دایناسورها زبان‌درازی نمی‌کردند

به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا از Futurity، دایناسورها معمولا موجوداتی ترسناک با دهانی پر از دندان‌های برنده و بزرگ در نظر گرفته می‌شوند اما شاید برایتان جالب باشد که بدانید که این موجودات وحشتناک قادر نبودند زبان‌شان را از دهان‌شان بیرون بیاورند.

به گفته دانشمندان، زبان دایناسورها شبیه به مارمولک‌ها نبوده است. احتمالا دهان این جانوران، مانند تمساح‌ها، به ته دهان‌شان چسبیده بوده است.

محققان با مقایسه استخوان‌های لامی (استخوانی U شکل در دیواره قدامی گردن که از زبان پشتیبانی می‌کند) پرندگان امروزی و تمساح‌ها با دایناسورهای منقرض‌شده متوجه این موضوع شدند.

همچنین این یافته‌ها نشان می‌دهد ارتباطی میان توانایی پرواز کردن و افزایش تنوع در زبان و تحرک آن وجود دارد.

ژینگ لی، محقق، در این باره می‎گوید: «زبان‌ اغلب در بررسی‌ها نادیده گرفته می‌شود اما این اندام اطلاعات کلیدی درباره نحوه زندگی حیوانات منقرض شده دارد».

دانشمندان استخوان لامی دایناسور پتروسور و تمساح‌های آن دوره را با استخوان و عضلات لامی پرندگان و تمساح‌های امروزی مقایسه کردند. استخوان لامی در اکثر حیوانات مانند لنگر عمل می‌کند اما این استخوان‌ها در پرندگان تبدیل به نوک (منقار) شده است.

دایناسور پتروسور بال‌انگشتی، یا سوسمار بال‌دار گوشتخواری مربوط به دوره تریاسیک تا آخر دوره کِرِتاسه است. این جانور بین ۲۲۰ تا ۶۵/۵ میلیون سال پیش زندگی می‌‌کردند.

از آنجایی که دایناسورهای منقرض‌شده به تمساح‌ها مرتبط می‌شوند؛ مقایسه آناتومی پتروسورها و پرندگان امروزی به دانشمندان کمک می‌کند که درک بهتری از شباهت‌ها و تفاوت‌های آناتومی زبان و نحوه توسعه آن طی زمان به دست آورند.

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که استخوان لامی در اکثر دایناسورها شبیه به تمساح‌ها و کروکودیل‌ها بوده است: کوتاه، ساده و متصل به زبانی که توانایی حرکتی زیادی نداشته است.

این یافته نشان می‌دهد که بازسازی‌های انسان از دایناسورهایی که زبان‌شان را از میان آرواره‌های بزرگ‌شان بیرون انداخته‌اند، کاملا اشتباه است.

مترجم: هانا حیدری