سینمای آنلاین و راه نجات برای آسیب‌های احتمالی/ مسولان برای این جنس مخاطبان فکری کنند

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، اکران فیلم‌های سینمای ایران با وجود امکانات پیش آمده بواسطه فضای مجازی، بالاخره قرار است ورودی جدی به این عرصه داشته باشد. «خروج» مهمترین محک سینمای آنلاین است هرچند که شبکه نمایش خانگی مدت‌هاست از این تجربه نهایت بهره را برده و بویژه سریال‌ها سالیانی هم هست که به شکل مجازی و نه آنلاین، دیده و فروخته می‎شوند.

این تجربه اکران که استفاده‌ای متفاوت از ظرفیت فضای مجازی و سامانه‌های اکران اینترنتی است، با فیلم حاتمی‌کیا تجربه جدیدی را رقم خواهد زد؛ تجربه‌ای که در صورت موفقیت می‌تواند باری را از دوش سینمای ایران و حجم زیادی از فیلم‌های پشت خط مانده اکران بردارد.

با وجود هیجان‌انگیر بودن چنین اتفاقی اما برخی ملاحظات در فضای مجازی ایجاب می‌کند که سینمای آنلاین حداقل به لحاظ نظارت سر و سامانی جدی‌تر پیدا کند. این صرفا مختص به این تجربه تازه هم نیست بلکه مدت‌هاست در پی هجوم سریال‌سازان به شبکه خانگی مورد تذکر واقع شده است.

با وجود هیجان‌انگیر بودن سینمای آنلاین اما برخی ملاحظات در فضای مجازی ایجاب می‌کند که این اتفاق حداقل به لحاظ نظارت سر و سامانی جدی‌تر پیدا کند.

اینجا با گروهی از مخاطبان سایبری مواجه هستیم که به دلیل راحتی، ارزانی و سهل‌‎الوصول بودن دسترسی‌شان هر نوع خوراکی در اختیارشان قرار گرفته است. بنابراین نباید هر فیلمی و با هر محتوایی با استفاده از چنین امکانی، در این فضا تزریق شود.

محتوای عمدتا عاشقانه سریال‌های شبکه نمایش خانگی به مراتب ناهنجارتر از آثار سینمایی است چرا که کمتر نظارتی بر خودشان می‌بینند. با این حال قرار هم نیست به دلیل عدم نظارت بر این بخش، اکران آنلاین سینما نیز از این قاعده پیروی کند تا تبدیل به گعده‌ای برای فیلم‌ها و فیلمسازان مسأله‌دار و توقیفی شود.

سینمای ایران نیاز به فیلترینگ ندارد اما به این نظارت هم نیاز دارد که این امر خصوصا در واکنش به برخی گروه‌های سنی جدی‌تر است. همانطور که اکران عمومی سینما در تلاش است با درجه‌بندی بندی سنی و نظارت‌های نسبی ماقبل، بار آثار منفی را بر برخی گروه‌های سنی کمتر کند، اکران آنلاین نیز نباید از این قاعده مستثنی باشد.

قرار نیست به دلیل عدم نظارت بر شبکه نمایش خانگی، اکران آنلاین سینما نیز از این قاعده پیروی کند تا تبدیل به گعده‌ای برای فیلم‌ها و فیلمسازان مسأله‌دار و توقیفی شود.

سامانه‌های اکران فیلم گرچه لزوما هر آنچه که مجوز می‌گیرد را در دستور پخش می‌گذارند اما درصورت موفقیت «خروج» و استقبال فعلی برخی صاحبان فیلم برای اکران آثارشان در این فضای، به مراتب باید دست به طراحی ساز و کار نظارتی مطمئن‌تری بر مجوز نمایش و رده‌بندی فیلم‌ها برای مخاطبان زد.

این ساز و کار فراتر از بروکراسی‌های همیشگی  سینمایی است و جا را برای حضور کارشناسان حوزه جامعه‎شناسی، تربیتی و بویژه مدیریت رسانه خالی می‌کند تا هر فیلمی لزوما به دلیل اعلام آمادگی، وارد سینمای آنلاین با حجم زیاد مخاطبان خود نشود.

فعلا باید دید که آیا طرح این سینما در فضای مجازی، مثل توزیع تولیدات سریالی در شبکه نمایش خانگی، اقبال مخاطبان را به خود خواهد دید یا خیر؟

انتهای پیام /4143/