نوسروده جامی‌پور با نام «زيتون و باغ» منتشر شد

 

در های و هوی هلهله‌ی اجساد
بی اعتنا به دلهره‌ی پهباد

پشت غبار آتش سرخ مرگ
چشمم به دست دخترکی افتاد

دستش به دور گردن مادر بود
مادر کنار دختر خود جان داد

من یک کتابخانه فلسطینم
ای ساکن اسارت و استبداد

من آشنای حله و حیفایم
از کاظمین آمده تا بغداد

ای قدس! ای هزاره‌ی تنهایی
ای آسمان مسجد گوهرشاد

با تو پر از طلوع و تولایم
تا وعده گاه آینه در میعاد

صبح و شبت ونوسی و نورانی
مثل ستاره بر جگر اجداد

یک روز صبح، در دل تنهایی
شعری بخوان شبیه غزل، آزاد

زیتون و باغ سبز نگاه من
تصویر مات شهر و شب و شمشاد