در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
یادداشت/ محمدحسن دهقانی؛
نقش نفوذ و لابی‌های یهودی – صهیونیستی در هیئت حاکمه آمریکا
لابی‌های یهودی – صهیونیستی آیپک و شورای روابط خارجی آمریکا نقشی تعیین‌کننده در طرح‌ریزی و اجرای سیاست خارجی این کشور دارند.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، اصطلاح «لابی یهود در آمریکا» تعبیری است که (به‌ویژه در کشورهای اسلامی) برای توضیح علت جانب‌داری‌های آمریکا از اسرائیل استفاده می‌شود. این اصطلاح به‌طورکلی، در مناطق دیگر نیز برای توضیح نفوذ سیاسی یهودیان درروند شکل‌گیری سیاست خارجی آمریکا نیز گفته می‌شود, در این نوشتار تلاش داریم به نقش و اهمیت دو مورد از قوی‌ترین لابی‌های یهودی – صهیونیستی درون هیئت حاکمه ایالات‌متحده آمریکا به نام‌های آیپک (AIPAC) و شورای روابط خارجی آمریکا (Council on Foreign Relation) که نقش تعیین‌کننده در طرح‌ریزی و اجرای سیاست خارجی این کشور دارند بپردازیم.
مقد مه
در شکل‌گیری سیاست خارجی هر کشوری مجموعه‌ای از عوامل در سطوح ملی و بین‌المللی نقش دارند که برآیند کنش و واکنش این عوامل به‌صورت برون‌داد و به نام "سیاست خارجی" ارائه می‌شود. سیاست خارجی ایالات‌متحده آمریکا نیز برآیند چنین فرآیندی است. بر اساس نظریات روابط بین‌الملل یکی از سطوح مهم در تحلیل سیاست خارجی ایالات‌متحده آمریکا، سطح داخلی است که به بررسی نقش احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه، رهبران و سیاستمداران برجسته، کنگره، افکار عمومی، صاحبان صنایع بزرگ، اتاق‌های فکر و گروه‌های فشار در شکل‌گیری سیاست خارجی می‌پردازد. در این میان هنگامی‌که بحث از سیاست خارجی آمریکا در منطقه غرب آسیا به میان می‌آید موضوع نقش لابی صهیونیستی در میان سایر عوامل، برجسته‌تر و پررنگ‌تر است.
کمیته روابط عمومی آمریکا - اسرائیل (AIPAC American Israel Public Affairs Committee )
این گروه در سال ۱۹۵۱ به رهبری آی‌ال کنن (I.L. Kenen) یک آمریکایی که در دهه چهل در مذاکرات مربوط به نزاع اعراب و اسرائیل به‌عنوان یک لابی‌گر بسیار فعال برای کشور اسرائیل عمل کرده بود، شکل گرفت. علت سازمان‌دهی یک لابی نیاز اسراییل به کمک‌های اقتصادی برای جذب شمار گسترده یهودیان مهاجر و نیز بی‌میلی وزارت امور خارجه آمریکا نسبت به اعطای کمک‌ها بود.
بیشتر بخوانید:
لابی آیپک و دوگانه ترامپ-بایدن/ ماجرای طرحی که صهیونیست‌ها روی دستمال‌کاغذی نوشتند!
کمیته روابط عمومی آمریکا – اسرائیل که به آیپک معروف است یکی از بزرگ‌ترین و قدرتمندترین گروه‌های لابی‌گری در ایالات‌متحده آمریکا است. این گروه لابی با بیش از ۱۰۰ هزار عضو هرساله میلیون‌ها دلار خرج سرمایه‌گذاری در نفوذ بر سیاست‌های دولتی و قانون‌گذاری آمریکا می‌کند. سایت این گروه مأموریت خود را این‌گونه بیان می‌کند: مأموریت آیپک، تقویت، حفاظت و ترویج رابطه ایالات‌متحده و اسرائیل در راه‌هایی است که امنیت ایالات‌متحده و اسرائیل را تقویت می‌کند. AIPAC با دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در کنگره و رهبران شاخه اجرایی برای حفظ و تقویت رابطه ایالات‌متحده و اسرائیل فعالیت می‌کند.
آیپک فعالان طرفدار اسرائیل در تمام سنین، ادیان، نژادها و احزاب سیاسی را به‌منظور مشارکت سیاسی و ایجاد روابط با اعضای کنگره از هر دو طرف راهپیمایی برای تقویت روابط ایالات‌متحده و اسرائیل، تقویت می‌کند AIPAC برای گسترش و تقویت رابطه ایالات‌متحده و اسرائیل با ایجاد همکاری استراتژیک در بخش‌های کلیدی ازجمله تکنولوژی، انرژی، امنیت سایبری، امنیت مرزی، اشتراک اطلاعات و کشاورزی، کار می‌کند.
مقر اصلی آیپک در کپیتول هیل واشنگتن دی سی است و این موقعیت، امتیاز ویژه‌ای را برای دستیابی و دسترسی سهل‌تر به هرم قدرت به این سازمان داده است. آیپک اعضای خود را از بین صهیونیست‌ها (یهودیان و غیریهودیان) گزینش می‌کند که همه آن‌ها در یک‌چیز اتفاق‌نظر دارند و آن حمایت از اسرائیل و کانالیزه کردن سیاست خارجی آمریکا در راستای منافع این رژیم است. زمانی که از اعضا و عناصر سازمان آیپک سخن به میان می‌آید، فهرستی طولانی از اسامی افراد و اشخاص بانفوذ در سیاست خارجی آمریکا به چشم می‌خورد. روزنامه نیویورک‌تایمز این سازمان را مؤثرترین سازمان در رابطه با روابط آمریکا و اسرائیل اعلام می‌کند. شیمون پرز وزیر امور خارجه اسرائیل نیز در مورد اهمیت آن می‌گوید: «ما به آیپک به‌عنوان بزرگ‌ترین پل ارتباطی بین مردم آمریکا و دولت اسرائیل نیازمندیم» آیپک یک کنفرانس سالانه برگزار می‌نماید و در آن به تعیین خط‌مشی کلی کمیته می‌پردازد که این خط‌مشی‌ها با جلسات و برنامه‌های آموزشی مختلفی همراه است که محیط مناسبی برای آموزش اعضاء و آشنایی آن‌ها با فرایند لابی‌گری است.
لابی‌ها یا گروه‌های ذی‌نفوذ یهودی به دنبال کسب کرسی قدرت نیستند بلکه به دنبال تأثیرگذاری بر قدرت بوده و آیپک نیز یکی از لابی‌هایی است، آیپک تشکیل‌شده از کمیته‌های مختلفی که مأمور هستند در تمام ایالات ضمن نزدیک شدن به افراد کنگره آموزش‌های لازم را جهت حفظ منافع اسرائیل به آن‌ها بدهند.
همچنین متخصصان AIPAC با طیف گسترده‌ای از جوامع برای پیشبرد فعالیت‌های سیاسی طرفدار اسرائیل در سراسر کشور کار می‌کنند. آیپک در حال تکمیل نسل بعدی رهبران طرفدار اسرائیل از طریق کار کردن در صدها دانشگاه و دبیرستان، توانمندسازی و آموزش فعالان دانشجویی برای پاسخگویی به مخالفان اسرائیلی است و از مشارکت سیاسی برای ایجاد حمایت از اسرائیل استفاده می‌کند.
شاید بتوان گفت سازمان آیپک در حال حاضر بیشترین نقش را در راستای اصلی‌ترین هدف صهیونیسم بین‌الملل که همانا سلطه جهانی است عهده‌دار است. تمام راهکارهایی که صهیونیست‌ها ارائه داده و به دنبال اجرای آن تلاش‌های فراوانی انجام نیز داده‌اند، در جهت دستیابی به نقطه‌ای بوده، که از آن بتوانند هر خواسته و مطالبه‌ای را استحصال نمایند. این هدف با ایجاد نفوذی که سازمان‌های سیاسی صهیونیستی و در رأس آن‌ها آیپک ایجاد نموده و از آن نهایت استفاده را نیز می‌نمایند.
شورای روابط خارجی آمریکا (Council on Foreign Relation) CFR
شورای روابط خارجی که در سال ۱۹۲۱ در آمریکا تأسیس‌شده که در حوزه سیاست خارجی آمریکا و روابط بین‌الملل متخصص است. اعضای آن سیاستمداران قدیمی، بیشتر از دوازده وزیر امور خارجه ایالات‌متحده آمریکا، سیا، بانکداران وکلا و چهرهای شاخص و بزرگان رسانه‌های گروهی هستند، مقر این شورا در نیویورک، و دفتر دیگری آن در واشینگتن، دی سی است.
ریشه اولیه شکل‌گیری شورای روابط خارجی آمریکا نیز در واکنش‌های تعداد قلیلی از «رجال سیاسی» (Men of affairs) آمریکایی در برابر جنگ جهانی اول پدیدار شد. نمایندگان آمریکا و انگلیس در همایش معاهده صلح در ماه مه ۱۹۱۹ تصمیم گرفتند که (موسسه امور بین‌الملل) را تشکیل دهند. شعبه آمریکایی این موسسه در تاریخ ژوئیه ۱۹۲۱ با نام (شورای روابط خارجی) شروع به کار کرد.
قرار بر این بود که تصمیمات این شورا همیشه محرمانه بماند، و این فعالیت پنهانی شورا موردحمایت رسانه‌های عمده آمریکا نیز قرار گرفت. وجوه مالی موردنیاز این شورا را بانکداران و ثروتمندانی از قبیل مورگان و راکفلر میلیاردرهای معروف آمریکا تأمین می‌کردند.
امروز نیز مبالغ موردنیاز این شورا به‌وسیله شرکت‌های چندملیتی بزرگی مانند: (زیراکس)، (جنرال موتورز)، (تگزاکو)، بنیاد (فورد) و (بنیاد راکفلر) تأمین می‌شود.
این‌گونه می‌توان نتیجه گرفت؛ شورای روابط خارجی آمریکا با مراکز مهم مالی و تصمیم‌گیری آمریکا در ارتباط نزدیک است. از سال ۱۹۴۵ تا اواسط دهه ۱۹۶۰ اعضای شورا در خط مقدم جبهه فعالیت‌های جهان‌شمولی آمریکا فعال بودند. در سال ۱۹۷۷ در اعلامیه ) مأموریت(شورای روابط خارجی که اعضایش را اغلب مقام‌های مهم حکومتی آمریکا تشکیل می‌دادند، این‌گونه عنوان شد که شورا تشکیلاتی منحصربه‌فرد است که اعضایش را برای خدمت به مملکت و رسیدن به دنیایی امن‌تر آموزش می‌دهد.
منتقدان سیاسی با این نظر موافق نیستند و معتقدند که شورای روابط خارجی در تمامی منازعات قرن بیستم دست داشته و بسیاری از نویسندگان معتقدند که شورای روابط خارجی از افرادی تشکیل یافته که با حمایت سازمان‌ها و شرکت‌های معظم چندملیتی و با توسل به معاهدات بین‌المللی قصد سلطه‌جویی و استیلا بر جهان را دارند.
با مراجعه به اسناد تاریخی تا سال ۱۹۸۸، ۱۴ وزیر کشور، ۱۴ وزیر خزانه‌داری، ۱۱ وزیر دفاع و بسیاری از مقام‌ها و مأموران برجسته دولتی از اعضای شورای روابط خارجی بوده‌اند.
لاری استراند یک پژوهشگر مسائل سیاسی می‌نویسد؛ بسیاری از اعضای شورای روابط خارجی، دارای منافع مالی هستند، زیرا اموال و دارایی آن‌ها به‌وسیله وزارت کشور، نیروهای انتظامی و سازمان (سیا) حراست می‌شود.
نتیجه‌گیری
بدون شک در اعمال سیاست‌گذاری در سیستم بروکراتیک امریکا نمی‌توان نقش لابی‌های نفوذ و به‌خصوص لابی‌های صهیونیستی را نادیده گرفت، لابی‌هایی که با در اختیار داشتن عناصر قدرت درونی اعمم از نفوذ و ثروت در امریکا چنان بر کرسی‌ها بروکراسی امریکا چنبره زده‌اند که قدرت اجرایی عملاً تا حدود زیادی از آن‌ها سلب شده رئیس اجرایی کشور به‌عنوان بالاتری شخص در مقام کشور به یک عنصر برای چانه‌زنی و تبادل و توازن قدرت و ثروت در میان الیت‌های موجود در طبقات سرمایه‌دار مبدل شده است.
باید در نظر گرفت که نقش این نهادهای قدرتمند در دنیا عموماً رویکردی در جهت حفظ هژمونی امریکا، تأمین و حفظ منافع اسرائیل را داشته و در واقع این نهاد و سایر نهادهای قدرتمند وابسته به جریان صهیونیسم در امریکا متعهد هستند که سیاست‌های ایالات‌متحده را در جهت منافع اسرائیل هدایت کنند.
*کارشناس مسائل استراتژیک
انتهای پیام/4106/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
