گلریزانی برای لبخند نیما

به گزارش خبرنگار آنا، دو سال قبل، جمعی از دوستان و همکاران دانشگاه آزاد اسلامی از طریق یکی از شبکه‌‌های اجتماعی با هم در ارتباط بودند. تابستان سال گذشته این جمع در گلریزانی با هدف آزادی فرزند یکی از همکاران از زندان شرکت کردند و شخص دکتر فرهاد رهبر از این حرکت قدردانی کرد.

استفاده از شبکه‌های اجتماعی در مسایل خیر و حوزه نیکوکاری امری بایسته و شایسته است. این جمع هر از گاه پیگیر حل مشکل همکاری بوده است. تابستان امسال تامین هزینه درمان فرزند یکی از همکارانمان در واحد مرند وجه همت این جمع شد. گلریزان تابستان امسال هم به خیر و خوشی در حال انجام است.

اقدام تحسین‌برانگیز خانواده بزرگ دانشگاه آزاد اسلامی در کمک به «نیما» حرکتی درخور تحسین و باعث مباهات این خانواده در کشور است. ابتدای این گلریزان خبر رسید که؛ نیما ۷ساله مبتلا به دیستونی عضلانی یا dbs، فرزند همکار عزیزی است که هرچه داشته برای درمانش کم نگذاشته، اما این روزها مریضی نیما بدتر شده و قسمت چپ بدنش به سمت چپ خم می‌شود و اگر پیشروی بیماری به قفسه سینه برسد، خدای ناکرده خفگی محتمل است که ان‌شاءالله با یاری هموطنان و همکاران باغیرت دانشگاه آزاد اسلامی بیماری کنترل خواهد شد.

این پیام کافی بود تا همکاران در تدارک گلریزانی دیگر باشند. مشخص شد که؛ پزشکان مجبور به عمل جراحی هستند و هزینه تهیه تجهیزات عمل آن ۸۷ میلیون تومان است و این در حالی است که همه در جریان مسایل اقتصادی و فراز و نشیب قیمت ارز هستیم. تلاش‌های خانواده ایشان و تعدادی از همکاران در روزهای اخیر برای تهیه لوازم عمل از طریق وزارت بهداشت بی‌نتیجه مانده، چون وزارت بهداشت از عید ۹۷ امکان تهیه وسایل عمل dbs را پوشش نمی‌دهد.

بیمه تکمیلی فقط 80 درصد هزینه جراحی را تا سقف درمان مشخص بعد از جراحی می‌دهد که بعد از رایزنی‌های بسیار با تنها شرکت واردکننده این نوع تجهیزات، متقاعد شدند که کمترین سود ممکن را برای تجهیزات بگیرند و هفت میلیون تومان هم در این کار خیر شرکت کردند. اما با بالارفتن قیمت ارز بیم آن داریم که قیمت این محصولات هم گران‌تر شود، لذا با توجه به وضعیت حاد بیماری نیمای‌ عزیز تصمیم گرفتیم گلریزانی برای ادامه سلامتی پسر همکار عزیزمان برپا کنیم.

همت عالی همکاران، چشمان پدر نیما را پراشک کرد. به حدی که نوشت: «نمی‌دانم کدامین جمله را برای توصیف محبت‌هایتان بنویسم. از تک‌تک همکاران بزرگوارم و همه عزیزانی که در این عمل خیر ما را یاری کردند، صمیمانه سپاسگزارم. امیدوارم همیشه روزگارتان بر مراد روزهایتان شاد شاد، آسمان‌تان بی‌غبار، سهم چشمان‌تان بهار قلب‌تان از هر غصه دور، بزم عشق‌تان پرسرور، بخت و تقدیرتان قشنگ، عمر شیرین‌تان بلند، سرنوشت‌تان تابناک و جسم و روح‌تان پاک پاک باشد.»

این گلریزان تا لحظه نگارش این یادداشت همچنان ادامه دارد. به عنوان یکی از حاشیه‌نشینان این گلریزان شاهد اتفاقات جالبی بودم. مجاز نیستم نام و نشان دوستان را بگویم. در این گلریزان بزرگواریی‌های فراوانی دیدم همه اشک برانگیز و رشک برانگیز. دوستی از آذربایجان پولی که برای نذری کنار گذاشته بود را اختصاص به این امر داد. عزیزی از جنوب هزینه سفر به مشهد را به این حساب ریخت. دوستی پول جمع شده برای مراسم عزاداری در محرم را به حساب اعلام شده واریز کرد. یکی حاضر شد قسط بانکش را در آینده با جریمه بدهد تا در این بزم عاشقی شرکت کند.

دوستانی با همکاری اقارب و خویشان و آشنایانشان همت عالی نشان دادند و مبلغی را واریز کردند. عزیزی برای سلامتی بیمارش به این بیمار کمک کرد. یکی گفت فرزندم بخشی از هدایای شب تولدش را بخشید. خادمی از حرم رضوی می‌گفت در شیفت خدمتش موضوع را طرح کرده لحظاتی بعد یکی پاکتی داده و گفت: گفته‌‌اند بدهم به شما برای آن بیمار. اینها همه یعنی عشق در رگ دانشگاه آزاد اسلامی جاری است. نگارنده این بضاعت را برای دانشگاه آزاد اسلامی، سرمایه‌ای اجتماعی می‌داند. بایسته است قدردان این سرمایه باشیم.

این بضاعت برای دانشگاه آزاد اسلامی ثروتی بی‌بدیل است. باید پاسدار این ثروت بود. باید این اعتماد اجتماعی درون خانوادگی را فریاد بزنیم. گاهی زود دیر می‌شود . بایسته است قدردان این قبیل برنامه‌ها باشیم. امید هیچ همکاری نیازمند گلریزان نباشد. ولی اگر باشد یقین که به لطف این همه نیک‌اندیش مشکلش حل خواهد شد. همه باور داریم بنی‌آدم اعضای یکدیگرند.

گزارش از حمیدرضا بی‌تقصیر رئیس روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر