روش جدید اخترشناسان برای اندازه‌گیری دقیق‌تر جاذبه ستارگان

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از BBC، تیمی از محققان دانشگاه وین به سرپرستی توماس کالینجر با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر، که ماموریتش جست‌وجو برای یافتن سیاراتی در اطراف ستارگان است، نشان داده است که تغییرات در درخشندگی ستارگان دوردست می‌تواند راه بهتری برای اندازه‌گیری دقیق‌تر میزان جاذبه سطح آنها باشد.

گرانش سطح، نیرویی است که همه مواد سطح ستاره را به سوی مرکز آن می‌کشد. شدت جاذبه ستارگان معمولا با کمک درخشندگی آنها محاسبه می‌شود، اما این شیوه فقط در مورد نزدیک‌ترین و درخشان‌ترین ستارگان موثر است.

پروفسور جیمی متیوز درباره این روش جدید گفت:‌ «تکنیک ما می‌تواند ابعاد و درخشندگی ستاره را آشکار کند و اینکه آیا سیاره حول آن دارای ابعاد و دمای مناسب برای تشکیل اقیانوس‌هاست یا خیر».

محققان می‌گویند که سرعت وقوع تلاطم‌ها و ارتعاش‌ها در سطح ستاره که با بررسی نوسان‌ها در درخشندگی‌اش حساب می‌شود، میزان گرانش سطحی را به دست می‌دهد.

ماموریت‌های آینده فضایی به جست‌وجوی کرات دورافتاده‌ای برخواهند آمد که ممکن است اقیانوس روی سطح آنها وجود داشته باشد و یا حتی موجودات زنده روی آن زندگی کنند.

دکتر کالینجر می‌گوید که این تکنیک می‌تواند در تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده در این ماموریت‌ها برای درک ماهیت ستارگانی مثل خورشید و یافتن کراتی مثل زمین به کار آید.

کراتی به اندازه زمین

از آنجا که گرانش سطح به جرم و شعاع ستاره بستگی دارد، شیوه تازه همچنین می‌تواند در محاسبه جرم و اندازه ستارگان دورافتاده و سیاراتی که احتمالا دور آنها می‌گردند به منجمان کمک کند.

پروفسور متیوز گفت: «اگر ستاره مرکزی را نشناسیم، نمی‌توانیم سیارات اطراف آن را بشناسیم. اگر سیاره ای در اطراف ستاره‌ای که فکر می‌کنیم شبیه خورشید است بیابیم اما عملا بسیار عظیم‌تر است، در آن صورت ممکن است خود را گول بزنیم و فکر کنیم چیزی شبیه به زمین با قابلیت سکونت یافته‌ایم».