دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
20 اسفند 1398 - 08:00
امام جمعه موقت شاهرود در گفتگو با آنا:

بیماری کرونا برای اهل توحید آزمون است/ لزوم شکرگزاری، صبر و دعا در امتحان الهی

معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود گفت: «مردم ایران و همه اهل توحید در جهان باید به بیماری پدیدآمده کرونا که در طول تاریخ بشر مشابه‌ فراوانی داشته است به چشم آزمون نگاه کنند.»
کد خبر : 476896
1(1).jpg

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ ویروس کرونا که مدتی است به هر دلیل و از هر کجا بسیاری از کشورها و مردم ازجمله کشور ما را گرفتار خود کرده است، موضوع بحث داغ این روزهاست. خبرنگار آنا نگاه غیرمادی و معنوی به این پدیده را مورد توجه قرار داده و با حجت‌الاسلام احمد نظری عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی و معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود گفتگو کرده است.


حجت‌الاسلام نظری امام جمعه موقت شاهرود و صاحب تألیفات زیادی در زمینه‌های مذهبی و فرهنگی نیز هست. گفتگوی خبرنگار آنا با نظری را پی‌می‌گیریم.


آنا: نظر شما درباره نحوه برخورد با بیماری شیوع‌یافته اخیر در کشور چیست؟


نظری: درباره بیماری نامیده شده با عنوان کووید-19 که مدتی است مردم جهان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، به نظرم دو راه برای پیشگیری و درمان وجود دارد، این دو راه باید با هم و همزمان با هم باشد، یکی عمل به توصیه‌های متخصصان وزارت بهداشت و درمان، پزشکان و اهل فن و رعایت همه نکات بهداشتی و علمی است و دیگری توجه به دعا به درگاه الهی و توسل به پیامبر(ص) و عترت پاکش و شکرگزاری به درگاه پروردگار و صبر و شکیبایی در برابر امتحانات هر زمان. به بیان دیگر مردم ایران و همه اهل توحید در جهان باید به بیماری پدیدآمده که در طول تاریخ مشابه‌های فراوانی هم داشته به چشم آزمون نگاه کنند.


آنا: آیا در این خصوص مصداقی هم وجود دارد که بتوان به‌صورت مستند به این بحث پرداخت؟


نظری: بله البته. در این باره قرآن کریم در آیات 82 و 83 سوره مبارکه انبیا درباره مبتلاشدن حضرت ایوب(ع) به مریضی‌های سخت و متعدد، نکاتی نقل فرموده که توجه به آن برای سلامت روانی اجتماعی عصر حاضر و مبتلاشدن جامعه به ویروس کرونا و مشکلات پیش‌آمده ضروری است.


«وَ أَيُّوبَ إِذْ نادي‏ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمينَ* فَاسْتَجَبْنا لَهُ فَکَشَفْنا ما بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَ آتَيْناهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا وَ ذِکْري‏ لِلْعابِدينَ»، «(و به یاد آر) ایوب را هنگامی که پروردگارش را ندا کرد که همانا مرا بیماری و شدت و آسیب رسیده و تو مهربان‌ترین مهربانانی. پس ما (دعای) او را اجابت کردیم و شدت و آسیبی را که در او بود، برطرف کردیم و کسان او را (که با حوادث از بین رفته بودند) و مانند آنها را همراهشان به او عطا کردیم، تا رحمتی بر او کرده باشیم و تذکری باشد برای پرستش‌کنندگان(صابران دیگر).»


 احمد نظری گفتگو با آنا


در این ارتباط شخصی از امام صادق(ع) پرسید بلایی که دامنگیر ایوب شد برای چه بود؟ امام فرمود: «بلایی که بر ایوب وارد شد به خاطر این نبود که کفران نعمتی کرده باشد؛ بلکه برعکس، به‌دلیل شکر نعمت بود که ابلیس بر او حسد برد و به پیشگاه خدا عرض کرد که او به این دلیل این همه شکر نعمت تو را بجا می‌آورد که زندگی وسیع و مرفهی به او داده‌ای، اگر مواهب مادی دنیا را از او بگیری، هرگز شکر تو را بجا نخواهد آورد.»


خداوند برای اثبات این مطلب که چنین نیست و این سندی باشد برای همه پیروان حق، به‌تدریج همه آنچه نزد ایوب بود مانند اموال، فرزندان، همسر، زراعت، گوسفندان و تمام نعمت‌ها را از او گرفت و در مقابل بیماری‌های سخت و شدید و متعدد و طولانی به او داد، ولی ابلیس و دیگران مشاهده کردند این حوادث نه تنها از شکر ایوب(ع) کم نکرد، بلکه بر شکر او افزوده شد. تا اینکه جمعی از رهبانان به دیدن او آمدند و گفتند: «بگو ببینیم تو چه گناه بزرگی کرده‌ای که چنین گرفتار شده‌ای؟ و به این ترتیب شماتت و سرزنش این و آن آغاز شد و این امر بر ایوب(ع) گران آمد و فرمود: «به عزت پروردگارم سوگند که من هیچ لقمه غذایی نخوردم مگر اینکه یتیم و ضعیفی بر سفره با من نشسته بود و هیچ طاعت الهی پیش نیامد مگر این که سخت‌ترین برنامه آن را انتخاب کردم.»


در این وضعیت ایوب(ع) که از عهده تمام امتحانات در مقام شکیبایی و شکرگزاری به‌خوبی برآمده بود؛ زبان به مناجات و دعا گشوده و حل مشکلات خود را با تعبیری بسیار مؤدبانه و خالی از هرگونه شکایت از خدا خواست. در این هنگام درهای رحمت الهی گشوده شد؛ مشکلات به سرعت برطرف شد و نعمت‌های الهی افزون‌تر از آنچه بود به او رو آورد. خداوند فرزندان او را زنده کرد و علاوه بر آن، فرزندان دیگری نیز به او داد. (تفسیر قمی،ج 2،ص 241-239)


آنا: چگونه مصائب و بلاهای واردشده بر حضرت ایوب(ع) و نحوه برخورد آن حضرت با شرایط برای وضعیت فعلی ما قابل استفاده است؟


نظری: از نظر من می‌توان از مطالبی که مطرح شد برای شرایط فعلی بهره زیادی گرفت. در این راستا توجه به چند مطلب در ارتباط با ویروس کرونا ضروری است:


1- برای رفع بیماری‌های شدید و اجتماعی باید در درجه اول از خداوند مهربان یاری جست، همانگونه که حضرت ایوب(ع) خالصانه از خداوند خواست و اجابت شد و همه نعمت‌های ازدست‌رفته هم به او بازگشت.


2- این حوادث مانند ویروس کرونا به همان اندازه که ممکن است بلا باشد، ممکن است وسیله امتحان الهی باشد و در امتحانات الهی باید راه بندگی خدا و راه صبر و شکر را در پیش گرفت.


3- سرزنش و شماتت و تبلیغات سوء دشمنان بر ناکارآمدی نظام اسلامی، تمسخر دین، معنویت، توسل به اولیای خدا و هجمه علیه مراجع و علما و ادعیه و زیارات امری نیست که تازگی داشته باشد؛ بلکه همواره وجود داشته است. مانند شماتت علیه حضرت ایوب پیامبر(ع) که دشمن سعی کرد او را آلوده و مقصر جلوه دهد. اکنون هم دشمن از هر فرصتی علیه نظام اسلامی ما به دلیل مواضع ضداستکباری آن سوءاستفاده می‌کند و با هجمه‌های سنگین در فضای مجازی، سعی بر تخریب دارد.


4- پیروزی از آن کسانی است که با خدا و اهل حق؛ صبر و شکر باشند و از آن کسانی است که در حوادث سخت او را می‌خوانند و برای فرج تلاش می‌کنند.


آنا: و سخن پایانی...


نظری: همانگونه که بیان شد، علاوه بر اینکه ما باید مسائل بهداشتی را رعایت کنیم و دستورات متخصصان حوزه پزشکی را مدنظر قرار دهیم؛ اما شرایط پیش‌آمده را باید به چشم یک ابتلا دید و لازم است که ما با صبر و هوشیاری در برابر وسوسه‌های شیطان مقاومت کنیم و خود را نبازیم و به خاطر چنین مسئله‌ای اعتقادات خود را از دست ندهیم؛ چراکه همانگونه که صحبت شد، حتی معصومین هم دچار بیماری می‌شدند و این به معنی روی‌گرداندن خدا از ایشان نبوده است.


انتهای پیام/4103/4062/


انتهای پیام/

ارسال نظر
هلدینگ شایسته