حاج احمد متوسلیان اولین شهید مدافع حرم / امروز متوسلیان «در هاله‌ای از غبار» نیست

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، گلعلی بابایی نویسنده و پژوهشگر ادبیات پایداری به بهانه سی‌وهشتمین سالگرد ربوده شدن حاج احمد متوسلیان و سه همراه او در لبنان یادداشتی را منتشر کرد.

بابایی نویسندگی دو کتاب «در‌هاله ای از غبار» و «همپای صاعقه» را درباره زندگی و فعالیت‌های حاج احمد متوسلیان را در کارنامه خود دارد.

متن کامل یادداشت گلعلی بابایی به شرح ذیل است:

هو الحق
احمد عزیز؛
برای من که حدود سی سال در پی یافتن واقعیت فرجام زندگی سراسر مبارزه‌ات به همراه رفیق همکارم، حسین بهزاد به هر دری زدم و با هر مقام مسئول و غیرمسئولی به صحبت نشستم، مثل روز روشن شده بود که همچو تو شیری را کسی نمی‌توانست در قفس تنگ دنیا محبوس کند. این حقیقت تلخ را از لا به لای صحبت‌ها و روایت‌های آنهایی یافتم که چون تو فرمانده‌ای را در حد پرستش دوست می داشتند و عاشق مرام مردانه ات بودند.

همان‌هایی که حتی تصوّر این را هم نداشتند، در دنیای بدون احمد بتوانند نفس بکشند. اما وقتی پای حرف‌هایشان نشستم با دلی شکسته گفتند: (برادر احمد کسی نبود که بتوانند او را به گروگان بگیرند. احمد و اسارت؛ هرگز!) این حواریون وفادار به تو، هرچند میل شان نبود چنین واقعیتی را به زبان بیاورند، اما بغض فرو خورده‌شان فریاد می زد؛ فرمانده دلاور آنها در همان لحظاتِ اولِ آن کمین ناجوانمردانه به شهادت رسیده است.

این را حتّی در بازتاب رجز خوانی‌های خودت با دشمن هم می شد فهمید. آنجایی که در بدو ورودِ قوای محمد رسول الله (ص) به سوریه، نیروها را در پادگان زبدانی دمشق جمع کردی و خطاب به آنها گفتی: «عزیزان؛ ان شالله با به کار بردن تمام تاکتیک‌هایی که تا کنون آموخته ایم و به کار انداختن تمامی امکاناتی که در اختیار داریم، با ایمان به الله و اعتقاد به خدا، تن به آتش بس تحمیلی نخواهیم داد تا ثابت کنیم این حرکت ما در منطقه نه صرفاً به عنوان حضور سمبلیک و صوری است، بلکه حضور ما در منطقه، عمل نیز در پی دارد. با اسرائیل وارد جنگ خواهیم شد و عملیات مان را علیه آنها شروع خواهیم کرد تا به فرموده امام عزیزمان؛ اسرائیل را از صحنه روزگار محو کنیم».

حالا پس از سی و هشت سال بی خبری از سرنوشت چون تو فرمانده ای، درست در روزی خبر رجعت قریب الوقوع پیکرت را می شنوم، که آمده ام در همان جایی که تو در آن شب آخر، تا صبح با عمه سادات نجوا کردی و از او شهادت طلب نمودی. اینک رو به حرم حضرت زینب سلام الله علیه می نشینم و از اعماق دل فریاد می زنم:

حاج احمد متوسلیان !

ای اوّلین شهید مدافع حرم، حالا دیگر تو « در‌هاله ای از غبار » نیستی. تو شهیدی و ناظر.

چهاردهم تیر ماه 1399-سوریه، دمشق
گلعلی بابایی

انتهای پیام/۴۰۲۸/