کمین توزیع‌کنندگان مواد مخدر در اطراف کانکس‌های مناطق زلزله‌زده

فاضل الیاسی در گفتگو با خبرنگار حوزه زنان و خانواده گروه اجتماعی خبرگزاری آنا  درباره اعتیاد و اثرات اجتماعی آن در مناطق زلزله‌زده کرمانشاه اظهار کرد: اعتیاد را می‌توان یک بیماری اجتماعی نامید که دارای عوارض روانی و جسمی است، از طرف دیگر اعتیاد را می‌توان ضعف اراده در کنترل تکرار عمل فرد نام برد که فرد با توجه به مصرف مواد شیمیایی و یا بار روانی و ... قادر به تسلط بر نفس و رفتار خود نخواهد بود. اعتیاد پاسخ فیزیولوژیک بدن به مصرف مکرر موادی است که قابلیت اعتیادآوری دارد.

این جامعه‌شناس در ادامه افزود: در واقع می‌توان اعتیاد را این‌طور تعریف کرد که هر نوع درگیرشدن و وابستگی به یک محرک که با وجود اثرات نامطلوبش برای ذهن ما خوشایند باشد و هر بار تجربه آن محرک، رغبت درونی ما را به تکرار آن تجربه بیشتر کند، فرد را معتاد می‌کند.

وی با اشاره به اینکه افرادی که دچار اعتیاد می‌شوند به‌عنوان بیمار، رفتار و اعمال آن‌ها برای جامعه قابل‌اعتماد نیست، ادامه داد: فرد معتاد اغلب به ارزش‌های خانوادگی، فرهنگی و انسانی بی‌اعتنا بوده و در شکستن هنجارهای اجتماعی ابایی ندارد؛ وی نه‌تنها ارزش‌های خانواده بلکه اغلب خود خانواده را از دست می‌دهد؛ البته کار فقط با از دست دادن خانواده و تبعات اقتصادی و بی‌سرپرستی ختم نمی‌شود، بلکه برچسب و انگ آن بر سایر افراد و اغلب کودکان بر جای خواهد ماند و مورد قضاوت و حکم ارزشی جامعه قرار خواهند گرفت.

الیاسی خاطرنشان کرد: اعتیاد بلای خانمان‌سوزی است که از فرد شروع می‌شود، سپس مهم‌ترین و تأثیرگذارترین نهاد اجتماعی یعنی خانواده را متلاشی و پس‌ازآن جامعه را به چالش می‌کشد. افراد دارای اعتیاد در بسیاری از موارد به ضد ارزش تبدیل می‌شوند و حاضرند برای لحظه‌ای نشئگی تمام اخلاقیات، ارزش‌ها و انسانیت را زیر پا بگذارند.

این جامعه‌شناس ادامه داد: البته اعتیاد فقط به قربانی شدن فرد و خانواده ختم نمی‌شود، شکل‌گیری افراد و باندهای قاچاق، خرید فروش و توزیع نیز اقتصاد و امنیت جامعه را با مخاطره جدی مواجه می‌کند.

الیاسی افزود: اگرچه نحوه روی آوردن به مصرف مواد مخدر، چگونگی توزیع و یا دستیابی به آن و ..... ممکن است متفاوت باشد، اما تبعات و آسیب‌های اجتماعی و روانی آن تا حدود زیادی مشابه است.

وی در خصوص وضعیت اعتیاد بعد از زلزله ۲۱ آبان سال گذشته در کرمانشاه گفت: پس از وقوع زلزله پیمانکاران زیادی به همراه حدود 7 هزار نیروی کار برای بازسازی واحدهای تخریبی به این مناطق آمدند که برخی از این افراد معتاد هستند.

الیاسی با بیان اینکه به دلیل فقدان مدیریت بحران و مدیریت پسا زلزله، نه اسکان اضطراری به‌طور منظم صورت گرفت و نه اسکان موقت، افزود: این در حالی است که اسکان دائم نیز بعد از حدود ۱۴ ماه از زلزله در شهر زمین‌گیر شده است.

این آسیب‌شناس اجتماعی در ادامه افزود: بااین‌حال مصرف مواد مخدر و توزیع آن برخلاف زمان قبل از زلزله به یک امر عادی و سهل‌الشهود و سهل‌الوصول تبدیل‌شده است. انگار شهری است بی‌دفاع که گرگ‌ها نه‌فقط به خاطر سیر شدن بلکه برای نابودی کامل آن آمده‌اند!

وی با اظهار تأسف از اینکه زمان دسترسی به مواد مخدر در کرمانشاه تنها چند دقیقه است، افزود: در هر محله‌ای در مناطق زلزله‌زده کرمانشاه جایی برای فروش مواد تعریف‌ شده است و توزیع‌کنندگان با ماشین و موتورسیکلت در جوار کمپ‌‌ها و کانکس‌ها حضور دارند.

این جامعه‌شناس تصریح کرد: با توجه به عدم کنترل والدین بر کودکان، فقدان حوزه خصوصی و خانوادگی، مشغول بودن والدین به امر بازسازی و ...... عملاً جوانان و نوجوانان رها و بی‌دفاع شده‌اند و بستری کاملاً خطرناک برای آلوده شدن آن‌ها مهیا شده است.

الیاسی تأکید کرد: برای حل این معضل، نهادهای فرهنگی و اجتماعی باید ورود پیدا کنند تا از بروز فجایع جلوگیری کنند.

انتهای پیام/4087/خ