دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
11 تير 1398 - 04:30
آنا گزارش می‌دهد؛

آسمان گوشه‌نشینان روستای آبقه هنوز آبی است

آبقه هرچند در دورافتاده‌ترین نقطه خراسان رضوی قرار دارد، اما آسمانش هنوز آبی است.
کد خبر : 401670
ruosta-Abghe (1).jpg

به گزارش خبرنگار گروه استان‌های خبرگزاری آنا، زندگی مردم روستای آبقه با آب گره خورده است. روستایی سرسبز و زیبا از توابع بخش مرکزی شهرستان تایباد در استان خراسان‌رضوی که بیش از 700 خانوار را در خود جای داده است، مردمی که سال‌های سال با خاک این سرزمین خو گرفته‌اند و با محرومیت‌های فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنند، مردمی که تا همین چند سال پیش نه آبی برای کشاورزی داشتند و نه حیوانی برای دامپروری، مردان این سرزمین طعم بیکاری را سالیانی است که چشیده‌اند.


اینجا نه نانوایی بود و نه مغازه خواروبار فروشی. بچه‌ها هم اگر می‌خواستند به مدرسه بروند، مدرسه ابتدایی روستا تا پنجم میزبان آنها بود و دانش‌آموزان برای ادامه تحصیل باید به بخش مرکزی تایباد می‌رفتند که فاصله زیادی با روستایشان داشت. برای همین بود که بچه‌ها اساساً قید درس خواندن و باسواد شدن را می‌زدند و عطایش را به لقایش می‌بخشیدند؛ اما حالا شرایط روستا با کمک قرارگاه پیشرفت و آبادانی سپاه کمی فرق کرده است. حالا قنوات متروکه با کمک جهادگران این قرارگاه احیا شده و زندگی در روستا به جریان افتاده؛ اما هنوز این روستا محروم است.


مشکل اصلی این روستا تا دو سال گذشته بیکاری بود و بیکاری مردان این روستا و روستاهای اطرافش میزان طلاق را در این منطقه گسترش داده بود. برخی از مردم روستا به‌‌دلیل بیکاری به اعتیاد روی آورده‌ بودند و بدون استثناء از برخی مسئولان می‌نالند و می‌گویند آنان انگار ما را نمی‌بینند.


آقای کریمی رئیس شورای روستاست؛ اما نه از رؤسایی که کت و شلوار می‌پوشد و مدام در جلسه تشریف دارد؛  بلکه هر کاری از دستش بر بیاید، انجام می‌دهد. نه فقط روستای آبقه بلکه روستاهای دیگر هم او را قبول دارند و به او اعتماد دارند؛ اما با همه تلاش‌های او و مردم سخت‌کوش بازهم چرخ زندگی مردم این روستا سخت می‌چرخد.


علی‌فیض محمدکریمی مردی 63 ساله با همان لباس محلی و خنده‌ای بر روی لب می‌گوید: قبلاً در این روستا چاه نداشتیم؛ اما امروز کشاورزی رونق گرفته است. وضعیت بهداشت تا چند سال پیش اسفبار بود؛ اما دو سالی است که پزشک در منطقه قلعه‌نو مستقر شده است و مردم از محرومیت 100 درصدی درآمده‌اند. در لابه‌لای صحبت‌هایش بارها بدون اینکه از او بپرسم می‌گفت از قرارگاه سپاه راضی هستیم.


رئیس شورای اسلامی  روستای آبقه که دل پرغصه‌ای دارد و برای اینکه بتواند همه مشکلات روستا را بازگو کند، تندتند صحبت می‌کند و ادامه می‌دهد: پیش از آمدن قرارگاه پیشرفت و آبادانی مشکلات زیادی داشتیم. یکی از مشکلات ما کمبود فضای آموزش بود که در طول سال به‌دلیل این موضوع بسیاری از کودکان مجبور به ترک تحصیل می‌شدند. نامه‌نگاری زیادی با تهران داشتیم و حتی نیاز خود را به خیران مدرسه‌ساز نیز رساندیم؛ اما هیچ نتیجه‌ای نگرفتیم تا اینکه خوشبختانه قرارگاه آمد.


وی می‌افزاید: مشکل اول این روستا کمبود فضای آموزشی و دومین مشکل آن اختلاط مدارس دخترانه و پسرانه بود که همین مسئله آسیب‌هایی را به دنبال داشت. تا پیش از ورود قرارگاه دانش‌آموزان نهایتاً تا آخر مقطع دبستان درس می‌خواندند و پس از آن ترک تحصیل می‌کردند؛ اما از زمانی که قرارگاه برای ما مدرسه راهنمایی و دبیرستان ساخته است، بچه‌هایمان باسواد شده‌اند.


وقتی از آقای کریمی می‌پرسم قرارگاه در حوزه اشتغال چه اقداماتی کرده است، می‌گوید: در حوزه اشتغال خدمات زیادی انجام داده‌اند، به‌خصوص در بخش کشاورزی و دامپروری؛ چراکه در زمان قدیم عموم مردم این روستا به کشاورزی مشغول بودند و یا اینکه دامپروری می‌کردند؛ اما به‌دلیل اینکه بودجه‌ای نداشتند تا قنوات را لایروبی کنند، دست از کار کشیده بودند و با معضل بیکاری دست و پنجه نرم می‌کردند. مردم در این سال‌ها  اجباراً مهاجرت کردند. سالانه 60 تا 70 خانوار از این روستا مهاجرت می‌کردند؛ اما از زمانی که قرارگاه آمد و کار مرمت قنوات را در دستور قرار داد زندگی به روستا برگشت.


رئیس شورای اسلامی روستای آبقه ادامه می‌دهد: قناتی داشتیم به نام «کاریزنو» که 70 سال یک قطره آب از دهانه آن بیرون نیامده بود و به هر اداره‌ای هم که مراجعه کردیم، هیچ‌کس پاسخگو نبود. قرارگاه بسم‌الله را با مشارکت مردم گفت و مردم هم آستین‌ها را بالا زدند تا جایی که امروز 10 تا 15 اینچ آب از این قنات بیرون می‌آید. یعنی اشتغالی که قرارگاه به واسطه احیای آب قنات‌ها به‌وجود آورده بیش از 300 خانوار را به روستا برگرداند.


وی می‌گوید: دولت اقدام عملیاتی قابل توجهی در این سال‌ها برای روستای آبقه نداشته است؛ اگر دولت اشتغال را برای روستائیان فراهم نکند، هیچ‌کس در این روستا نمی‌ماند. اگر بخواهیم روستایی در روستا بماند باید به فکر افزایش تولید، اشتغال و رونق دامپروری باشیم.


کریمی در پاسخ به این سؤال که مشکلات دیگری هم دارید، می‌گوید: اگر ما بگوییم بدون مشکل هستیم، دروغ گفته‌ایم؛ اما بسیاری از مشکلات به واسطه قرارگاه پیشرفت و آبادانی حل و فصل شده است.


انتهای پیام/4062/


انتهای پیام/

ارسال نظر
هلدینگ شایسته