جنگ قرمز و آبی از روی سکو‌ها تا حضور در کادر فنی تیم‌های ملی! / با این انتخاب‌ها هیچ‌کس به تیم امید امیدوار نیست

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، اگر از بحث انتخاب خود رضا عنایتی برای هدایت تیم فوتبال امید یا همان تیم زیر 23 ساله ها بگذریم و بپذیریم که او مربی آینده داری است، باید به نحوه انتخاب دستیاران او بیشتر بپردازیم، اینکه در تیم امید هم مثل تیم ملی بزرگسالان قرار است موازنه‌ای بین آبی و قرمز برقرار شود و حتماً مربی پرسپولیسی در این تیم داشته باشیم نکته ای است که نمی توان به راحتی از آن گذشت.

 نکته ناامید کننده‌تر اینجاست که قبل از خود عنایتی قرار بود یک مربی پرسپولیسی سرمربی تیم امید شود تا اینجا هم تعادل آبی و قرمز برقرار شود. حسین عبدی مربی تیم ملی نوجوانان است، صمد مرفاوی سرمربی تیم جوانان بود و امیر قلعه نویی هم سرمربی تیم بزرگسالان شد.

به همین دلیل اتاق فکر فدراسیون فوتبال به این نتیجه رسید که سرمربی تیم امید پرسپولیسی باشد، اما بعد از مطرح شدن نام‌هایی مثل افشین قطبی، مهدی تارتار و مجتبی حسینی این بحث مطرح شد که هیچ کدام از آن‌ها مربیگری تیم امید را نپذیرفتند و محمد ربیعی هم از این کار سر باز زد تا همای سعادت روی شانه‌های رضا عنایتی بنشیند.



 عنایتی البته در هوادار بد کار نکرده بود، اما به هر حال جزو مربیانی بود که در لیگ برتر تیم نداشت و حتی شاید فصل آینده هم تیم پیدا نمی‌کرد. بعد از انتخاب عنایتی و حمایت امیر قلعه نویی از او، امیدوار بودیم که حداقل آقای گل سابق فوتبال ایران برای تعیین دستیاران خود انتخابات درستی انجام بدهد، اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد.

از رضا عنایتی که مربی جوان و آینده‌داری است، سطح توقعات بسیار بالا است. اولین توقع از این مربی انتخاب دستیاران مناسب بود که به هر حال این مهم برآورده نشد. کاش یکی بگوید این تخم غلط حضور مربیان استقلالی و پرسپولیسی و رعایت موازنه حضور آنها در رده های ملی را چه کسی پایه ریزی کرده  است؟



اگر همه چیز در فدراسیون فوتبال روی اصول بود و کمیته فنی وجود داشت می شد از آنها می شد سوال کرد انتخاب میثم رضاپور و جواد منافی روی چه مبنا و اصولی صورت گرفته و چرا پرسپولیسی یا استقلالی بودن باید در انتخاب نفرات ملی این همه دخیل باشد؟ یعنی افرادی که در تیم های سرخابی بازی نکرده ا ند و یا حضور نداشته اند لایق رسیدن به نیمکت تیم ملی نیستند؟ آیا ملاک های بهتر دیگری برای انتخاب نفرات وجود ندارد؟ مثلا اثرگذاری یک مربی در طول سالهای فعالیتش چیزی شبیه کشک است و مربیان ما در رده های ملی باید چشم بر این واقعیت ها ببندند تا خدای ناکرده موازنه قرمز و آبی بهم نریزد.  در چنین فضایی اینکه از مردم بخواهیم به آینده تیم امید امیدوار باشند، کار سختی است مگر اینکه عنایتی و دستیارانش که در حد و اندازه‌های تیم امید نیستند، خلاف این ادعا را ثابت کرده و با کسب نتایج خوب منتقدان را پشیمان کنند.

تیم ملی امید با توجه به اینکه همواره در راه رسیدن به المپیک ناکام بوده نیاز به انتخاب‌های بسیار بهتری داشت، اما به‌ هرحال فدراسیون مهدی تاج نشان داد که در انتخاب مربیان تیم‌های ملی اصلا خوش سلیقه نیست و مربیانی که انتخاب می‌کند هم مثل خود فدراسیون نشین‌ها درست و اصولی رفتار نمی‌کنند. با این حال تنها کاری که از دست ما برمی‌آید، حمایت از تیم امید و البته دعا کردن برای آن است. به امید آنکه عنایتی حداقل از این پس کمترین اشتباهات را داشته باشد و در عین حال بهترین نتایج را بگیرد.