در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
متقی در پیش‌نشست همایش پاندومی کرونا و پدافند غیرعامل مطرح کرد؛
یکجانبهگرایی آمریکا در دوران کرونا/ سیاست راهبردی آمریکا در عصر کرونا چه ویژگی‌های ساختاری و کارکردی دارد؟
استاد دانشگاه تهران به این پرسش که سیاست راهبردی ایالات متحده آمریکا در عصر کرونا دارای چه ویژگی‌های ساختاری و کارکردی است، پاسخ داد.
به گزارش خبرنگار حوزه پایش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، دومین پیش نشست مجازی همایش پاندومی کرونا و پدافند غیرعامل با رویکرد حقوق و روابط بین‌الملل به همت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال در حال برگزاری است. در بخشی از این نشست ابراهیم متقی، استاد دانشگاه تهران با موضوع یکجانبهگرایی آمریکا در عصر کرونا به سخنرانی پرداخت.
یکجانبهگرایی آمریکا در عصر کرونا
ابراهیم متقی گفت: تحولات سیاست بین‌الملل عموماً تحت تأثیر تحولات اجتماعی، هویتی، اقتصادی، تکنولوژیک و بیماری‌های واگیردار قرار می‌گیرد. نظام بین‌الملل در سال‌های بعد از فروپاشی نظام دوقطبی و جنگ سرد، شکل‌بندی‌های مختلف سیاست، قدرت و امنیت را تجربه کرده است. بحران کرونا نه‌تنها در زمره بیماری‌های واگیردار بررسی می‌شود، بلکه تأثیر خود را در سیاست، اقتصاد و نظم امنیتی جدید جهانی به‌جا می‌گذارد. ارزیابی‌های انجام‌شده بیانگر این واقعیت است که جهان در فضای سیاسی و بین‌المللی پسادوقطبی، امنیت کمتری داشته است.
وی افزود: نظام بین‌الملل بعد از جنگ سرد، دوران کنش گروه‌های هویتی، ظهور ناسیونالیسم، چالش‌های زیست‌محیطی، بیماری‌های واگیردار جدید و در نهایت بحران کرونا را تجربه کرده است. هر یک از این مؤلفه‌ها شکل جدیدی از بحران امنیتی، اقتصادی، اجتماعی و انسانی را اجتناب‌ناپذیر ساخته است.
استاد دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: در این دوران درگیری‌های هویتی، سیاسی و جنگ‌های پایان‌ناپذیر منطقه‌ای به وجود آمده است. همچنین ستیزهای ایجاد شده منجر به ناآرامی‌های اجتماعی و تغییر در الگوی وفاداری جامعه به ساختار قدرت شده است.
سیاست راهبردی ایالات متحده در عصر کرونا دارای چه ویژگی‌های ساختاری و کارکردی است؟
متقی گفت: پرسش اصلی پژوهش این است که «سیاست راهبردی ایالات متحده آمریکا در عصر کرونا دارای چه ویژگی‌های ساختاری و کارکردی است؟» فرضیه پژوهش به این موضوع اشاره دارد که آمریکا از سازوکارهای مبتنی بر یکجانبهگرایی بهره گرفته و این امر منجر به کاهش نقش سازمان بهداشت جهانی و سازمان‌های مشارکت‌کننده برای مقابله با کرونا شده است. در تنظیم پژوهش از «رهیافت مکتب انتقادی» در روابط بین‌الملل استفاده می‌شود.
وی ادامه داد: نتایج حاصل از پژوهش بیانگر این امر است که آینده سیاست جهانی بعد از بحران کرونا با نشانه‌هایی همانند جهان‌گرایی، چندجانبه گرایی، محیط زیست و مسئولیت مشترک در برابر بحران‌های اجتماعی و انسانی پیوند دارد. روش پژوهش مقاله مبتنی بر سازوکارها و قالب‌های «روش تحلیل داده‌ها» خواهد بود.
انتهای پیام/4084/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
