«لامینور» افشاگر یک ارکستر آشفته شد/ ضرورت یک هماهنگی ساده و اصلاح ساختار اکران برای پیشگیری از بحران

به گزارش خبرنگار سینمایی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، معمولا هر سال از همان روزهای ابتدایی اسفندماه، مهم‌ترین دغدغه سینماگران اکران نوروزی است و تقریبا می‌توان گفت که سالی نبوده که این فصل از اکران بدون حاشیه و حرف و حدیث کارش را آغاز کند. اما در اکثر سال‌های اخیر مهم‌ترین اعتراضات صرفا معطوف به فیلمسازانی بوده که درخواست اکران فیلم‌شان را به سازمان سینمایی و شورای اکران داده بودند، اما نام اثرشان در فهرست اکران نوروز قرار نگرفته بود.

اما ماجراهای اکران نوروزی امسال را می‌توان یکی از عجیب‌ترین حواشی مربوط به این دوره اکران دانست، اتفاقاتی که مثل تمام سال‌های گذشته تقریبا از اوایل اسفند آغاز شد اما فعل و انفعالاتی رخ داد که مسیر این حواشی را تغییر داد. آشفتگی موجود در ساختار مدیریت سینمایی کشور (که در دولت‌های قبل نیز شاهد آن بودیم و هنوز هم فکری برای رفع آن نشده است) امسال با بی‌تدبیری و عدم هماهنگی میان شورای صنفی نمایش و سازمان سینمایی شرایط بدی را برای سینمای ایران رقم زد.

زمانی که شورای صنفی نمایش ابتدا فهرست هفت فیلم اکران نوروزی را منتشر کرد و بعد حرفش را پس گرفت و اعلام کرد این فیلم‌ها باید به تأیید سازمان سینمایی برسد، یکی دو فیلم بحث برانگیز این فهرست مثل «لامینور» و «علف‌زار» آثاری بودند که به نظر می‌رسید سازمان سینمایی هنوز برای اکران نوروزی آن‌ها به جمع‌بندی نهایی نرسیده و این عجله شورای صنفی نمایش، سازمان را با چالش جدیدی مواجه کرد. از همان روزها سازمان مجبور شد به هرکدام از فیلم‌ها به صورت جداگانه پروانه نمایش بدهد و این کار را هم با فاصله‌های زمانی چند روزه انجام می‌داد تا شاید با این روش جو را کنترل کرده و شرایط را برای تغییرات احتمالی آماده کند.

حذف پر دردسر

اما بعد از کش و قوس‌های فراوان و اعلام جایگزین کردن «سگ بند» و «گل به خودی» به جای فیلم‌های «علف‌زار» و «لامینور» اوضاع اصلا آنطور که مدیران سینمایی تصور می‌کردند پیش نرفت و شرایط کم‌کم به یک بحران مدیریتی تبدیل شد. بحرانی که با یک هماهنگی ساده میان شورای صنفی نمایش و سازمان سینمایی اصلا به وجود نمی‌آمد و شرایط را به اینجا نمی‌کشاند. مهم‌ترین اعتراض هم مربوط به سازندگان فیلم «لامینور» بود، ابتدا که درمیشیان پیش از اعلام رسمی سازمان در توییتر خبر عدم اکران فیلم را منتشر کرد و بعد هم ویدئوی گلایه‌آمیز و اعتراضات داریوش مهرجویی که جو را کاملا برعلیه سازمان سینمایی کرد.

طبق ادعای سازمان سینمایی تهیه‌کننده لامینور از ماه‌ها پیش در جریان باطل شدن پروانه نمایش قبلی بوده و باید زودتر از این برای دریافت پروانه جدید اقدام می‌کرده، اما کم کاری درمیشیان باعث شده این فیلم بدون پروانه نمایش بماند و این مسئله اصلی‌ترین دلیل برای عدم اکران آن بوده است. اگرچه درمیشیان مدعیست چند ماه پیش درخواست پروانه جدید را داده اما هنوز این درخواست به سرانجام نرسیده و در نتیجه فیلم از فهرست اکران نوروزی خط خورد.

ویدئوی اعتراضی داریوش مهرجویی یکی از ویدئوهایی بود که در روزهای اخیر بسیار دست به دست شد و حتی برخی از صفحات سیاسی و اجتماعی نیز آن را منتشر کردند و به حمایت از این فیلمساز با سابقه پرداختند. حتی رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور نیز روی این خبر و حواشی‌اش مانور دادند تا سازمان سینمایی با یک چالش جدی و فشارهای فراوان از طرف اهالی رسانه و هنر مواجه شود.

بیشتر بخوانید:

هوای داریوش مهرجویی را داریم

قدرت بالا در لابی‌گری برگ برنده حضور در اکران نوروزی

جایگاه قابل احترام داریوش مهرجویی

داریوش مهرجویی از آن دسته کارگردان‌های مولفی است که به گردن سینمای ایران حق دارد. او هم آثار ماندگار فراوانی در ژانرهای مختلف تولید کرده و هم هنرمندان بزرگی را برای حضور فعال در هنر هفتم تربیت کرده است. اگرچه در سال‌های اخیر کیفیت کارهای او به نسبت دوران اوجش نبوده و معمولاً فیلم‌هایی که در چند سال گذشته ساخته، با نقدهای ریز و درشت فراوانی از جانب منتقدان و اهالی رسانه مواجه شده است، اما با این وجود او یکی از معتبرترین چهره‌های سینمای کشور است و نباید شرایط طوری رقم بخورد که هنرمندی در سطح و جایگاه مهرجویی، دست به اعتراضی به این سبک و سیاق بزند و بعد از آن هم خود راهی بیمارستان شود.

فیلم «لامینور» در سال ۹۸ ساخته شده و اکران نوروز ۹۹ و ۱۴۰۰ را از دست داده بود، شاید اگر این فیلم در فهرست اولیه شورای صنفی نبود و قبل از تأیید اولیه آن توسط شورا، بررسی‌های کافی درخصوص مجوزهای این فیلم صورت می‌گرفت نه اعتراض خاصی از جانب مهرجویی و درمیشیان شکل می‌گرفت نه این حواشی عجیب و غریب گریبانگیر سینما می‌شد. نکته قابل تأمل اینجاست که این ماجرا فقط به دلیل عدم مدیریت درست به وجود آمده و اگر مدیران سینمایی حتی در حد یک تماس تلفنی با هم هماهنگ می‌کردند، ما شاهد چنین مسائلی نبودیم.

از طرفی نباید سیستم عجیب و غریب اکران نوروزی را هم به حال خود رها کرد، سیستمی که به نظر می‌رسد تنها امید تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران برای کار است و همه را مجبور می‌کند فیلم‌های خود را نگه دارند تا شاید در ایام نوروز به آن کف فروشی که مد نظر دارند برسد. همین مسئله باعث می‌شود هرساله در ایام نوروز بیش از ۲۰ فیلم متقاضی اکران باشند اما در دیگر ماه‌های سال، سینماداران به دنبال تهیه‌کنندگان و پخش کنندگان آثار باشند تا شاید بتوانند یک فیلم جذاب و خوش ساخت را به روی پرده بفرستند. مدیران سازمان سینمایی اگر می‌خواهند در سال‌های بعد شاهدعتراضات شدیدالحن هنرمندان نباشند باید حتما فکری به حال سیستم اکران بکنند، سیستمی که اگر به صورت استاندارد و حرفه‌ای اداره شود، قطعا شرایط را قابل کنترل می‌کند و حاشیه‌هایی از این دست برای سینما به وجود نمی‌آورد. اگرچه در این مورد خاص جدا از تغییر و اصلاح سیستم اکران فیلم‌ها، باید نیم‌نگاهی هم به عدم هماهنگی در میان سازمان‌های مختلف سینمایی داشت، مسئله‌ای که در ظاهر بسیار ساده است و در همین مورد اخیر دیدیم که عدم توجه به آن می‌تواند کل سیستم سینمای کشور و حتی هنر ایران را با چالش مواجه کند.

آخرین اتفاق مربوط به این ماجرا نیز ورود شخص محمد خزاعی به داستان است. بعد از گرد و خاک‌هایی که ویدئوی اعتراضی مهرجویی به پا کرد، رئیس سازمان سینمایی دستور داد پروانه نمایش «لامینور» بار دیگر تمدید شود تا این فیلم مشکلی برای اکران از این منظر نداشته باشد. اقدامی که اگرچه کمی با تاخیر انجام گرفت، اما نشان داد که مدیران سازمان سینمایی حداقل به موضاعاتی که دغدغه گروه زیادی از هنرمندان و هنردوستان است، واکنشی در خورد نشان می‌دهند، مسئله‌ای که شاید مدت‌ها بود در میان مدیران سازمان سینمایی وزارت ارشاد ندیده بودیم.

تیم مدیریتی سازمان سینمایی کمتر از یک سال است که بر مسند امور قرار گرفته‌اند و در این مدت با انواع و اقسام حاشیه‌ها مواجه شده‌اند، حاشیه‌هایی اگرچه می‌تواند باعث زمین زدن یک گروه مدیریتی شود، اما در عین حال می‌توان آن را آبدیده هم بکند، به شرط آن که آن‌ها را به حال خود رها نکنند و در سال‌های آتی نیز شاهد بروز چنین مشکلات و مواردی مشابه به آن‌ها نباشیم.

انتهای پیام/۴۱۷۳/