دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
24 مرداد 1399 - 13:00

اشعار محمد جواد پرچمی و علی اکبر لطیفیان برای ورود کاروان به کربلا

یکی از شعرهای زیبایی که برای ورود کاروان امام حسین(ع) به کربلا سروده شده است شعر محمد جواد پرچمی است که می‌توانید آن را در این خبر بخوانید.
کد خبر : 506061
نشق.jpg

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا،بسیاری از مورخان، روز ورود کاروان امام حسین(ع) را به کربلا، دوم محرم سال ۶۱ هجری دانسته‌اند.وقتی کاروان امام حسین (ع) به کربلا رسید فرمود:((اینجا فرود آیید. به خدا قسم، اینجا جایگاه کاروان ما و محل ریخته شدن خون ماست. به خدا قسم، همین جا، جای قبرهای ماست. به خدا سوگند، اینجا همان جایی است که اهل حرم ما به اسارت گرفته می‌شوند. جدم این خبر را به من داد.))


شعر محمد جواد پرچمی


سردر این خانه ها با ما و پرچم باخودت


دسته سینه زنی با ما ولی دم با خودت


روزی اشک تمام نوکران هم باخودت


واقعاً دلواپسیم آقا محرم باخودت


از عزاداران آن آقای عطشانیم ما


رفته رفته نالۀ مظلوم دارد میرسد


مادری با کودکی معصوم دارد میرسد


آه آه خواهری مهموم دارد میرسد


خنجر کندی روی حلقوم دارد میرسد


از غم انگشترش پاره گریبانیم ما


چکمه ای آمد کنار پیکرش یابن شبیب


روی تل می زد به صورت خواهرش یابن شبیب


جای او شمر آمده بالاسرش یابن شبیب


آه آه از ضربه های آخرش یابن شبیب


انتهای روضه را زنده نمی مانیم ما


بیشتر بخوانید:مسلم ابن عقیل که بود و چه بلایی سرش آمد؟


                                           


شعر علی اکبر لطیفیان


عمرم گذشت اما بدرد تو نخوردم


شرمنده ام آقا بدرد تو نخوردم


تو فکر من بودى ولیکن من نبودم


اصلا به فکر نوکرى کردن نبودم


من دور بودم تو مرا نزدیک کردى


راه مرا از کربلا نزدیک کردى


گفتى اگر تو بى پناهى من حسینم


حتى اگر غرق گناهى، من حسینم


گفتى بیا پاک از گناهت میکنم من


تو رو به چاهى، رو به راهت میکنم من


گفتى بیا مثل تو خیلى خار دارم


حتى براى مثل تو هم کار دارم


آواره ام، آواره را آواره تر کن


بیچاره ام، بیچاره را بیچاره تر کن


آوارگى در این حسینیه می ارزد


بیچارگى در این حسینیه مى ارزد


هرشب اسیرم میکنى پاى بساطت


دارى تو پیرم میکنى پاى بساطت


من چاى میریزم گناهم را بریزى


یکجا تمام اشتباهم را بریزى


شان نزولت میکند آخر بلندم


سر را تو دادى جاى آن من سربلندم


وقتى گذر کردند خیلی ها ازینجا


رفتند تا معراج تا بالا ازینجا


اینجا گرفته از خدا عیسى دمش را


اینجا خدا بخشید آخر آدمش را


من خام بودم غصه و غم پخته ام کرد


این پخت و پزهاى محرم پخته ام کرد


میبینم اینجا پنج تا نور مقدس


این آشپزخانه ست یا طور مقدس


اینجا همانجایی ست که مولا میاید


زینب میاید، بیشتر زهرا میاید


پخت و پز آقاى بى سر را به من داد


درکارهایش کار مادر را به من داد


من عالمى دارم در اینجا با رقیه


هروقت دستم سوخت گفتم یا رقیه


منت ندارم بر سرت...تو لطف کردى


حالا که هستم نوکرت تو لطف کردى


یک شب غذاى خواهرت را بار کردم


یک شب غذاى دخترت را بار کردم


باید که دست از هرچه غیرکربلا شست


دیگ تو را شستم خدا روح مرا شست


خدمت تجلى ارادتهاى شیعه ست


بالاترین نوع عبادتهاى شیعه ست


ما به ولایت میرسیم از این مودت


ما به مودت میرسیم از راه خدمت


خدمت در این خانه تنها فرصت ماست


گفتند:اینجا پنج روزى نوبت ماست


این پارچه مشکى-فداى روى ماهش-


دارد سفیدم میکند رنگ سیاهش


از سوخته دلها نگیر آقا غمت را


یک وقت از دستم نگیرى پرچمت را


بگذار یک گوشه به پاى تو بمیرم


کنج حسینیه براى تو بمیرم


منکه به غیر از لطف تو یارى ندارم


منکه به غیر از کار تو کارى ندارم


آنقدر بین دسته هایت ایستادم


نذر على اصغر تو آب دادم


اى کاش بین ایستادن ها بمیرم


آخر میان آب دادن ها بمیرم


خوب است نوکر آخرش بى سر بمیرد


خوب است بین نوکرى نوکر بمیرد


خوب است ما هم گوشه اى عطشان بیفتیم


در زیر پاى این و آن عریان بیفتیم


خدمت به این بى رنگ و رو هم رنگ و رو داد


این کفش ها را جفت کردن آبرو داد


درهرکجا که نام پیراهن میاید


زهرا میاید پیش ما حتما میاید


من دست بر سینه دم در مینشینم


در مجلس فرزند مادر را ببینم


من مینشینم کار و بارم پا بگیرد


شاید به من هم چادر زهرا بگیرد


انتهای پیام/


انتهای پیام/

برچسب ها: عزاداری ماه محرم
ارسال نظر
هلدینگ شایسته