دلایل و عوامل ابتلا به سرخک چیست؟

گروه جامعه خبرگزاری آنا - حمیدرضا فتحی؛ سرخک یک عفونت دوران کودکی است که در اثر نوعی ویروس ایجاد می‌شود. این بیماری که زمانی بسیار رایج بود، الآن تقریباً همیشه می‌تواند با واکسن پیشگیری شود. سرخک که به آن روبلا هم گفته می‌شود، می‌تواند برای کودکان جدی و حتی کشنده باشد. در حالی که به دلیل دریافت روزافزون واکسن سرخک، میزان مرگ و میر در سراسر جهان رو به کاهش است، این بیماری هنوز جان بیش از ۱۰ هزار نفر را که اکثراً زیر پنج سال هستند، می‌گیرد.

سرخک چه علائمی دارد؟

تب

سرفه خشک

آبریزش بینی

گلو درد

چشم‌های ملتهب (ورم ملتحمه)

لکه‌های سفید ریز با مرکز سفید مایل به آبی روی یک پس زمینه قرمز که در داخل دهان و روی لایه داخلی گونه وجود دارد – که به آنها لکه‌های کوپلیک نیز می‌گویند. نوعی بثورات پوستی که از لکه‌های بزرگ و مسطح تشکیل شده که اغلب روی یکدیگر می‌افتند.

این عفونت مراحلی دارد که در یک دوره دو تا سه هفته به ترتیب اتفاق می‌افتند.

عفونت و دوره نهفتگی: برای ۱۰ تا ۱۴ روز اول بعد از آلوده شدن، ویروس سرخک به صورت نهفته می‌ماند. در این مدت هیچ نشانه و علائمی از سرخک ندارید.

علائم و نشانه‌های غیراختصاصی: سرخک معمولاً با تب خفیف تا متوسط آغاز می‌شود که اغلب با سرفه مداوم، آبریزش بینی، چشم‌های ملتهب (ورم ملتحمه) و گلودرد همراه است. این بیماری نسبتاً خفیف ممکن است دو یا سه روز طول بکشد.

بیماری حاد و بثورات: بثورات از نقاط قرمز کوچکی تشکیل شده‌اند که برخی از آنها کمی ورم دارند. لکه‌ها و برآمدگی‌ها بسیار نزدیک به هم و به شکل خوشه‌ای قرار دارند و به پوست ظاهری لکه‌دار می‌دهند. این لکه‌ها ابتدا در صورت ظاهر می‌شوند.

طی چند روز آینده بثورات به ناحیه بازوها و تنه می‌ریزند، سپس روی ران، ساق و روی پا ظاهر می‌شوند. در همین زمان تب به شدت بالا می‌رود و اغلب به اندازه (۴۰ تا ۴۱ درجه سانتیگراد) می‌رسد. بثورات پوستی سرخک به آرامی فروکش می‌کند و ابتدا از صورت و در انتها از ران‌ها و پا محو می‌شود.

دوره واگیر: فرد مبتلا به سرخک می‌تواند حدود هشت روز ویروس را به دیگران منتقل کند، که چهار روز قبل از ظاهر شدن بثورات شروع شده و ۴ روز پس از ایجاد بثورات خاتمه می‌یابد.

دلایل ابتلا به سرخک چیست؟

سرخک یک بیماری بسیار مسری است که توسط ویروسی ایجاد می‌شود که در بینی و گلوی کودک یا بزرگسال مبتلا تکثیر می‌شود. سپس هنگامی که فرد مبتلا به سرخک سرفه، عطسه یا صحبت می‌کند، قطرات آلوده در هوا پخش می‌شوند، جایی که سایر افراد می‌توانند آنها را تنفس نمایند.

قطرات آلوده همچنین ممکن است روی سطحی فرود بیایند، جایی که برای چند ساعت فعال و مسری باقی می‌مانند. شما می‌توانید با قرار دادن انگشتان در دهان یا بینی خود و یا مالیدن چشم‌های خود پس از لمس کردن سطح آلوده، به ویروس آلوده شوید. حدود ۹۰ درصد از افراد مستعد که در معرض شخص آلوده به ویروس قرار دارند، آلوده خواهند شد.

عوامل خطرزا سرخک چه چیزهایی هستند؟

عوامل خطرزا سرخک عبارتند از:

غیر واکسینه بودن

مسافرت‌های به مناطقی که سرخک در آن رایج است

کمبود ویتامین

بیشتر بخوانید:

• شناسایی ویروس‌هایی که در ابتلا به دیابت موثرند




• زنجیره انتقال بدون واکسیناسیون کودکان قطع نمی‌شود

عوارض جانبی بیماری سرخک

عوارض سرخک می‌تواند به‌ اشکال زیر باشد:

عفونت گوش: یکی از عوارض شایع سرخک عفونت میکروبی گوش است.

برونشیت، لارنژیت یا خُناق: سرخک می‌تواند موجب التهاب حنجره یا دیواره‌های داخلی عبور هوا از شُش‌ها (لوله‌های برونشی) بشود.

ذات الریه: این مشکل نیز یکی از عوارض رایج بیماری سرخک است. افرادی که سیستم ایمنی بدن‌شان ضعیف‌تر است، احتمال ابتلا به ذات‌الریه را دارند که گاهی حتی باعث مرگ هم می‌شود.

آنسفالیت (Encephalitis): آنسفالیت یا التهاب حاد مغزی تقریبا از هر هزار نفر مبتلا به سرخک در یک نفر به‌وقوع می‌پیوندد. این مشکل دقیقا بعد از سرخک یا چند ماه بعد از آن بروز می‌یابد.

مشکلات بارداری: اگر در دوران بارداری هستید باید مراقبت‌های ویژه‌ای برای جلوگیری از ابتلا به سرخک داشته باشید. زیرا ابتلا به سرخک باعث می‌شود تا عوارضی چون زایمان زودرس، نوزاد کم‌وزن و مرگ مادر به‌وقوع بپیوندد.

انتهای پیام/۴۱۶۴/