خواص فیزیکی حلقه‌های ضعیف و یخی اورانوس بررسی شد

به گزارش خبرنگار گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) یک تلسکوپ فضایی است که عمدتاً برای مطالعه اخترشناسی فروسرخ طراحی شده‌ است. JWST قدرتمندترین تلسکوپی محسوب می‌شود که در فضا وجود دارد و وضوح و حساسیت فروسرخ بسیار بهبودیافته آن اجازه می‌دهد تا اجرامی که برای تلسکوپ فضایی هابل بسیار قدیمی، دور و کم نور هستند را مشاهده کند. انتظار می‌رود که این امر طیف وسیعی از تحقیقات را در زمینه‌های اخترشناسی و کیهان‌شناسی، مانند مشاهدات اولین ستاره‌ها و تشکیل اولین کهکشان‌ها و توصیف دقیق اتمسفر سیارات فراخورشیدی بالقوه قابل سکونت را ممکن کند.  

تلسکوپ فضایی جیمز وب به تازگی نگاه خود را به اورانوس متمرکز کرده و تصاویری از آن به دست آورده است. هر سیاره و سیاره کوتوله در منظومه شمسی ویژگی‌های خاص خود را دارد که آن را متمایز می‌کند، اما اورانوس واقعاً عجیب است. دنیای یخی و ژله‌ای آن در نگاه اول، غیرقابل توجه به نظر می‌رسد، اما هر چه به آن نزدیک‌تر نگاه کنید، عجیب‌تر و زیباتر می‌شود. اورانوس در نگاه نزدیک یک گوی نسبتاً بی‌نظیر به رنگ آبی کم‌رنگ به نظر می‌رسد.

دانشمندان در تصویربرداری حرارتی که شامل طول موج‌های رادیویی و مادون قرمز است، توانسته‌اند خواص فیزیکی حلقه‌های ضعیف و یخی اورانوس را اندازه‌گیری کنند. JWST قدرتمندترین تلسکوپ فضایی است که تاکنون به فضا پرتاب شده است و جهان را منحصراً در مادون قرمز و به صورت نزدیک می‌بیند. از آن‌جایی که طول موج‌های فروسرخ می‌تواند اطلاعات زیادی را در مورد عملکرد اورانوس نشان دهد، JWST برای نگاهی دقیق‌تر آماده شده است. برای مشاهده اورانوس، زمان اختصاص داده شده ۱۲ دقیقه کوتاه بود، اما تلسکوپ فضایی توانست جزئیاتی را که قبلاً دیده نشده بود، حل کند. نکته‌ای که در مورد اورانوس جلب توجه می‌کرد، چرخش غیرمعمول آن است که نسبت به صفحه مداری منحرف شده است. این بدان معنا است که فصول قطبی آن با سیارات دیگر بسیار متفاوت است.

در طول مدار ۸۴ ساله‌ اورانوس، قطب‌های اورانوس بیشترین تابش نور خورشید را در طول تابستان دریافت خواهند کرد، اما تاریکی کامل در زمستان پدید می‌آید. زمانی که وویجر ۲ در سال ۱۹۸۶ از کنار اورانوس پرواز کرد، تابستان در قطب جنوب بود. اکنون، اواخر بهار در قطب شمال است و تابستان در سال ۲۰۲۸ آغاز می‌شود. این بدان معناست که JWST توانسته ویژگی منحصر به فرد اورانوس را به تصویر بکشد؛ درخشندگی قطبی که سیاره به سمت نور کامل خورشید تابستانی حرکت می‌کند. علت ایجاد این کلاهک قطبی درخشان ناشناخته است، اما دانشمندان فکر می‌کردند وضوح بی‌سابقه ارائه شده توسط JWST ممکن است بینش جدیدی ارائه دهد. داده‌ها ناحیه‌ای ظریف، اما غیرقابل انکار از درخشندگی افزایش یافته در مرکز کلاهک قطبی را نشان می‌دهد. دانشمندان می‌توانند این اطلاعات را در حین مطالعه دقیق این پدیده در نظر بگیرند.

بیشتر بخوانید:

جیمز وب کهکشانی به قدمت آغاز جهان را کشف کرد

مراحل اولیه نفس‌گیری تشکیل یک ستاره ثبت شد

دیگر ویژگی‌های درخشان که در تصویر دیده می‌شوند، ابر‌ها هستند که به فعالیت‌های طوفانی در جو عمدتاً هیدروژن و هلیوم غول یخی مرتبط هستند. اگرچه اورانوس به سختی به اندازه مجموعه حلقه‌های خیره کننده زحل معروف است، اما اورانوس بیش از دوازده دایره فروتن دارد.  توسط JWST یازده حلقه از ۱۳ حلقه شناخته شده است اما دو حلقه درونی کم نور و غبارآلود هنوز هم کشف نشده مانده‌اند. دانشمندان امیدوارند مشاهدات آینده JWST بتوانند دو حلقه بیرونی ضعیف را فراتر از گروه اصلی ثبت کنند. در نهایت، تلسکوپ بسیاری از ۲۷ قمر شناخته شده اورانوس را به تصویر کشیده است. برخی از آن‌ها بیش از حد ضعیف هستند که دیده نمی‌شوند. اما این قمر‌ها مدار‌های بسیار متفاوتی دارند.

۶ قمری که در تصویر بالا مشاهده می‌شوند، همگی صفحه مداری خود را با صفحه استوایی اورانوس به اشتراک می‌گذارند، همان‌طور که قمر‌های کوچک‌تر و درونی نیز همین‌طور هستند. اما اورانوس همچنین مجموعه‌ای از قمر‌های نامنظم و بسیار دورتر دارد که مدار‌های بیضی شکلی شبیه به قمر‌های نامنظم مشتری دارند. مشاهدات بیشتر JWST از اورانوس در حال انجام است یا برای آینده برنامه ریزی شده است.

انتهای پیام/۱۱۰/