انتقاد نابجا از ویلموتس/ سرمربی تیم ملی نیاز به جار و جنجال ندارد

به گزارش خبرنگار حوزه فوتبال گروه ورزشی خبرگزاری آنا، مارک ویلموتس با قبول دو شکست در دیدارهای گزینشی جام جهانی 2022 قطر و جام ملت‌های آسیا 2023 چین از سوی برخی افراد به‌ظاهر کارشناس با این انتقاد مواجه شده که او در کنار زمین مربی آرامی است و اهل داد و فریاد نیست.

منتقدان اعلام کرده‌اند ویلموتس همانند کارلوس کی‌روش باید در کنار زمین جار و جنجال درست کند و با داد و فریاد بازیکنانش را برای رسیدن به پیروزی تحریک کند. کی‌روش در دیدار پایانی انتخابی جام جهانی 2014 تیم ملی فوتبال برابر کره جنوبی کنار زمین بیش از حد شلوغ کرد و در پایان مسابقه با حرکات بدن شادی‌اش را به سرمربی تیم کره جنوبی نشان داد و بار دیگر پس از اخراج مهرداد پولادی در دیدار مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا 2015 برابر عراق به بنجامین ویلیامز داور استرالیایی مسابقه به‌شدت اعتراض کرد.

این انتقاد در حالی به سرمربی بلژیکی فوتبال ایران وارد شده که کی‌روش در تمامی بازی‌های تیم ملی اهل داد و بیداد در کنار زمین نبود و در سال‌های ابتدایی حضورش در کنار زمین با آرامش بیشتری مسابقات تیمش را تماشا می‌کرد اما با تماشای رفتار بسیاری از مربیان ایرانی لیگ برتر در رفتار او تغییراتی ایجاد شد که این مربی پرتغالی را به فردی پرخاشگر در کنار زمین تبدیل کرد. کی‌روش آموخت که با داد و فریاد می‌توان از بازیکن ایرانی تلاش بیشتری خواست اگرچه باز هم میزان جنجال‌های او در کنار زمین خیلی زیاد نبود.

برخی با اشاره به مربیانی چون علی پروین، امیر قلعه‌نویی، علی دایی و ... معتقدند آن‌ها توانسته‌اند با ترساندن بازیکنان از آن‌ها بهتر بازی گرفت. جالب اینکه رفتار مربیان ایرانی به برخی مربیان خارجی مانند وینفرد شفر، وینگو بگوویچ و حتی برانکو ایوانکوویچ که مربی آرامی بود(البته در برخی بازی‌ها) سرایت کرده بود. آن‌هایی که معتقدند سرمربی با سر و صدا کردن در کنار زمین می‌تواند از بازیکنانش بازی بهتری بگیرد در اشتباه هستند. شاید این روش در فوتبال ایران به نتیجه می‌رسید اما کارنامه امروز بسیاری از مربیان بیانگر آن است که داد و فریاد خیلی هم راهگشا نیست.

مربیان آرام موفق خارجی

با نگاهی به عملکرد مربیان موفق خارجی در کنار زمین به این نتیجه می‌رسیم که آن‌ها با حفظ آرامش در کنار زمین و بدون داد و فریاد بازی‌ها را به پایان می‌رسانند. پپ گواردیولا، یورگن کلوپ، زین‌الدین زیدان، الکس فرگوسن، یورگن کلینزمان، آرسن ونگر و ویسنته دل‌بوسکه نمونه‌هایی از مربیانی هستند که در تیم‌های مختلف بدون آنکه جار و جنجال درست کنند و با داور مسابقه درگیری لفظی داشته باشند، نتایج بسیار خوبی گرفتند.

اشاره به مربیانی مانند خوزه مورینیو و دیه‌گو سیمئونه که در کنار زمین سر و صدا درست می‌کردند و با داور مسابقه دچار اختلاف می‌شدند اما نتایج خوبی گرفتند دال بر این نمی‌شود که بتوان با چنین روشی موفق بود چون مورینیو مدت زیادی است که بیکار شده و سیمئونه هم نتوانست اتلتیکو مادرید را فاتح لیگ قهرمانان اروپا کند. البته که این مربیان هم در بیشتر بازی‌ها کمتر به شلوغ‌کاری می‌پردازند و اگر تحرک بیش از حدی هم در کنار زمین دارند برای حفظ تمرکز بازیکنان خود در کنار زمین است و برخورد تندی با شاگردانشان ندارند. بهترین مثال برای مربیان پر جنب و جوش کنار زمین، یورگن کلوپ است که نتایج بسیار خوبی با لیورپول گرفته اما همدلی و رفاقت او با بازیکنان تیم انکار نشدنی است.

ویلموتس که در دوران مربیگری‌اش در تیم‌های ملی بلژیک و ساحل‌عاج با آرامش در کنار زمین تیم‌هایش را هدایت کرده شاید در ایران ناچار به تغییر رویه شود اما عامل موفق نشدن یوزهای ایرانی مقابل بحرین و عراق ارتباطی به داد و فریاد سرمربی بلژیکی در کنار زمین ندارد. ویلموتس پس از 6 ماه معوقت مالی‌اش را دریافت کرد و شناخت خوبی از بازیکنان تیمش ندارد. او پیش از بازی با بحرین تیمش خیلی تحت فشار قرار نگرفت و با استفاده از 3 مهاجم در ترکیب اولیه ایران به بحرین باخت.

تیم ملی عراق سه روز زودتر از ایران به اردن رفت و تمرینات تیم ملی فوتبال به دلیل پرداخت نشدن مطالبات ویلموتس دو روز دیرتر آغاز شد. در جریان مسابقه هم بازیکنان عراق در ایجاد حواشی موفق‌تر بودند و از نگاه فنی هم بازی بهتری ارائه کردند که در نهایت منجر به پیروزی این تیم شد. ویلموتس باید بیشتر در ایران حضور داشته باشد و تمرینات تیمش را به‌موقع آغاز کند تا به شناخت لازم از تیمش برسد و شکست‌های قبلی با ارائه بازی‌های مناسب توسط ملی‌پوشان جبران شود.

انتهای پیام/4051/4048/