هوش مصنوعی؛ دوست کشور‌های فقیر

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نگرانی‌ها درباره هوش مصنوعی در میان نخبگان کشور‌های ثروتمند رو به افزایش است: آن‌ها می‌گویند به زودی ماشین‌ها شغل ما را از آن خودشان می‌کنند. با محبوبیت بسیار چشمگیر چت جی پیتی، چت بات‌های انسان گونه، بسیاری در دنیای غرب معتقدند که هوش مصنوعی نه تنها راننده‌های کامیون و کارگران خط مونتاژ و تولید را از کار بیکار خواهد کرد، بلکه این بلا دامن کارمندان دانشمند را نیز خواهد گرفت. حسابدارها، تحلیلگران داده، مشاوران مالی، وکلا، حتی نویسنده‌های هالیوودی همگی نگران این هستند که هوش مصنوعی به زودی از کار بیکارشان خواهد کرد.

اما اثرات هوش مصنوعی بر بیش از صد کشور و بیش از چهار میلیارد نفر در دنیای در حال توسعه انگار با کشور‌های توسعه یافته وثروتمند بسیار متفاوت است. کشور‌های کم درآمدتر کارگران کمتر باسواد دارند و درصد بیشتری از جمعیت هایشان در بخش‌هایی کار می‌کنند که مقاومت زیادی به خودکارشدن و اتوماسیون دارند، به خصوص وقتی بحث کشاورزی به میان می‌آید.

در کشور‌های فقیر، سوال پرسید این نیست که هوش مصنوعی چگونه بر زندگی میلیون‌ها فرد شاغل تاثیر خواهد گذاشت، بلکه سوال این است که چگونه میلیارد‌ها نفر می‌توانند از هوش مصنوعی به نفع خودشان استفاده کنند. مهمترین اپلیکیشن‌ها در دنیای در حال توسعه آن‌هایی نیستند که جانشین انسان‌ها خواهند شد؛ بلکه آن‌هایی هستند که امکانات جدیدی را در اختیار انسان‌ها قرار خواهند داد.

تا به امروز، تقریباً همه بحث‌ها درباره این که چگونه می‌توان از هوش مصنوعی حمایت کرد و چگونه می‌توان خطرات آن را کاهش داد در کشور‌های ثروتمند مطرح بوده اند، یعنی کشور‌هایی که زادگاه شرکت‌ها و دانشگاه‌هایی هستند که با فناوری کار می‌کنند.

اما به دلیل اثرات هوش مصنوعی، چه خوب و چه بد، همه چیز در کشور‌های فقیر به گونه دیگری رقم می‌خورد و سرمایه گذاری‌ها و قوانین در این کشور‌ها احتمالاً با کشور‌های ثروتمند متفاوت خواهند بود. فلاسفه، اقتصاددان‌ها و تکنولوژیست‌ها نظرات زیادی درباره آینده هوش مصنوعی در دنیای توسعه یافته ارائه کرده اند. اکنون وقت آن رسیده که بیاییم درباره تاثیر هوش مصنوعی بر دیگران فکر کنیم.