تلفن همراه مهم‌ترین اعتیاد بدون دارو در قرن 21

به گزارش حوزه رسانه گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، بی‌موبایل‌هراسی(Nomophobia)، اصطلاحی به معنی ترس ناشی از در دسترس نبودن تلفن همراه است. این اصطلاح بیانگر نشانه یا سندروم مربوط به استفاده از رسانه‌های دیجیتال و تأثیر آن بر سلامت ذهن است.

در استفاده بیش از اندازه از تلفن همراه شاخص‌های روانشناختی در آن دخیل است؛ دارا بودن شخصیت‌هایی که دارای کمبود عزت نفس هستند و با استفاده از تلفن همراه می‌خواهند اطمینان مجدد را در خود ایجاد کنند می‌تواند در این استفاده بیش از حد از تکنولوژی مؤثر باشد.

در مقالات علمی روانشناختی آمده است که شخصیت‌های برون‌گرا نیز ممکن است این استفاده بیش از حد از تلفن همراه را داشته باشند چون وقتی به‌طور معمول مشاهده می‌کنند که در محیط اجتماعی سایرین از موبایل استفاده می‌کنند آنها نیز به استفاده افراطی از این وسیله روی می‌آورند.

این امکان وجود دارد که بی‌موبایل‌هراسی ناشی از سایر علت‌ها و یا اختلالات ذهنی از پیش موجود نیز باشد، این موارد می‌تواند شامل هراس اجتماعی، اختلال اضطراب اجتماعی و یا اختلال ترس باشد.

اصطلاح بی‌موبایل هراسی(Nomophobia) در سال 2008 توسط یک شرکت بین‌المللی با نام (YouGov) ابداع شده است؛ مرکز اصلی این شرکت در انگلستان قرار دارد و به تجزیه و تحلیل داده‌ها و انجام تحقیقات بازاریابی اینترنتی می‌پردازد.

براساس ارزیابی‌های این مؤسسه، کاربران تلفن همراه دارای یک نوع اضطراب و نگرانی هستند و مطالعات آنها نشان داد که 53 درصد از کاربران تلفن همراه در انگلستان زمانی‌که تلفن همراهشان را گم می‌کنند، باطری آن تمام می‌شود و یا موبایل آنها دارای پوشش شبکه نیست دچار نوعی دلواپسی می‌شوند.

این مطالعات بر روی یک نمونه 2 هزار و 163 نفری از مردم انگلستان صورت گرفت که براساس این گزارش 58 درصد مردان و 47 درصد از زنان از این نوع هراس یا فوبیا رنج می‌برند.

بر اساس این گزارش 55 درصد از افرادی که در این پیمایش شرکت کرده‌اند اعلام کردند که در ارتباط بودن با دوستان و خانواده دلیل اصلی هراس این افراد در زمانی است که نمی‌توانند از تلفن همراه استفاده کنند.

شیمبر و همکاران در سال 2012 اعلام کردند که تلفن همراه احتمالاً مهم‌ترین اعتیاد بدون دارو در قرن 21 است.

بنابر مطالعات صورت گرفته دیگر استفاده بیش از حد در استفاده از تلفن همراه و کامپیوتر در پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان نیز مؤثر است و در کاهش میانگین نمرات، تمرکز بر مطالعه، انجام تکالیف مدرسه و کیفیت حضور در کلاس تأثیرگذار است.

معمولاً برای درمان بی‌موبایل هراسی از روش‌های ذهنی و بدون دارو همچون روش درمان رفتاری شناختی و یا درمان واقع‌گرایانه بهره گرفته می‌شود که در آن از افراد می‌خواهند بر رفتارهای خود به دور از تلفن همراهشان تمرکز کنند، هر چند در موارد حاد از روش‌های درمانی همراه با دارو هم استفاده می‌شود.

منبع اصلی

انتهای پیام/4105/