تجار ایرانی و روسی در انتظار پیمان دوجانبه پولی

به گزارش گروه اقتصاد خبرگزاری آنا، تهران و مسکو به صورت مداوم در حال گره زدن اقتصاد‌های خود برای افزایش تجارت هستند. تقریبا هر ماه اخباری از حضور تجار طرفین در کشور‌های یکدیگر است و زیرساخت‌های مطلوبی نیز برای افزایش مبادلات تجاری به سرعت در حال ساخت است. گویا ایران و روسیه تصمیم خود را مبنی بر یک اتحاد فوق راهبردی گرفته اند و این موضوع خبر‌های خوبی برای مردم هر دو کشور خواهد داشت. یکی از گزینه‌های افزایش حجم تجارت پیمان دوجانبه پولی است که امید بر این است که به زودی محقق شود.

پیمان پولی دوجانبه روشی مبادله‌ای است که شامل توافق دو کشور برای تغیبر نرخ مبادله به منظور تسهیل تجارت است. این ترتیبات ارزی دوجانبه توافقی بین بانک‌های مرکزی دو یا چند کشور است. این تغیبر پارادایم اجازه می‌دهد تا هر کشوری نرخ ارز خود را به طور مستقل و بدون نیاز به هماهنگی با سایر کشور‌ها تنظیم کند؛ بدان معنا که اگر واحد پولی یک کشور در برابر ارز کشور دیگر افزایش یابد، تاثیری براقتصاد کشور دیگر نخواهد داشت و بالعکس. در واقع BMA را می‌توان به عنوان جایگزینی برای ترتیبات ارز‌های ثابت مانند یورو یا دلار که توسط نرخ‌های بهره مشترک به هم گره خورده اند در نظر گرفت.

پیش از این، ایران و روسیه بر سر یک پیمان پولی دوجانبه به توافق رسیده اند. دو کشور توافق کرده‌اند حجم مبادلات تجاری خود را دو برابر کنند و در کوتاه‌مدت به ۸ میلیارد دلار و در میان‌مدت به ۱۵ میلیارد دلار برسانند. این در حالی است که در سال گذشته با ۱۰۰ درصد افزایش نسبت به سال قبل به ۴ میلیارد دلار رسیده است.

این توافق میانبری برای دور زدن تحریم‌های تحت مدیریت آمریکا تلقی می‌شود و این احتمال وجود دارد که سایر کشور‌ها نیز از آن پیروی کنند. پیامد‌های این توافق بسیار گسترده است. زیرا به طور بالقوه می‌تواند اقتصاد جهانی را از طریق گسست بیشتر روابط بین قدرت‌های بزرگ بی ثبات کند.

همچنین ممکن است این قرارداد منجر به افزایش بیش از پیش همکاری‌های ایران و روسیه شود که می‌تواند پیامد‌های امنیتی جدی برای بازیگران اروپایی داشته باشد. سفر پوتین به ایران. تمایل مسکو را برای ایجاد روابط راهبردی نزدیکتر با تهران. چین و هند در مواجهه با تداییر غرب علیه روسیه نشان می‌دهد. نشست‌های متعدد تهران و مسکو درست در زمان مناسب برای ایران و روسیه است، زیرا هر دو کشور هدف تحریم‌های اقتصادی غرب و درگیری با ایالات متحده بر سر برنامه هسته‌ای و سایر موضوعات هستند.


با این که حجم تجارت بین روسیه و ایران بر اساس استاندارد‌های جهانی رقم چشمگیری نیست. اما نشان دهنده تمایل روزافزون پوتین و رئیسی برای نادیده گرفتن دلار آمریکا و سایر ارز‌های غربی (مانند یورو یا پوند انگلیس) در تجارت دوجانبه بین سایر کشور‌ها است. دیر یا زود کشور‌های بریکس (که ایران نیز قصد دارد به آن ملحق شود) می‌خواهند ارز مشترک خود را مشابه حقوق برداشت صندوق بین المللی در بانک NDB ایجاد کنند تا بتوانند بر این اساس قرارداد‌های تجاری بزرگ منعقد کنند.

ناظران بر این باورند که پس از ناتمام ماندن توافق هسته‌ای به سمت آسیا و بازار‌های آن تفییر یافته است و این مهم به ایران فرصت می‌دهد تا آسیب‌های ناشی از سیاست "فشار حداکثری" ایالات متحده را کاهش دهد. همکاری اردوگاه شرقی مسکو و تهران این بار نه تنها وضعیت ارز‌های دو کشور را بهبود بخشیده. بلکه هژمونی دلار آمریکا را نیز به چالش کشیده است. همچنین راه را برای همکاری بیشتر در زمینه‌هایی ماندد انرژی و تجارت هموار شده است.

سرمایه گذاری ۴۰ میلیارد دلاری روسیه در منابع گازی ایران یک اقدام استراتژیک برای اطمینان از عدم برتری اتحادیه اروپا نسبت به روسیه در منطقه است زیرل ایران یکی از بزرگترین دارندگان گاز طبیعی در جهان است و روسیه با سرمایه گذاری در منابع آن می‌تواند سلطه خود را به عنوان تامین کننده انرژی اروپا حفظ کند.

اروپایی که با وجود هشدار‌های ماکرون برای عقد قرارداد با ایران بی تفاوت نشان داد و فرصا احیای تامین امنیت انرژی فردا را برای خود از بین برد. آیا گروه کشور‌هایی که به نظم جهانی غرب تعلق ندارند قصد خود را برای بسترسازی یک ارز قدرتمند اعلام خواهندکرد و این توافقنامه‌ها منجر به واحد پولی مشترک خواهد شد.

انتهای پیام/