وظیفه استاد دانشگاه تربیت انسان خلاق است نه صرفاً رسیدن به پست‌های مدیریتی!

بیت‌الله محمودی در گفتگو با خبرنگار حوزه دانشگاه و سیاست گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، با اشاره به این‌که رویکرد مدیریت‌گرایی در نظام آموزش عالی کشور علاوه بر به حاشیه بردن بسیاری از اهداف و رسالت‌های اصیل دانشگاهی منجر به اصالت‌بخشی بسیاری از کج کارکردهایی است که فضای دانشگاه را در سیطره خود در می‌آورد، اظهار کرد: مدیریت‌گرایی در تمام ارکان و سطوح آموزش عالی باعث شده است تلاش همکاران دانشگاهی برای مشارکت و سهیم شدن در این رویکرد در قالب تصدی پست‌های مدیریتی به شکل بسیار غیر متعارفی رونق پیدا کند.

وی افزود: پست‌دوستی و تلاش برای کسب قدرت اجرایی و اداری و پس از آن تلاشی بی‌امان‌تر برای حفظ این جایگاه در هر سازمانی امری است نابهنجار که اگر در محیط دانشگاهی و توسط استادان دانشگاه صورت گیرد قبح آن چندین برابر است، اما این فرهنگ هر چند در خفای دانشگاهی نکوهش می‌شود اما در عیان آن، با تمام قوا جاری و ساری است.

عضو هیئت علمی دانشگاه شهرکرد با بیان این‌که نظام اداری آموزش عالی در قالب آئین‌نامه‌های استخدامی و ارتقای اعضای هیئت علمی، رویکرد پست‌گرایی اساتید را به‌نوعی وجاهت قانونی داده است، خاطرنشان کرد: در این راستا امتیازاتی برای آن در نظر گرفته که هر شخصی را وسوسه ورود به عرصه خدمت‌رسانی می‌کند؛ مزایای مادی اختصاص یافته به مدیران در آئین‌نامه استخدامی اعضای هیئت علمی خود گواه این مدعاست. ماده 26: موضوع کسر واحد موظفی تدریس مدیران، ماده 53: موضوع اعطای دو پایه تشویقی مدیریتی، ماده 59: موضوع حق مسئولیت پست‌های مدیریتی، ماده 79: موضوع اعطای مادام‌العمر مزایای بالاترین مرتبه علمی برای مسئولین سیاسی و ماده 101: موضوع حق مدیریت در حقوق بازنشستگی.

محمودی تصریح کرد: عدم استقلال نهادی دانشگاه و نفوذ سیاسیون بر فضای مدیریتی آن، باعث شده دست‌های فراوانی از اعضای هیئت علمی برای کسب جایگاه تصمیم‌گیری و قدرت به سوی سیاسیون و قدرت‌های بیرون دانشگاه دراز باشد. دست‌هایی که پس از دریافت مسئولیت اختیار چندان جدی از خود ندارند و در تلاش هستند در کنار روزمرگی‌های اداری دانشگاه، منافع شخصی و از همه مهم‌تر منافع قدرتی که به آن توسل یافته‌اند را به نوعی مدیریت کنند و از به اصطلاح منزلت اجتماعی خویش لذت ببرند که منزلتی آلوده به بی‌حرمتی به هویت و اصالت استادی است.

وی ادامه داد: پایین بودن سطح نظارت و پاسخگویی بر عملکردهای مدیریتی نیز، انگیزه و رغبت بسیاری را برای تصدی پست‌های مدیریتی ایجاد می‌کند. انگیزه‌ای که هر ابزاری را وسیله‌ای برای کسب قدرت می‌کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه شهرکرد با اشاره به این‌که تسری پست‌گرایی استادان تنها محدود به مدیریت در دانشگاه نیست، گفت: این سیطره می‌کوشد در همه سطوح سازمان‌های اجرایی نقشی در خدمت به منفعت خویش ایفا کند. یکی از گلایه‌های مستمر بخش‌های دانشگاهی از سازمان‌های اجرایی عدم استفاده سازمان‌ها از توان مدیریتی اعضای هیئت علمی است.

محمودی تأکید کرد: وظیفه ذاتی دانشگاه و استاد تنها تربیت انسان‌های خلاق و کارآمد از طریق بازاندیشی انتقادی علم، دانشگاه و جامعه بوده نه تلاش‌های شبانه‌روزی برای عهده‌دار شدن مسئولیت‌های اجرایی و این کار نادرستی است. مهیا کردن بستر توسعه ذهنی و خودانگیختگی و خودشکوفایی دانشجویان به شکل طبیعی منجر به کشف استعدادهای مدیریتی نیز می‌شود نه این‌که حالت عکس آن یعنی مدیریت اجرایی استادان منجر به پرورش صحیح دانشجویان شود.

انتهای پیام/4118/4127/