چگونه می‌توان مقابل «جنگ ترکیبی» دشمن ایستادگی کرد؟

گروه سیاست و حکمرانی آنا - زهرا کریمی: قرآن کریم در آیه ۶۰ سوره انفال چنین می‌فرماید: شما (ای مؤمنان) در مقام مبارزه با آن کافران خود را مهیا کنید و تا آن حد که بتوانید از آذوقه و تسلیحات و آلات جنگی و اسبان سواری زین کرده برای تهدید و تخویف دشمنان خدا و دشمنان خودتان فراهم سازید و نیز برای قوم دیگری که شما بر (دشمنی) آنان مطلع نیستید (مراد منافقانند که ظاهرا مسلم و باطنا کافر محض‌اند) و خدا بر آن‌ها آگاه است. 

بر این اساس یکی از مهمترین وظایف حکومت و دولت اسلامی افزایش توانمندی در جهت حفظ انقلاب، نظام، کشور، ملت و قدرتمندی در پاسداری از عزت و کرامت جامعه ایران اسلامی می‌باشد.

بدیهی است در دورانی کنونی قوی‌ترین دشمنان، دشمنان ایران و انقلاب اسلامی هستند. دشمنانی که عزت، استقلال، سعادت، پیشرفت و سرافرازی ملت ایران را هدف قرار داده‌اند.

این دشمنان در همه ابعاد با ایران اسلامی دشمنی دارند، همان گونه که رهبر انقلاب بیان کردند: جبهه دشمن امروز دست به تهاجم ترکیبی علیه مردم ایران زده است. این دشمنی همه جانبه از روز‌های ابتدایی پیروزی انقلاب شروع شده و علت آن هم وجود تعارض ذاتی ماهیت انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران با استکبار جهانی است. 

امروز مصادیق استکبار متعدد است، البته در رأس آن‌ها دولت مستکبر آمریکا قرار دارد، اما دولت غاصب اسرائیل جنایتکار، دولت استعمارگر انگلستان که به پیر استعمار معروف است و اذناب آن‌ها که همه بالفعل حاکمان و سیاستمداران نظام‌های استکباری و استعماری هستند نیز در هرجای جهان که بتوانند آشوب می‌کنند و منابع و ذخایر کشور‌ها را به یغما برده و به مالکیت خود در می‌آوردند.

بدیهی است که چنین اندیشه‌ای در قاموس سیاسی اسلام اندیشه‌ای طاغوتی، باطل، خصمانه و ستیزه گرانه است؛ لذا بر بزرگان و رهبران نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران فرض عین است که به فرموده علی(ع)هرگز از دشمن غافل نبوده و بدانند دشمنان آنان بیدارند. 

این امر بعد از انقلاب اسلامی همچنان مورد توجه و تاکید بنیانگذار انقلاب و سپس رهبر معظم بوده و هست. 

«امام راحل» در خصوص لزوم و ضرورت قرار گرفتن بنیه دفاعی کشور در بهترین وضعیت‏ معتقد بودند: در هر شرایطی باید بنیه دفاعی کشور در بهترین وضعیت باشد. مردم ما، ‏‎ ‎‏که در طول سال‌های جنگ و مبارزه ابعاد کینه و قساوت و عداوت دشمنان‏‎ ‎‏خدا و خود را لمس کرده اند، باید خطر تهاجم جهانخواران در شیوه‌ها و‏‎ ‎‏شکل‌های مختلف را جدی‌تر بدانند. 

«امام خمینی» حتی پس از پایان یافتن جنگ تحمیلی نیز همواره به امر تقویت نیروی دفاعی کشور توجه داشتند و در این باره تاکید می‌کردند: با قبول و اجرای صلح کسی تصور نکند که ما از تقویت بنیه دفاعی و‏‎ ‎‏نظامی کشور و توسعه و گسترش صنایع تسلیحاتی بی نیاز شده ایم، بلکه‏‎ ‎‏توسعه و تکامل صنایع و ابزار مربوط به قدرت دفاعی کشور از اهداف‏‎ ‎‏اصولی و اولیۀ بازسازی است و ما با توجه به ماهیت انقلابمان در هر زمان‏‎ ‎‏و هر ساعت احتمال تجاوز را مجدداً از سوی ابرقدرت‌ها و نوکرانشان باید‏‎ ‎‏جدی بگیریم. 

بر اساس همین اصول اندیشه امام خمینی، رهبر معظم انقلاب نیز همواره تقویت بنیه دفاعی و نظامی کشور در همه سطوح را مدنظر قرار داده‌اند. 

البته باید دانست ایران هیچ گاه به دنبال جنگ طلبی نبوده و این امر را در طول تاریخ نشان داده است. در واقع بنا به فرموده فرمانده کل قوا ما به‌دنبال تهدید هیچ کشور و ملتی نیستیم، بلکه به دنبال حفظ امنیت کشور و جلوگیری از تهدید هستیم. ضعیف بودن، دشمن را تشویق به اقدام خواهد کرد و برای آنکه جنگ نشود و برای آنکه تهدید تمام شود، باید قوی شد. 

این همان موضوعی است که ایشان در سیاست‌های کلی برنامه هفتم نیز در بند ۲۳ بیان کردند: تقویت بنیه دفاعی به منظور ارتقاء بازدارندگی و اکتساب فناوری‌های اقتدار آفرین مورد نیاز صنایع دفاعی و امنیتی با تأکید بر خودکفایی کشور در سامانه‌ها، تجهیزات و خدمات اولویت‌دار با تخصیص حداقل ۵ درصد بودجه عمومی کشور. 

ملاک این تقویت و پیشرفت در ابزار آلات و توانمندی‌های مختلف کشور را نیز قرآن مشخص کرده است. پیشرفت باید تا جایی باشد که علاوه بر اینکه خودمان احساس مصونیت می­‌کنیم، در دل دشمنان نیز هراس ایجاد شود تا جرئت تجاوز و تعرض به کشور را به خود ندهد.

چنانچه رهبر انقلاب قبلا بیان کردند: «"تُرهِبون (در آیه ۶۰ سوره انفال) فقط به معنای این نیست که آن‌ها را بترسانید که از شما بترسند؛ نه، این ترس، بازدارنده است. اگر چنانچه دشمن بیمناک شد از قدرت شما، از آمادگی شما، آن وقت این بیمناکی، بازدارنده‌ی دشمن است. باید کاری کنید که دشمن از هیبت مردان جوان مؤمن فداکار پرُانگیزه احساس بیم بکند؛ و خودِ این مهم‌ترین بخشِ بازدارنده است.»
 دشمن اگر نترسد، تعرّض میکند؛ اگر نترسد، به خود جرئت میدهد که تجاوز بکند.

تاکید رهبر انقلاب در سیاست‌های کلی بر مسأله بازدارندگی بر همین اساس است. ایشان بازدارندگی را چنین توضیح می‌دهند: بعضی خیال میکنند اگر ما بخواهیم خودمان را از تهمت سلطه‌طلبی و اقتدارطلبی بین‌المللی و منطقه‌ای برکنار کنیم، باید برویم در لاک دفاعی؛ این‌جوری نیست. در لاک دفاعی نمیرویم، در موضع انفعال قرار نمیگیریم، بلکه ما در موضع "اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ وَ مِن رِباطِ الخَیلِ تُرهِبونَ بِه عَدُوَّ اللهِ وَ عَدُوَّکُم" قرار میگیریم.

در موضعی قرار می‌‎گیریم که در این آیه‌ی شریفه از آن تعبیر شده است به "تُرهِبونَ بِه عَدُوَّ اللهِ وَ عَدُوَّکُم"؛ "تُرهِبونَ بِه" یعنی چه؟ "تُرهِبونَ بِه" همان چیزی است که در ادبیّات سیاسی امروز به آن «قدرت بازدارندگی» میگویند. جمهوری اسلامی در جایگاهی قرار میگیرد که دارای قدرت بازدارندگی است؛ دارای اقتدار بازدارنده است.»

 لذا این امر مستلزم بیداری و برخورداری از کاملترین ابزار‌ها و ادوات دفاعی، تجهیزات نظامی و فناوری‌های به روز صنایع دفاعی است که رهبر انقلاب از آن با عنوان فناوری‌های اقتدارآفرین نام برده و حتی بر خودکفایی در این صنایع و فناوری‌ها نیز تاکید کرده‌اند؛ بنابراین یکی از راه‌هایی که جمهوری اسلامی ایران قادر خواهد بود راه نفوذ قدرت‌های جهانی برای شکستن اقتدار ایران را ببندد تقویت بنیه نظامی است، به طور قطع در شرایطی که ایران بتواند به دستاورد‌های نظامی روز دسترسی داشته باشد هر اقدامی از سوی دشمنان با پاسخی شکننده و پشیمان کننده روبرو خواهد شد.

لازم به یادآوری است که دشمنی با جمهوری اسلامی ایران صرفا دشمنی نظامی نیست بلکه دشمنی فکری، فرهنگی ایدیولوژیک، سیاسی، اقتصادی، اعتقادی و رسانه‌ای نیز در دستورکار دشمنان انقلاب اسلامی بوده و هست.

پس به موازات تحکیم مواضع نظامی در برابر دشمن و تقویت استعداد نظامی باید در جبهه‌های مختلف مهیای مبارزه با دشمنان بود؛ مبارزه نرم، مبارزه فرهنگی، اقتصادی فکری، سیاسی، دیپلماسی و رسانه‌ای که هر کدام از آن‌ها نیز نیازمند تجهیزات و ابزار مورد نیاز خود می‌باشد. 

البته این امر مستلزم آن است که همه مسئولین تراز اول حوزه‌های نام برده و دولت برای مقابله با دشمن در انواع دشمنی هایش همیشه مهیا باشند، تاکید رهبر انقلاب با وجود قوانین مصوب در خصوص تخصیص بودجه به صنایع دفاعی و نظامی نیز حاکی از این امر و لزوم توجه بیش از پیش دولت‌ها به این موضوع خطیر است.