در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
آنا گزارش می‌دهد؛
سایبورگ‌ها؛ تخیل انسان یا آینده واقعی بشریت/ انسان‌های ماشینی دنیا را تسخیر میکنند؟
سایبورگ موجودی نیمه انسان و نیمه مکانیکی است که ضعف‌ها و ناتوانی‌های فیزیکی و بیولوژیک خود را با استفاده از تجهیزات و ابزارهای مکانیک و هوشمند می‌پوشاند.
گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، سایبورگ به معنای ارگانیسم سایبرنتیک است که شامل اعضای بدن طبیعی و بیومکاترونیک (بیولوژی+مکاتیرونیک) می‌شود. سایبورگ با روبات یا اندروید متفاوت است. درواقع سایبورگ ارگانیسمی با توانایی‌های گسترش‌یافته است که اجزای مصنوعی و تکنولوژی در سیستم خود دارد.
سایبورگ‌ها در ژانر علمی تخیلی
در ژانر علمی تخیلی سایبورگ‌ها به شکل انسان‌هایی با اجزای مکانیکی قابل‌رویت یا روبات‌های شبیه به انسان به تصویر کشیده می‌شوند. این سایبورگ‌ها توانایی‌های فیزیکی و ذهنی فوق‌العاده، قدرت بدنی بالا، احساسات فوق‌حساس و مغزهای مبتنی بر کامپیوتر یا هوش مصنوعی دارند و معمولاً مجهز به سلاح هستند.
سایبورگ‌ها چه زمان به واقعیت تبدیل می‌شوند؟
سایبورگ تعاریف متفاوتی دارد؛ برخی بر این باورند وجود هر گونه ضمیمه مکانیکی در بدن انسان به معنای سایبورگ بودن وی است. بنابراین دستگاه‌های تنظیم ضربان قلب، باتری قلب قابل‌کاشت، سمعک‌های قابل‌کاشت و... که باعث افزایش توانایی‌هایی بیولوژیک انسان می‌شود، به نوعی باعث سایبورگ شدن بشریت شده است.
انواع روش برای سایبورگ شدن
پلتفرم مجازی «اوتو» که در حوزه بهداشت و درمان فعالیت می‌کند، موفق به توسعه پای مصنوعی شده که می‌تواند جایگزین پای قطع‌شده یا آسیب‌دیده فرد شود. این پا که «سی لگ» نام دارد، با استفاده از سنسورهای خاصی روش طبیعی راه رفتن کاربر را تقلید می‌کند. چنین اندام‌های مصنوعی می‌تواند کاربردهای زیادی برای سایبورگ‌ها داشته باشد.
نیل هاربیسون هنرمند بریتانیایی است که آنتن سایبورگی را از سال 2004 روی سر خود کاشته است. این آنتن به وی کمک می‌کند تا طیف گسترده‌تری از سایه‌ها و رنگ‌ها را ببیند. هاربیسون در سال 2012 اعلام کرد زمانی احساس سایبورگ واقعی کرد که مغز و نرم‌‌افزار آنتن روی سرش یکپارچه شده و ادراک وی را حساس‌تر کرده‌اند. هاربیسون یکی از مدافعان حقوق سایبورگی در جهان است.
کاربردهای سایبورگ در علم پزشکی
یکی از موثرترین کاربردهای سایبورگ در حوزه پزشکی به خصوص در زمینه تقویتی و ترمیمی است. سایبورگ‌های تقویت‌یافته از قوانین ورودی محدود و خروجی نامحدود پیروی میکنند که باعث بهبود عملکرد آنها می‌شود. سایبورگ‌های ترمیم‌یافته نیز همانطور که از نامش پیداست، اعضا و اندام‌های از دست رفته بدن را بازیابی می‌کند. این نوع سایبورگ به عنوان جایگزین مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اندام‌های مصنوعی هوشمند، رابط مغز و کامپیوتر، تحریک عمیق مغز و ایمپلنت‌های شبکیه از نمونه‌های کاربرد سایبورگ در پزشکی به شمار می‌روند.
قیمت گزاف سایبورگی شدن
ادغام اجزای طبیعی و مکانیکی هزینه گزافی دارد. به گفته فرانک سواین، که پس از دست دادن حس شنوایی خود به دلیل بیماری از سمعک هوشمند استفاده می‌کند؛ مغز من نمی‌تواند بدون کمک پروتز به حیات ادامه دهد. شنوایی‌ام بدون سمعک‌هایم از حالت طبیعی نیز بدتر است. شاخه‌های الکترونیک به بخشی از زندگی روزمره‌ام تبدیل شده است. در حالی که می‌‌توانم به صورت فیزیکی از سمعک‌هایم جدا شوم اما احساس شنوایی به راحتی قابل‌تفکیک نیست. بخشی از آن در گوش‌هایم و بخشی از آن در دستگاه وجود دارد.
وی می‌گوید؛ سایبورگ بودن من نه به انتخاب بلکه از سر نیاز بوده است. بخشی از بدنم از ماشین تشکیل شده است اما احساسی مانند روبوکاپ (پلیس آهنی) یا مرد 6 میلیون دلاری (سریالی که نقش اول آن یک فضانورد سایبورگی است) ندارم. اگر سایبورگ هستم نباید حس ابرانسان بودن کنم؟
سایبورگ‌ها در ارتش
مفاهیم حیوانات سایبورگی و حشرات سایبورگی اخیرا مطرح شده است. این موجودات سایبورگی کاربردهای بسیاری در عملیات‌های نظامی دارند. این فناوری اجازه کنترل از راه دور و دسترسی به اعمال حیوانات و حشرات سایبورگی را فراهم می‌کند. بدین ترتیب اپراتور می‌تواند مخلوقات سایبورگی را در شرایط وخیم و موقعیت‌های حاد هدایت کند.
کاربرد سایبورگ در ورزش
نخستین المپیک سایبورگی در سال 2016 برگزار شد و 16 تیم از ورزشکاران سایبورگی در آن با یکدیگر به رقابت پرداختند. این ورزشکاران برای جبران ناتوانی‌های بیولوژیک خود از فناوری‌ها و تجهیزات مکانیکی استفاده میکنند که شامل پاها و دستان روباتیک، دوچرخه‌ها و ویلچرهای موتوری و اگزواسکلتون‌های روباتیک می‌شود.
سایبورگ‌های فضایی
به گفته استیون هاوکینگ؛ زندگی در زمین بیش از هر زمان دیگری در خطر از بین رفتن است. این پدیده می‌تواند با گرمایش زمین به صورت ناگهانی، چنگ هسته‌ای یا... اتفاق بیفتد. فکر می‌کنم اگر نسل بشر به فضا نرود، هیچ آینده‌ای روی کره زمین نخواهد داشت.
انسان در فضا با چالش‌های بسیاری روبه‌رو خواهد شد که بزرگ‌ترین آن نیاز به اکسیژن است. تابش اشعه‌های رادیواکتیو و اثرات پس از سفر فضایی از دیگر چالش‌هایی است که بشر هنوز راهی برای رفع آنها پیدا نکرده است. تحقیقات و مطالعات بسیاری در حال انجام است تا شانس نجات انسان در فضا را بالا ببرد. یکی از راه‌های موثر برای افزایش احتمال بقای انسان در فضا سایبورگ شدن نسل بشر است.
در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد؟
باتوجه به تطبیق‌پذیری و گسترش دستگاه‌های حسی فنی قابل‌کاشت در بسیاری از کشورهای جهان شبکه‌های پزشکی، تجاری و دولتی در حال تحقیق و آزمایش در خصوص فناوری سایبورگ هستند. تاکنون شاهد انجام جراحی‌ها و به کارگیری موفقیت‌آمیز فناوری‌های سایبورگی در انسان‌ها بوده‌ایم. برای مثال شرکت « Three Square Market» میکروتراشه‌هایی را در دست کارمندان خود ایمپلنت کرد تا بتوانند به راحتی به منابع، کامپیوترها و وندیگ ماشین‌های (دستگاه فروش خودکار خوراکی) موجود در محل کار دسترسی داشته باشند.
احتمالات و چشم‌اندازهای بسیاری در خصوص بهبود و پیشرفت تحقیقات و آزمایش‌های حوزه سایبورگ در آینده وجود دارد. برخلاف هوش مصنوعی که آگاهی و هوشیاری به طور کامل در دستان یک سیستم است، سایبورگ‌ها تحت کنترل ذهن انسان قرار دارند. بنابراین شاید تعداد سایبورگ‌ها در آینده بیشتر شود اما احتمال تسخیر زمین توسط آنها نسبت به مخلوقات هوش مصنوعی بسیار کمتر است.
انتهای پیام/4021/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
