«گره دریایی»؛ سوار بر کشتی داستان روی امواج دریا/ روایتی از دریانوردانی که فداکاری‌هایشان را نشنیده‌ایم

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، رمان‌نویسی یکی از سبک‌های محبوب در عرصه ادبیات و قالب ادبی مدرنی محسوب می‌شود. رمان طرفداران بسیاری دارد و به‌خاطر همین استقبال خوبی که از آن صورت می‌گیرد، اکثر نویسندگان و داستان‌نویسان برای بیان حرف‌ها، باورها، مسائل روز جامعه و دغدغه‌های اجتماعی‌ و... به رمان‌نویسی روی آورده‌اند. به همین دلیل هرسال آثار بسیاری با این سبک در سراسر دنیا به چاپ می‌رسد.

وحید حُسنی‌ هنزایی، نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی متولد سال ۱۳۶۵ در یزد است. وی از سال ۱۳۹۴ به تدریس داستان‌نویسی می‌پردازد. این نویسنده تاکنون ۶ جشنواره ادبی استانی را داوری کرده و استاد راهنمای چندین اثر منتشر شده بوده است. از آثار وی می‌توان به «دفترنویس امیر»، «زندگی‌نامه داستانی امیرکبیر»، «زندگی‌نامه داستانی شاه‌اسماعیل صفوی»، «ولیعهد»، «برنامه‌نویس»، «تنها توی دشت»، «تربیت انسانی تمدن اسلامی» و... اشاره کرد. حُسنی‌ هنزایی ۱۳۰ متن فیلمنامه، فیلم کوتاه، سناریو و پلاتوی برنامه تلویزیونی نوشته که رمان «گره دریایی» وی به تازگی در نشر صاد به چاپ دوم رسیده است.

رمان «گره دریایی» به نویسندگی وحید حُسنی‌ هنزایی روایت داستانی از زندگی مردی دریانورد است که ضمن بیان اتفاقات و حوادث روزمره، تجربیات خوبی از این شغل و تخصص را به خواننده منتقل می‌کند.

نویسنده «گره دریایی» با قلم روان خود سعی دارد در قالب داستانی کوتاه، مخاطب را با جهان‌بینی آشنا کند؛ نگاهی متفاوت و غیرمتعارف به مسائل زندگی زیرا که بودن بر روی دریا رنگ دیگری به زندگی دریانوردان می‌دهد. زندگی پرتلاطم و ناپایدار آن‌ها بر روی دریاها که گاهی آرام است و گاهی هم آرامش قبل از طوفان را تداعی می‌کند. داستان‌ها وقتی به عادت کلیشه به مقوله عشق اشاره دارند، حتی با وجود تکراری بودن آن اما جذابیت خاص خودش را با مخاطب قسمت می‌کند. «گره دریایی» به اتفاقاتی عاشقانه گره می‌خورد، در کنارش بحث اجتماعی هم دنبال می‌شود تا تجربه‌ خوبی از یک روایت کوتاه را به مخاطب بدهد. رمانی که با همه کوتاهی‌اش اما حرف‌هایی برای گفتن دارد.

دریانوردی، حرفه‌ای که می‌توان گفت برای عده‌ بسیاری گمنام مانده زیرا که در مورد آن در کتاب‌ها و داستان‌ها کمتر گفته شده است. دریانوردانی که فداکاری‌هایشان را نشنیده‌ایم، پای درد و دل و دلتنگی‌ و حرف‌هایشان نشسته‌ایم. دریا برای آن‌ها، حکم عشقی را دارد که گاهی هم بی‌وفایی می‌کند. این کتاب قصه‌ای است از زاویه دید یک دریانورد که اکثر روزهایش را بر عرشه کشتی‌های نفتی می‌گذارند؛ گویی که می‌خواهد با بیانی شفاف خواننده را با سختی و دشواری کار این قشر از اجتماع آشنا کند. افرادی که ماه‌های متوالی به دور از خانواده و نزدیکان بر روی امواج دریاها سفر می‌کنند و دل در گرو دریایی دارند که گاهی ناآرام می‌شود و زمانی آن‌قدر آرام که انگار طوفانی را از سر نگذرانده است.

و اما شخصیت اول داستان گویی که به دل دریا زده تا آرامش نداشته خود را روی تلاطم دریاها پیدا کند. دریایی که با زبان بی‌زبانی می‌گوید هیچ کجای دنیا مطلقا بدون تلاطم نیست. بعد از هر موجی از دریا، حتی خروشان هم که باشد، آرامش حاکم می‌شود؛ باز موج، خروش و باز هم آرامش رفته‌ای که برمی‌گردد.

بیشتر بخوانید:

• «آخر داستان»؛ گریزی از یک تلخی بی‌پایان/ قصه‌ای که درگیر کلیشه‌های تکراری نشد


• «رو به باد می‌رفتم»؛ تجربه سوارشدن بر امواج قصه‌ها در قایقی کاغذی


• نگاه ویژه «مروارید» به سایه سنگین بی‌عدالتی اجتماعی/ داستان‌نویسی که راوی زندگی فقرا بود


• «بی‌نشان‌های ارس»؛ حکایت اسطوره‌هایی که گمنام ماندند اما تا پای جان ایستادگی کردند


• قصه‌هایی باورنکردنی از معجزات ائمه اطهار در «شهد شوکران» / چیزی شبیه معجزه با عشق ممکن می‌شود


• همراه شدن با شخصیت‌های رند قدیمی در کتاب «گچ‌پژ» / به یاد روزگاری که طنزنویسی برگ برنده مطبوعات بود


• شیوه دل‌بستگی و مرگ‌اندیشی به روایت «هر شب بیداری» / هوشیاری در حین جراحی؛ تجربه عجیبی که محور یک رمان شد

در بخشی از این کتاب آمده است: «گره پشت گره! پیچِ بازنشدنی پشت پیچ‌ بازنشدنی دیگر و فیش‌هایی که به هم نمی‌خورند. حالا که فقط چند ساعت تا موعد تحویل نفت‌ها مانده است این حسگرها شده‌اند قوزِ بالاقوز. من قربانی یک تشابه لفظی شده‌ام. دلسوزی فقط اسمش سوختن است، دل کسی را سوزاندن هم فقط اسمش سوزاندن است؛ یک مفهوم استعاری یا یک سوزش مجازی، وگرنه که دل کسی نمی‌سوزد. ولی سوختن در بخار روغن یک سوزش واقعی است. ذهنم دارد تاول می‌زند. تاول ذهنم می‌گوید شاید سوزش بخار روغن یک سوزش مجازی باشد و استعاره‌ای از سوز دل! به هرحال، چیزی که در این سیاهی توی دل این نفت‌کش می‌توانم بفهمم آن است که این سوختن‌ها با هم فرق دارند. فقط در لفظ سوختن مشترک هستند و من قربانی یک تشابه لفظی شده‌ام!

شرایط خیلی هم سخت نیست. چهار ماه در خانه نیستیم و چهار ماه هستیم. چهار ماه مثل برق و باد می‌گذرد، چه روی دریا چه روی خشکی. این‌طوری قدر کنار هم بودنمان را می‌دانیم. کار مقداری سخت است، ولی ما همیشه راهی بلدیم. فقط کافی است با هم باشیم. این خوب است که می‌توانیم فامیل درجه یک را با خودمان ببریم؛ اگر بتوانند چهار ماه مرخصی بدون حقوق بگیرند. ما همه خانواده درجه یک همدیگر هستیم. من تصمیمم را گرفتم و می‌خواهم روی دریا باشم. مجبور نیستم ولی دوست دارم. سفر اولم سفر خوبی بود. با چند تاول اضافه که سفر بعدی حتما خوب می‌شود.»

کتاب «گره دریایی» به نویسندگی وحید حُسنی‌ هنزایی در ۱۱۲ صفحه با قیمت ۲۴ هزار تومان در انتشارات صاد به چاپ دوم رسیده است.

انتهای پیام/۱۱۰/پ