روحانی اساساً اهل فرهنگ نیست/ من سرهنگ نیستم!

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، حکم حبس چهار ماهه برای حسین دهباشی، در دادگاه تجدیدنظر هم تأیید شد. سازنده فیلم تبلیغاتی حسن روحانی در سال 92 که مبدع بسیار از جملات مشهور آقای رئیس‌جمهور هم هست، پس از پیروزی روحانی، خیلی زود با دولت زاویه پیدا کرد و به منتقد جدی دولت تبدیل شد. او که اکنون به واسطه شکایت یکی از وزرای دولت، قرار است چهار ماه متحمل حبس شود، به خبرگزاری تسنیم گفته « اگر می‌دانستم که دولت فعلی تا این‌حد بی‌جنبه است، نطق روحانی را نمی‌نوشتم و از این بابت پشیمانم.» او که زمانی طراح عباراتی چون «من سرهنگ نیستم» و «پناه می‌برم به خدا از بستن دهان منتقدان» برای حسن روحانی بود، دیروز در حساب توئیتر خود نوشت: «اگر از احوال این رفیقتان جویا باشد، حکم ۴ ماه حبس قطعی به جهت شکایت دولت (وزارت بهداشت) در باب تشویش اذهان عمومی در مرحله تجدید نظر نیز عیناً تایید و به اجرای احکام ابلاغ شد؛ و فدای سر شما و ان‌شاء‌الله کفاره گناه ناخواسته در تبلیغ اهل نالایق قدرت». متن گفتگو با حسین دهباشی را از نظر می‌گذرانید.

*در مورد توئیتی که امروز در صفحه شخصی خود منتشر کرده‌اید مبنی بر تأیید حکم چهار ماه حبس در مرحله تجدید نظر و ابلاغ آن به اجرای احکام، سؤالی مطرح است و آن هم این که، نوشته‌اید این محکومیت، کفاره گناه ناخواسته من در تبلیغ اهل نالایق قدرت است. مگر شما واقعاً شخصیت آقای روحانی را نمی‌شناختید؟

دهباشی: نه فقط من، بلکه هیچ کس دیگر تا پیش از سال 92، شخصیت آقای روحانی را در خارج از حوزه امنیتی و تا حدودی سیاست خارجی نمی‌شناخت. ایشان تجربه حوزه اجرایی نداشتند، دیدگاه‌های فرهنگی و دیدگاه‌های اقتصادی ایشان را هم کسی نمی‌دانست، مگر چند نفر که خیلی به ایشان نزدیک بودند. بقیه واقعاً از شخصیت و عملکرد و دیدگاه‌های ایشان به ویژه در حوزه فرهنگ بی‌اطلاع بودند.

فکر نمی‌کردم روحانی با حوزه فرهنگ امنیتی برخورد کند

*آن بعد از شخصیت آقای روحانی که در حال حاضر بسیاری از دانشگاهیان و سیاسیون با آن به مشکل خورده‌اند، بعد اجرایی و اقتصادی نیست، البته در ناکارآمدی این ابعاد دولت که تردید نیست، اما آن چه بسیار چون شما را به ستوه آورده همان بعد امنیتی و مدارا و نبستن دهان منتقدان است.

دهباشی: آن متن «پناه می‌برم به خدا از بستن دهان منتقدان و استبداد رأی» که آقای روحانی در مراسم تنفیذ در محضر مقام معظم رهبری خواند را خود من نوشتم که بعدا بر اساس آن یک کلیپ هم ساخته شد. آن وقت (تابستان 92) که این متن را می‌نوشتم، واقعاً از صمیم قلب باور داشتم که ایشان این گونه عمل خواهند کرد. ما فکر می‌کردیم در حوزه امنیتی روحیات امنیتی داشته باشند، اما فکر نمی‌کردیم روحانی این روحیات امنیتی را به حوزه فرهنگ هم تسری دهد. نه تنها من، دیگران هم چنین فکری نمی‌کردند. این که فرد امنیتی در حوزه خودش با همان اقتضائات عمل کند، عجیب نیست. عجیب آن است که در خارج از حوزه امنیت، با روش امنیتی برخورد شود. 

وقتی شخصی در جایگاه ریاست جمهوری قرار می‌گیرد، اقتضا این است که در حوزه اقتصاد، اقتصادی عمل کند، در حوزه سیاست خارجی بر اساس سه اصل عزت و حکمت و مصلحت که رهبری فرمودند، عمل کند و در مواجهه با فرهنگ هم با آداب حوزه فرهنگ عمل کند، نه آن که فرهنگ را امنیتی کند.

روحانی اساساً اهل فرهنگ نیست

*شما از چه زمانی متوجه شدید آقای روحانی خودش استبداد رأی دارد و آن فردی نیست که شایستگی تبلیغ شدن را داشته باشد؟

دهباشی: من تصور نمی‌کنم روحانی در تمام حوزه‌ها نالایق است. روحانی حتما شایستگی‌هایی دارد. اما وقتی من از منظر فرهنگی نگاه می‌کنم، روحانی اساساً آدم فرهنگی نیست. این واقعیت که ایشان اصلاً فردی فرهنگی نیست، از همان چینش کابینه تقریباً مشخص شد. یعنی از شهریور 92 تردید‌ها آغاز شد. ما تصور می‌کردیم وزیر ارشاد یک چهره شناخته شده حوزه فرهنگ و ادب و هنر باشد. ما انتظار داشتیم معاون اطلاع‌رسانی رئیس‌جمهور، مشاور مطبوعاتی رئیس‌جمهور، مشاور فرهنگی رئیس‌جمهور، معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد و رئیس سازمان سینمایی وزارت ارشاد همه افراد فرهنگی باشند. در حالی که در تیم ابتدایی آقای روحانی، به جز آقای صالحی که الان وزیر ارشاد هستند و سال 92 معاون فرهنگی وزارت ارشاد بودند، در سطوح مدیران عالی رتبه فرهنگی، در کل کشور حس می‌کردیم همه یا نالایق هستند و یا گمنام هستند و قبلا محک نخورده‌اند. معاونت‌های دیگر وزارت ارشاد هم افرادی نبودند که پیشینه فرهنگی داشته باشند بقیه هم یا اصلاً فرهنگی نبودند یا هیچ تطابقی با شعارهای وقت روحانی از جمله مدارا و تحمل نداشتند.

هر چه جلوتر رفتیم، وضع بدتر شد. وقتی وضعیت خیلی بدتر شد که با نزدیک شدن به انتخابات 96 و عوض شدن حلقه اطرافیان آقای روحانی، ادبیات روحانی در سخنرانی‌ها نسبت به مخاطبان توهین‌‌آمیز شد. به یک نفر می‌گفت نلرزید، به یک نفر می‌گفت بزدل سیاسی به دیگری می‌گفت بی‌شناسنامه. فرهنگ واژگان دولت عوض شد و کلماتی وارد واژگان روحانی شد که تناسبی با ادبیات او در سال 92 نداشت.

*با رفتن  و فاصله گرفتن شما و افرادی مانند شما از دولت، چه کسانی نزدیک تر شدند و اطراف آقای روحانی، به تولید ادبیات سیاسی پرداختند؟

دهباشی: ترجیج می‌دهم اسم نیاورم، مخاطبان خودشان می‌دانند.

دولت در برجام، به مردم و مسئولین اطلاعات غلط می‌داد

*مسئله شما با دولت، شخص روحانی است یا جریان کارگزاران و اعتدال و توسعه را ناسالم و ناکارآمد می‌دانید؟

دهباشی: من به عنوان شهروند در حوزه‌های مختلف نظراتی دارم، اما حوزه تخصصی من فرهنگ است.اولین جایی که من از دولت فاصله گرفتم، قضیه برجام بود. مهم‌ترین نکته این نبود که برجام مطابق سلیقه من نبود، مهم‌ترین مسئله این بود که ما در برجام به مسئولین، به رسانه‌ها و به مردم اطلاعات غلط می‌دادیم و گمراه‌شان می‌کردیم.

اگر خاطرتان باشد در فکت شیت‌هایی که وزارت خارجه آمریکا منتشر می‌کرد، مسئولان وزارت خارجه ما می‌گفتن که این‌ها موضوعات دیگریست که البته بعدها معلوم شد چنین چیزی هم نبوده است.

دولتی‌ها به «عدم صداقت» می‌گویند «سیاست ورزی»

*یعنی شما یکی از اشکالات اصلی دولت را عدم صداقت می‌دانستید؟

دهباشی: کلمه ای که ما به آن می‌گوییم عدم صداقت، خود مسئولان دولت به آن می‌گویند سیاست ورزی. دولتی‌ها به جای واژه عدم صداقت، از واژه ای بسیار شیک مثل سیاست ورزی استفاده می‌کنند که یکی از مصادیق آن بزک کردن دستاوردها و کوچک نشان دادن ناکامی‌هاست. من به خاطر همین مسائل از تمام مسئولیت‌های دولتی، استعفا کردم.

*چه مسئولیت‌هایی؟

دهباشی: من متن سخنرانی‌های آقای روحانی را می‌نوشتم، معاون مرکز بررسی‌های استراتژیک بودم، مشاور جوانان وزیر ورزش بودم و عضویت در یکی دو کمیته دیگر.

*پست دیگری هم به شما پیشنهاد شده بود؟

دهباشی: الان حضور ذهن ندارم.

*برخی می‌گویند که اگر به آقای دهباشی پیشنهاد شده بود معاون مطبوعاتی ارشاد باشد، شاید الان این قدر منتقد دولت نبود.

دهباشی: باید از این افراد پرسید آیا برای این ادعا سندی هم دارند یا خیر. ثانیاً امیرالمومنین می‌فرمایند به سخن بنگرید نه به گوینده آن. این دوستان بیایند بگویند حرف‌های من کدام قسمتش درست و کدام قسمتش غلط است، چه کار با شخص من دارند.

منبع: روزنامه رسالت

انتهای پیام/4028/