اطلاق عنوان «میراث» برای آثار فرهنگی و تاریخی بوی کپک و مردگی می‌دهد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری علم و فناوری آنا، همایش «امام خمینی(ره) احیاگر هویت و تمدن اصیل ایرانی» پیش از ظهر امروز در سالن اجتماعات وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برگزار شد.

در ابتدای این نشست و پس از خوش آمدگویی و توضیحات کوتاه حجت‌الاسلام و المسلمین رهنما دبیر این همایش، دکتر مهدی محقق ادیب،فقیه، مجتهد و شارح کتب فلسفی و فقهی پشت تریبون آمد.

وی عنوان کرد: یکی از امتیازات مذهب ما این است که همیشه به یاد گذشتگان بودیم و بزرگان را مورد احترام قرار می دادیم. خوشحالم که در طول عمر خودم در برابر استادان بسیار بزرگ زانو زدم و بر خود لازم می‌دانم در این مجلس شریف از آنها یاد کنم.

این استاد برجسته علوم اسلامی افزود: در مرحله اول، استاد من مرحوم آمیرزا مهدی آشتیانی معروف به فیلسوف شرق بودند. ایشان در مدرسه سپهسالار قدیم فلسفه اسلام را تدریس کرده و زنده نگه داشتند.

** ایرانیان و پرچمداری علم و اندیشه در طول تاریخ

محقق گفت: استادان دیگری هم داشتم که به سهم خود در احیای فلسفه اسلامی کوشا بودند .مرحوم شیخ محمدتقی آملی که در مسجد مجد امام جماعت بودند و ما توفیق داشتیم که قسمتی از شرح منظومه ملاهادی سبزواری را خدمت ایشان تلمذ کردیم.این یاد کردن از این اساتید به منزله گرامیداشت آنان است.

وی افزود: از استادان دیگری که که نزدشان فلسفه آموختم میرزا مهدی الهی قمشه‌ای بودند. لازم بود از این استادان یادی کرده باشم و این را وظیفه خود می دانم که فرموده اند«من عَلَمنی حرفا فقد صَیرنی عبدا».

این استاد فلسفه و کلام عنوان کرد: ایرانی ها همیشه پرچمدار علم بودند و آنها بودند که علوم اسلامی را زنده نگه داشتند. حتی ادبیات ادب به وسیله ایرانیان سر و سامان گرفت. مهم ترین کتاب صرف و نحو عربی متعلق به «سیبویه» ایرانی است یا مهم ترین کتابهای بلاغت عربی متعلق به شیخ عبدالقادر جرجانی است. بنابراین باید همیشه به این پرچمداری افتخار کنیم.وی اظهار کرد : امیدواری این ویژگی در آینده هم باقی بماند.این مجلس از پایه‌های این آرزو است و امیدواریم که متولیان این مجلس شریف، این شیوه را ادامه بدهند.

** نقطه تلاقی تاریخ، جغرافیا و فرهنگ

در ادامه حسن رحیم پور ازغدی با اشاره به این که قدر و ارزش فعالیت در حوزه میراث فرهنگی و آثار باستانی شناخته نمی شود گفت: ما دو تعریف از میراث فرهنگی از گردشگری و حتی دو تعریف از موزه داریم که باید بین آنها مرزبندی شود. یک تعریف باعث افتخار و سربلندی و انگیزه بخش است و یک تعریف دیگر به خمودگی و شرمندگی یک ملت می انجامد.

رحیم پور ازغدی اظهار کرد: موزه و میراث فرهنگی نقطه تلاقی تاریخ و جغرافیا است. تاریخ و جغرافیا پیام‌های سرنوشت ساز فرهنگی دارند. آنچه ما به عنوان میراث و موزه و گردشگری داریم بر اساس درک خود ما نبوده است؛ بلکه یک فرایند طوطی وار مثل سایر مظاهر تمدنی در صد سال گذشته بوده است. بخش عمده ای از آثارباستانی ما در موزه های غربی است و ما بر اساس حرف های آنان میراث فرهنگی خودمان را تعریف کردیم.

وی افزود: فراموش نکنیم که اسلام به ایران با زبان عربی آمد، اما بخش عمده گسترش آن در شرق و غرب و عثمانی و اروپا با زبان ادبیات فارسی بود.

 ** امام خمینی(ره) و «ایرانِ ما می‌توانیم»

این استاد علوم اسلامی عنوان کرد: امام خمینی(ره) در وصیت نامه و سخنرانی های خودشان بارها گفته آمد که ما عزت ایران و ایران «ما می توانیم» را می‌خواهیم. ایران در دوران قاجار و پهلوی، ایران ذلت و ایران «ما نمی توانیم» بود.

رحیم پور ازغدی گفت: بیش از ۶۰درصد دانشمندان، ریاضیدانان، فقها،مفسران، موسیقیدانان، طبیبان، منجمان و مهندسان در تمدن اسلامی که چند قرن قدرت اول جهان بود ایرانی بودند. بزرگان شیعه و سنی اغلب ایرانی بودند. آغاز بسیاری از علوم جدید توسط ایرانیان رقم خورد.

وی افزود: یک از وظایف این وزارتخانه دانستن این مطالب و استفاده از نقطه الحاق تاریخ و جغرافیا است تا نسل جدید پرورش پیدا کند.

این کارشناس حوزه تاریخ و علوم اسلامی گفت:امام خمینی(ره) با انقلابش «ایران شماره دو» را معرفی کرد؛ ایران مردمی، قوی و مبتنی بر انتخابات، مستقل، با هویت اسلامی و ایرانی و در نهایت ایران «ما می توانیم».

وی افزود: امام در وصیتنامه خودشان می فرمایند کاری کردند که حتی اسامی فرزندان و خیابان‌های ما فرنگی باشد. در بازار ما که حتی کالاهای مرغوب را برچسب خارجی می‌زنیم.این به این معنی است که شعور فرهنگی و تاریخی نداریم. وقتی این شعور نبود موزه و آثار باستانی و میراث فرهنگی هم به در نمی خورد

این کارشناس تاریخ اسلام اظهار کرد: توجه داشته باشید که اصلا فرهنگ به معنای «میراث» معنا ندارد .کلمه «میراث فرهنگی» که در وزارتخانه آمده خودش مبتنی بر یک پیش‌فرض است که این آثار، مرده‌ریگ گذشتگان ما است. قرآن کتاب مبارزه با سنت‌های غلط است. اصلا وقتی می‌گوییم میراث بوی مردگی و کپک می‌آید! ما از یک فرهنگ زنده دفاع می‌کنیم نه فرهنگ مرده.

وی تصریح کرد: توریسم، ایرانگردی، جهانگردی و صنایع دستی و موزه، هم میتواند بازدارنده رشد باشد و هم می تواند موتور رشد باشد.

رحیم‌پور ازغدی عنوان کرد: موزه و گردشگری باید انگیزه بخش بوده و چشم اندازی برای فردا داشته باشد. ضمیمه اش باید یک تبیین نظری و تاریخی داشته باشد.این توضیحی که در کنار این آثار می آید آنها را معنادار می کند که مخاطب را شرمنده کند و یا به او عزت تاریخی بدهد.

وی افزود: در آستانه سالگرد رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی هستیم.امام می‌گوید چرا اینقدر سقوط کردیم که نامگذاری به نام های غربی و سفر به ممالک غربی باعث افتخار است؟

این استاد حوزه علوم اسلامی گفت: شما وقتی به موزه های غربی و به ویژه ایالات متحده آمریکا که مراجعه می کنید شاهد خواهید بود که تاریخ نداشته ای را به تصویر کشیده که کاملا مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهد و شما وقتی از آن موزه بیرون می آیید می گویید عجب کشور با سابقه و دارای پیشینه ای است.

** ملتی که از تاریخ شریف خود مطلع باشد تن به استعمار و ذات نمی دهد

وی افزود: مهم نیست چه اتفاقی افتاده،مهم این است که برای شما چه روایت می‌شود.ما تاریخ واقعی خودمان را نه بلد هستیم و نه می توانیم روایت کنیم. این اتفاق در سرزمین وحی هم افتاده است. از بین بردن اماکن قدیمی شهرهای مکه و مدینه  و مقابر و ارامگاه ائمه و بزرگان به این بهانه که اینهخا شرک است طرح خبیث انگلیسی‌ها بود که توسط وهابیون رقمخورد. این جنایت بزرگ فرهنگی با عث شد تمام آثار تاریخ صدر اسلام در این شهرها نابود شود. در حالی که در همان انگلستان برای تعمیر یک دیوار ساده آجری در مناطق تاریخی یا دانشگاه‌های قدیمی باید چند کارشناس مجوز بدهند.

رحیم پور ازغدی گفت: باید در نسل های جدید خاطره و هویت ایجاد کنیم که بتواند به آن افتخار کند.ملتی که احساس کند تاریخ شریفی دارد و از آن مطلع باشد، تن به ذلت و استعمار نمی دهد.باید به آنچه میراث فرهنگی، گردشگری و آثار باستانی  می دانیم  از این زاویه نگاه کنیم .اینها ابزار تعلیم و تربیت و جامعه سازی برای آینده است؛ بنابراین باید برایش ضمیمه داشته باشیم. تلاش وزارت میراث فرهنگی هم باید این باشد که نقطه بنقطه ایران دوباره کشف و بازخوانی شود. هر بنای به ظاهر بی ارزش تاریخی قصه‌ای در پشت خود دارد که می‌تواند حاوی پیام‌های اجتماعی، تربیتی، سیاسی و اجتماعی باشد. به شرط این که این روایت ها توسط افراد مورد اعتماد، آگاه و متخصص کشف شود.