هاوکینگ و یک میلیاردر روسی کاوشگرهای ریز به ستارگان مجاور می‌فرستند
استیون هاوکینگ، کیهان‌شناس و فیزیکدان برجسته جهان، از یک پروژه خصوصی جدید برای اعزام فضاپیمای ریز به منظومه‌های همسایه، ظرف یک نسل، حمایت کرده است. چنین فضاپیمایی، که به اندازه یک تراشه خواهد بود، تریلیون‌ها کیلومتر سفر خواهد کرد که دورتر از همه کاوشگرهایی است که بشر قبلا به فضا فرستاده است.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از BBC، یک برنامه پژوهشی ۱۰۰ میلیون دلاری برای توسعه سفینه‌ای از این نوع توسط یوری میلنر، فیزیکدان و سرمایه‌گذار میلیاردر روس، با حمایت مارک زوکربرگ، بنیانگذار فیسبوک، رقم خورده است.
سفر میان ستارگان همواره آرزوی بشر بوده اما همچنان با موانع فنی بزرگی روبه‌روست. با این حال، پروفسور هاوکینگ معتقد است که این رویا زودتر از آنچه تصور می‌شود، جامه عمل می‌پوشد.
او در این مورد گفت: «اگر قرار است به عنوان یک گونه، جان سالم به در بریم، در نهایت باید راهی ستاره‌های دیگر شویم. منجمان بر این باورند که شانس یافتن سیاره‌ای شبیه به زمین در مدار یکی از ستارگان سیستم آلفا قنطورس بد نیست. اما در 2 دهه آینده با کمک تلسکوپ‌های زمینی و فضایی اطلاعات بیشتری در این مورد خواهیم داشت. در واقع، توسعه فناوری در 2 دهه اخیر و پیشرفت‌های آینده چنین سفری را ظرف یک نسل به طور اصولی ممکن خواهد کرد ».
«آلفا قنطورس» شامل سه ستاره در فاصله 4 تا 4/5 سال نوری از ما قرار دارد که نزدیک‌ترین مجموعه ستارگان به زمین است.
«بنیاد پیشرفت» متعلق به میلنر که این ابتکار عمل را به دست گرفته یک سازمان خصوصی است که با کمک‌هایش امکان مالی انجام تحقیقات بدیع علمی را فراهم می‌کند.
گروه متخصصان
بنیاد پیشرفت گروهی از دانشمندان را برای ارزیابی امکان توسعه سفینه‌هایی برای رفتن به ستاره‌ای دیگر ظرف یک نسل و پس فرستادن اطلاعات از آنجا تشکیل داد.
نزدیک‌ترین ستاره حدود ۴۰ تریلیون کیلومتر از ما فاصله دارد و رفتن به چنین ستاره‌ای با فناوری موجود ۳۰ هزار سال طول خواهد کشید. گروه کارشناسان نتیجه‌گیری کرده است که با کمی تحقیقات و توسعه بیشتر، شاید امکان توسعه فضاپیمایی که ظرف ۳۰ سال به ستاره همسایه برسد فراهم شود.
دکتر پیتر ووردن، رئیس بنیاد جایزه پیشرفت و مدیر سابق مرکز تحقیقات ایمز ناسا و همچنین مدیر این پروژه، گفت: «اگر همین چند سال قبل از من سوال می‌کردید، می‌گفتم که سفر به یک ستاره دیگر با چنین سرعتی ممکن نخواهد بود. اما گروه متخصصان دریافت که به دلیل پیشرفت‌ها در فناوری به نظر می‌رسد که چنین ایده‌ای عملی باشد».
این ایده بر کاهش ابعاد فضاپیما به اندازه تراشه‌هایی که در وسایل الکترونیکی به کار می‌رود، استوار است. طرح اولیه این است که 1000 عدد از این فضاپیماهای ریز به مدار زمین پرتاب شود که هر کدام مجهز به یک بادبان خورشیدی خواهد بود.
بادبان خورشیدی شبیه به بادبان قایق است اما به جای باد با نور خورشید به حرکت در می‌آید. یک لیزر عظیم در زمین نیروی محرکه فوق‌العاده اولیه را فراهم خواهد کرد تا سرعت حرکت آن را به ۲۰ درصد سرعت نور برساند.
بادبان خورشیدی
این ایده شبیه به داستان‌های تخیلی است اما یوری میلنر معتقد است که ساختن فضاپیمایی با این مشخصات و رساندن آن به یک ستاره دیگر در طول عمر ما ممکن است. دانشمندان مستقل از این پروژه هم می‌گویند که هر چند موانع تکنیکی بسیار بزرگی وجود دارد، این طرح می‌تواند عملی باشد.
پروفسور هاوکینگ هم معتقد است که چنین رویایی، که زمانی غیرقابل دسترس بود، می‌تواند ظرف ۳۰ سال عملی شود. او گفت: «دل بستن فقط به زمین عاقلانه نیست. زندگی روی زمین با خطر ناشی از رویدادهای نجومی مثل سیارک‌ها یا ابرنواخترها مواجه است».
انتهای پیام/
در گفتوگو با آنا مطرح شد؛
نقش کلیدی اتصال دانش‌بنیان‌ها به دانش جهانی برای حل مشکل نیروگاههای برق
بررسی ظرفیت دانش‌بنیان‌ها در صنایع کشور (۴۷)
