خروج جریان صدر از پارلمان و آینده تشکیل دولت در عراق

یه گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، حسن العذاری، رئیس فراکسیون صدر در پارلمان عراق، استعفای همه اعضای این فراکسیون را به محمد الحلبوسی، رئیس پارلمان تقدیم کرد. رئیس پارلمان عراق نیز چند روز قبل اعلام کرد که استعفای آن‌ها را پذیرفته است.

البته بر اساس قانون، استعفای نمایندگان باید در پارلمان مطرح و به رأی گذاشته شود و پذیرش استعفا از سوی رئیس پارلمان تأثیری در رسمی شدن درخواست استعفا ندارد. در حال حاضر مجلس عراق به مدت یک ماه تعطیل است و تا شروع بکار مجدد پارلمان امکان رأی‌گیری در مورد استعفاهای مطرح شده از سوی نمایندگان جریان صدر وجود ندارد.

استعفای نمایندگان جریان صدر پس از آن مطرح شد که سید مقتدی صدر، رهبر این جریان صدر در نامه‌ای از نمایندگان عضو این جریان در پارلمان خواست که از نمایندگی مجلس استعفا دهند. وی در بخشی از نامه‌اش آورده است: "تصمیم گرفتم که در پارلمان معارض بمانم ولی آن‌ها نتوانستند دولت تشکیل دهند و این وضعیت را بن‌بست سیاسی نامیدند درحالی‌که من آن را یک بن‌بست ساختگی می‌نامم."

اگرچه این اقدام صدر می‌تواند عملاً پایان حضور صدری‌ها در ائتلاف سه‌گانه موسوم به ائتلاف نجات ملی که با احزاب سنی و کرد شکل گرفته نیز باشد لیکن اظهار نظر قطعی در این زمینه هنوز زود است.

برخی کارشناسان مطلع معتقدند که این اقدام صدر در ایام تعطیلی یک ماهه پارلمان این کشور نوعی مانور سیاسی برای تحت‌فشار قرار دادن جریان شیعی رقیب صدری‌ها یعنی "چارچوب هماهنگی" است و نهایتاً به خروج صدری‌ها از پارلمان عراق منجر نخواهد شد.

انتخابات پارلمانی اخیر عراق به دلیل دخالت خارجی به خصوص رفتار نماینده سازمان ملل در عراق وهمچنین قانون نامتوازن انتخابات در این کشور و همچنین نتایج بحث‌برانگیز آن منجر به شکل‌گیری بحران سیاسی در عراق شد که تاکنون نیز به اشکال مختلف ادامه داشته و نتیجه آن عدم شکل‌گیری دولت بوده است.

اقدام اخیر مقتدی صدر که در تشکیل دولت با استفاده از هم‌پیمانان سنی و کرد ناکام بوده می‌تواند در چارچوب دو سناریو ادامه یابد.

اولین آن، استعفای جریان‌های العزم وابسته به خمیس خنجر و التقدم وابسته به محمد الحلبوسی و حزب دموکرات کردستان عراق وابسته به مسعود بارزانی از پارلمان عراق است که در این صورت پارلمان منحل می‌شود. البته این سناریو به دلیل هزینه‌های چند صد میلیون دلاری که برای راه‌یابی نمایندگان سه جریان ذکر شده به پارلمان انجام گرفته بعید به نظر می‌رسد.

سناریوی دوم که در صورت موافقت پارلمان با استعفای نمایندگان جریان صدر مطرح می‌شود، ایفای نقش جریان صدر به‌عنوان معارضه است.

شکل‌گیری این روند نیز بدان معنی خواهد بود که جریان صدر با ایفای نقش مخالف تلاش می‌کند به نخست‌وزیر و دولت معرفی شده توسط چارچوب هماهنگی برای تحقق مسائل کوتاه‌مدت فشار بیاورند و با بزرگ جلوه دادن حتی مشکلات کوچک، طرفداران خود را به خیابان بکشاند و مردم را از وضع موجود عصبانی کند تا بالاخره نخست‌وزیر و دولت را منجر به استعفا نماید.

البته هریک از سناریوهای ذکر شده به چگونگی رفتار سایر بازیگران از جمله مسعود بارزانی که به دنبال موفقیت گزینه خود برای در اختیار گرفتن پست ریاست جمهوری هست و همچنین محمد الحلبوسی که می‌خواهد با ادامه کار پارلمان فعلی در جایگاه ریاست آن تثبیت شود نیز مرتبط است.

در این میان جریان چارچوب هماهنگی وهمپیمانان آن نیز که نمایندگانشان با خروج جریان صدر از پارلمان، جایگزین آن‌ها شده و" کتله اکبر" را برای معرفی نخست‌وزیر تشکیل خواهند داد نیز در تعیین روند سیاسی آینده نقش محوری خواهند داشت.

جریان چارچوب هماهنگی از ابتدای تشکیل پارلمان با پیگیری مسیر مذاکره با جریان صدر در تلاش بوده تا با ایجاد ائتلاف در جریان‌های شیعی از شکل‌گیری اختلاف در بیت شیعی جلوگیری کند لیکن با توجه به رویکردهای خاص جریان صدر موفق به تحقق این ایده نشده است‌.

روزهای آینده در عراق آبستن تحولات جدید و تعیین‌کننده‌ای خواهد بود که ضمن تعیین نمای دولت جدید این کشور، نحوه صف کشی موافقان و مخالفان آن را مشخص خواهد کرد.

گزینه مطلوبی که می‌تواند شرایط لازم برای خارج شدن عراق از بن‌بست فعلی را فراهم کند و با افزایش انسجام و وحدت بیت شیعی زمینه مشارکت سازنده سایر گروه‌ها و جریانات قومی و مذهبی در دولت آینده را مهیا نماید رفع اختلاف دو جریان اصلی شیعه یعنی چارچوب هماهنگی و جریان صدر است.
تحقق این شرایط که به‌طور قطع با افزایش سعه صدر و درک وضعیت خطیر عراق از سوی دو جریان، دست یافتنی است، مطالبه‌ای است که مرجعیت عالی، مردم و عراق به‌ویژه اکثریت شیعه‌مذهب این کشور به دنبال ان هستند.

منبع: نورنیوز

انتهای پیام/۴۱۲۹/