در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
حفاظت از منافع ملی به سبک مستأجر کاخ سفید؛
چرا دوستی یا دشمنی نامزدهای سنای آمریکا باید برای رأی‌دهندگان مهم باشد؟ / بیگانگی ترامپ با شعار «اول آمریکا»
نامزدهای انتخابات برای ورود به سنای آمریکا باید حامی دولتمردان تل‌آویو و سیاست‌های آنان باشند، در غیر این صورت شانس کمتری نسبت به رقبا برای ورود به این مجمع تقنینی خواهند داشت.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، انتخابات میان‌دوره‌ای سنا در ایالت جورجیا از قالب انتخاب فردی که دلسوز مردم و منافع کشورش باشد خارج شده است زیرا سیاست خارجه‌ای که سردمداران ساختار حکومتی ایالات‌متحده برای ورود یک نامزد انتخاباتی به سنا در نظر گرفته‌اند دفاع از منافع آمریکا نیست بلکه اولویت دادن به نگاه دوستانه آن نامزد به متحد نزدیک واشنگتن در منطقه غرب آسیا یعنی رژیم صهیونیستی است.
ساختار سیاسی آمریکا بر حمایت کورکورانه از اسرائیل بنا شده است
البته نمی‌توان منکر این مسئله شد که موضوعاتی در سیاست خارجه هر کشوری وجود دارند که باید در انتخابات لحاظ شوند. به این ترتیب که نامزد انتخاباتی باید آن‌ها را به‌عنوان خط قرمزهای خودش ارزش‌گذاری کند اما در چارچوب این سیاست، نباید از نامزدهایی که قصد ورود به مجلس بسیار بااهمیت سنا را دارند انتظار داشت که قول وفاداری به حمایت از یک متحد دهند بدون اینکه به نحوه محقق ساختن آن وفاداری فکر کنند.
افزون بر این، از رأی‌دهندگان آمریکایی هم نباید انتظار داشت که منافع کشور خود را فدای به قدرت رسیدن یک حزب سیاسی در کشور متحد کنند. این درست همان روندی است که هم‌اکنون در ایالات‌متحده در جریان است و ادعای "اول آمریکا" دونالد ترامپ رئیس‌جمهور هم تنها شعاری توخالی به نظر می‌رسد زیرا هم‌اکنون نامزدهای انتخابات برای ورود به سنا باید حامی دولتمردان تل‌آویو و سیاست‌های آنان باشند در غیر این صورت شانس کمتری نسبت به رقبا برای ورود به سنا خواهند داشت.
برای اینکه بتوان نفوذ طرز تفکر "اول اسرائیل" را در شکل دادن به ساختار سیاسی ایالات‌متحده متوجه شد باید نگاهی به اوضاع انتخاباتی در کشور انداخت. انتخابات میان‌دوره‌ای سنا در ایالت جورجیا به‌نوعی نزاع سیاسی تبدیل‌شده است. اگر جمهوری خواهان یک کرسی سنا به دست بیاورند کنترل سنا را به دست خواهند گرفت و اگر دموکرات‌ها دو کرسی به دست بیاورند کامالا هریس معاون اول جو بایدن، رئیس‌جمهور منتخب خواهد توانست به‌عنوان رئیس سنا با حمایت هم‌حزبی‌هایش بن‌بست‌های موجود را از میان بردارد.
از سوی دیگر، روزنامه وال‌استریت ژورنال اخیراً مقاله‌ای تحت عنوان "اعتقادات وارناک درباره اسرائیل" منتشر کرد. رافائل وارناک نامزد حزب دموکرات است که در حال رقابت با سناتور "کلی لوفلر" جمهوری‌خواه برای ورود به سنا از ایالت جورجیا است. مقاله وال‌استریت ژورنال به این نتیجه می‌رسد که وارناک تجسمی از شرارت است یا چیزی شبیه به آن زیرا وارناک دوست قابل اتکایی برای دولت راست‌گرای تندروی اسرائیل نیست.
بیشتر بخوانید:
نقش نفوذ و لابی‌های یهودی – صهیونیستی در هیئت حاکمه آمریکا
حال چند سؤال مطرح می‌شود ازجمله اینکه این موضوع برای چه کسی اهمیت دارد؟ چرا موضع یک رأی‌دهنده در قبال اسرائیل باید در زمانی که وی دارد به یک سناتور آمریکایی رأی می‌دهد مهم باشد؟ حداقل چرا موضوع اسرائیل برای رأی‌دهنده‌ای که به مسائل خود آمریکا بها می‌دهد باید مهم باشد؟ ورای این مسائل چرا نشریات با انتشار مقاله‌ای از نامزدهای انتخاباتی نمی‌خواهند به آمریکا فکر کنند یا به آلمان، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی یا به استرالیا یا بریتانیا یا برزیل یا حتی روسیه و چین. حداقل روسیه و چین به نظر می‌رسد بخش عمده‌ای از سیاست خارجه واشنگتن را به خود اختصاص داده‌اند.
ببینید جمهوری‌خواهان چگونه برای خودشان گونه‌ای از راستی آزمایی سیاسی را ترتیب داده‌اند. در دو دهه گذشته جمهوری خواهان این عقیده را تبلیغ کرده‌اند که آن‌ها در صورتی می‌توانند آرا مردم را کسب کنند که کاندیدهای موردنظر اسرائیلی‌های باشند به معنی اینکه تأمین منافع اسرائیل در اولویت آن‌ها باشد.
مشکل وال‌استریت ژورنال با رافائل وارناک همدردی وی با مردم فلسطین بود
به‌جز این هیچ موضوع دیگری اهمیت ندارد. مالیات‌دهندگان آمریکایی باید به‌خوبی مالیات پرداخت کنند، فلسطینی‌ها باید سرکوب شوند، جهان عرب باید به عصبانیت کشانده شود و مسیحیان منطقه غرب آسیا باید منزوی شوند. در ساختار پراشتباه سیاست خارجه آمریکا این‌ها اصلاً مهم نیست. تعداد پروتستان اوانجلیک که خودسرانه یک رژیم سکولار را بر هم دینی‌های معتقد مسیحی خود ترجیح می‌دهند این توانایی را یافته‌اند که جمهوری خواهان حامی اسرائیل را به قدرت برسانند و این روزها این مهم است نه واقعیت‌ها.
به همین دلیل است که روزنامه وال‌استریت ژورنال از اینکه وارناک نسبت به فلسطینی‌ها حس همدردی نشان داده بود و از پروژه استعماری بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل در کرانه باختری حمایت نکرده بود به وحشت افتاده است. با حمایت مشتاقانه دولت ترامپ بود که مقامات اسرائیل به هر کاری که دوست داشتند دست زدند و با فلسطینی‌ها مانند غلامان خود رفتار کردند. دولت ترامپ هم وارد مناقشه فلسطین و اسرائیل شد بدون اینکه مردم فلسطین را به رسمیت بشناسد.
این رویکرد تنها به جمهوری‌خواهان و دولت ترامپ محدود نمی‌شود. حزب دموکرات هم از این قاعده مستثنا نیست. بایدن خود از وفاداران به تل‌آویو است و حتی به اینکه یک صهیونیست باشد افتخار می‌کند. آنتونی بلینکن گزینه بایدن برای ریاست بر وزارت خارجه هم از دوستان اسرائیل است. امکان اینکه فردی بتواند بدون ارتباط با لابی صهیونیسم در ساختار سیاسی ایالات‌متحده به‌جایی برسد بعید است. در این میان مردم ایالات‌متحده هستند که منافعشان به تاراج می‌رود و امنیتشان به خطر می‌افتد.
انتهای پیام/4155/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
