دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
18 اسفند 1397 - 05:20
خالص فداکار؛

روایت مرگ مشکوک آیت‌الله ربانی‌شیرازی توسط گروهک فرقان

آیت‌الله ربانی‌شیرازی از فقهای دوره نخست شورای نگهبان در سال 1360 و بر اثر سانحه‌ای مشکوک توسط گروهک فرقان به شهادت رسید.
کد خبر : 366404
965d8915_0ffd_4010_affb_015d3782eabe.jpg

به گزارش خبرنگار حوزه احزاب گروه سیاسی خبرگزاری آنا، آیت‌الله شهید عبدالرحیم ربانی‌شیرازی از مبارزانی بود که بارها توسط عمال رژیم پهلوی بازداشت و دستگیر شد؛ اما در ادامه مبارزات در سال 1356 به فیروزآباد فارس تبعید می‌شود.


ساواک قم در گزارشی به تاریخ 7 اسفند 1356 «درباره عبدالرحیم ربانی‌شیرازی» می‌نویسد: «نامبرده بالا که از روحانیون افراطی و از طرفداران [امام] خمینی است در  1356 به اتهام تحریک مردم به انجام تظاهرات از طریق کمیسیون حفظ امنیت اجتماعی شهرستان قم به مدت سه سال اقامت اجباری در شهرستان کاشمر محکوم و حکم صادره درباره مشارالیه اجرا و یادشده به محل محکومیتش اعزام شد و در اجرای اوامر صادره از مرکز مجدداً طبق رأی کمیسیون حفظ امنیت اجتماعی شهرستان قم محل اقامت وی از کاشمر به فیروزآباد فارس تغییر و دستور انتقال او به شهرستان فیروزآباد صادر و قریباً به آن شهرستان اعزام خواهد شد. خواهشمند است دستور فرمایید از اعمال و رفتار شخص مورد بحث مراقبت‌های لازم معمول و نتیجه را به بخش 312 و به این سازمان منعکس نمایند».


عبدالرحیم ربانی شیرازی معروف به ربانی متولد سال ۱۳۰۱ در شیراز بود. وی نمایندهٔ ولی فقیه در استان‌های کردستان، آذربایجان و فارس، عضو مجلس خبرگان قانون اساسی و مجلس خبرگان رهبری و شورای نگهبان بود. سابقه مبارزاتی زیادی قبل از انقلاب اسلامی داشت و همواره مورد تعرض ساواک و بعد از انقلاب منافقین بود.


وی تا ۲۰ سالگی نزد پدر، آداب زندگی معاشرت، تحصیل و کسب و کار را فرا گرفت. در ۱۷ سالگی وارد حوزه علمیه شیراز شد و در کنار تحصیل علوم دینی به سوی فعالیت‌های سیاسی رفت و در طرد فرقه‌های بابیت، بهاییت و صوفی‌گری به همراه سایر گروه‌ها به نام گروه دین تلاش می‌کرد. در ۱۳۲۰ با اوج‌گیری تبلیغات توده‌ای‌ها به میدان آمد و با آنها به مبارزه پرداخت. برای تکمیل اطلاعات دینی به مدرسه علمیه آقاباباخان رفت. در سال ۱۳۲۷ به قم رفت و چند سالی در مدرسه حجتیه حضور یافت و در درس سیدحسین طباطبایی بروجردی شرکت کرد.


ربانی‌شیرازی در سال‌ ۱۳۳۰ نیز در منطقه‌ فریدن‌ اصفهان‌ حکم‌ قتل‌ ابوالقاسم‌ کیخائی‌ رهبر فرقه‌ بهاییت اصفهان‌ را اعلام‌ کرد و او نیز کشته‌ شد. این‌ اقدامات‌ سبب‌ تضعیف بهائیت در آن منطقه شد. آیت‌‌الله‌ ربانی‌ در سال‌ ۱۳۴۳ به‌ دلیل‌ مخالفت‌ با تبعید ‌امام خمینی دستگیر و به‌ زندان‌ افتاد اما پس‌ از آزادی‌ دست‌ به‌ کار بازسازی‌ تشکیلات و سازماندهی‌ طلاب‌ و روحانیون‌ انقلابی‌ شد. ربانی‌ شیرازی‌ در اوایل‌ دهه‌ 40 به‌ همراه‌ آقایان: خامنه‌ای‌، منتظری‌، هاشمی‌ رفسنجانی‌، قدوسی‌، آذری‌ قمی‌، مصباح‌ یزدی‌ و... اقدام‌ به‌ راه‌اندازی‌ و سازماندهی‌ تشکیلاتی‌ سری‌ می‌کند. او برای‌ چند دوره‌ نیز خود ریاست‌ آن‌ را عهده‌دار شد و اساسنامه‌ آن‌ را تنظیم‌ کرد.


در تاریخ 8 فروردین ۱۳۶۰ یک موتورسوار عضو گروهک فرقان، جلوی بیمارستان حافظ شیراز، به سوی ربانی شیرازی تیراندازی می‌‏کند که وی از ناحیه گردن زخمی می‌‏شود، با تلاش پزشکان پس از چندی وی سلامت خویش را باز می‌‏یابد.


در پی این سوء قصد حضرت امام خمینی(ره) در تلگرافی خطاب به ایشان می‌فرماید: «… این نحو برخورد با روحانیون متعهد، برنامه منحرفین بوده و هست و غرض آنان خارج نمودن جمع کاردان و متعهد از صحنه است؛ غافل از آنکه به حکم تاریخ، روحانیون آگاه در تمام صحنه‌های سیاسی پیشقدم بوده‌اند و ترور اشخاص نمی‌تواند آنان را مأیوس کند و راه را برای بدخواهان به اسلام و کشور باز کنند. بحمدالله جناب‌عالی از این سانحه نجات پیدا نمودید و امید است به‌زودی صحت خود را بازیافته و به خدمت به اسلام و مملکت ادامه دهید.


در اوج مبارزات انتخاباتی اولین دوره مجلس، حضرت امام(ره) با معرفی حضرات آیات ربانی شیرازی، صافی گلپایگانی، مهدوی‌کنی، غلامرضا رضوانی، احمد جنتی و یوسف صانعی به‌عنوان فقهای شورای نگهبان در اول اسفند ۱۳۵۸، نخستین گام را برای شکل‌دادن به نخستین مجلس شورای اسلامی برداشتند.


شهید ربانی‌شیرازی در ۱۷ اسفند ۱۳۶۰، در بین جاده دلیجان و محلات در عملیاتی بسیار پیچیده و مشکوک توسط گروهک فرقان ترور شد. خودرو وی در تصادفی عمدی واژگون و سپس به بهانه رساندن پیکر زخمی او به بیمارستان با ممانعت از همراهی محافظان در راه و در یک خودرو مینی‌بوس متعلق به همین گروه او را خفه کرده و پیکر بی‌جانش را تحویل بیمارستان می‌دهند. امام خمینی(ره)، وی را از خالصان‌ فداکار دانستند.


انتهای پیام/4082/ن


انتهای پیام/

ارسال نظر
هلدینگ شایسته