی‌صدا وجود دارد.

مترجم: هانا حیدری