دفاع مشروع و یک بام و دوهوای انگلیسی‌ها در دفاع از حقوق بشر

گروه سیاست و جهان خبرگزاری علم و فناوری آنا، قاسم غفوری، بیش از یک ماه است که از عملیات طوفان الاقصی به‌عنوان نمادی از دفاع مشروع ملت فلسطین می‌گذرد، این در حالی است که رژیم صهیونیستی در این مدت چنان دست به شقاوت و جنایت زده است که واکنش‌ها و بازتاب‌های جهانی آن همچنان ادامه دارد و حتی در بسیاری از موارد حامیان این رژیم نیز ناچار شده‌اند تا اقدامات صهیونیست‌ها در سرزمین‌های اشغالی تقبیح کنند.

اما از نکات قابل توجه در این زمینه واکنشی است که در مدعیان همیشگی حقوق بشر از جمله انگلیس می‌توان دید حمایت تمام‌قد از رژیم صهیونیستی علیرغم همه ادعا‌های انسان دوستانه آن‌هاست.

همراهی تمام عیار

دولتمردان رژیم سلطنتی انگلیس از همان روز نخست جنگ غزه، حمایت همه‌جانبه خود از رژیم صهیونیستی را علم و حتی سوناک نخست‌وزیر این کشور به سرزمین‌های اشغالی سفر کرد.

وزیر خارجه انگلیس  رسماً از اینکه در این روز‌های سخت در کنار این رژیم قرار دارد، ابزار رضایت کرد و حتی برای  جلب رضایت کشور‌های عربی به‌منظور تحریم و اقدام علیه مقاومت غزه سفری دوره‌ای به غرب آسیا انجام داد. نماینده انگلیس در سازمان ملل نیز همراهی همه‌جانبه‌ای با آمریکا در ممانعت از تصویب قطعنامه آتش‌بس و محکوم‌سازی جنایات رژیم صهیونیستی داشت.

این رویکرد حمایتی از رژیم کودک کش به همین‌جا ختم نشده چنانکه گرانت شاپس وزیر دفاع بریتانیا در گفتگو با لورا کوئنسبرگ خبرنگار بی‌بی‌سی در پاسخ به سؤالی درباره اینکه آیا اقدامات اسرائیل متناسب است یا نه گفت «بریتانیا قویاً باور دارد که اسرائیل باید بر اساس قوانین بشردوستانه بین‌المللی عمل کند»، اما  اضافه کرد، این «واقعیت غم‌انگیزی» جنگ است که مردم در آن جانشان را از دست می‌دهند.

وزیر دفاع بریتانیا در ادامه این سؤال، این‌گونه گفت: اگر بریتانیا هم در معرض حمله قرار می‌گرفت «و ما می‌دانستیم آن تروریست‌ها کجا رفته‌اند، هیچ‌کس نمی‌گفت دنبالشان نرو».

وی افزود: «چگونه می‌توانیم از اسرائیل بخواهیم دنبالشان (نیرو‌های حماس)  نرود و استحکاماتشان را نابود نکند؟»

در همین راستا نیز «سوئلا براورمن»، وزیر کشور انگلیس نیز مطالبی با چاشنی تهدید و افترازنی علیه معترضان به جنایات صهیونیست‌ها در فضای مجازی منتشر کرد.

به نوشته پایگاه «تلگراف»، براورمن در سلسله مطالبی در شبکه اجتماعی «ایکس» ادعا کرد، خیابان‌های شهر لندن برای «ارج نهادن تروریسم» مورداستفاده قرارگرفته‌اند و با لحن تهدیدآمیزی «برخورد بیشتر» با معترضان را ضروری دانست.

نکته قابل‌توجه آنکه مقامات و رسانه‌های انگلیسی با کلیدواژه یهودستیزی به توجیه سرکوب گری‌ها می‌پردازند،  چنانکه براورمن وزیر کشور نوشت: «این روند نمی‌تواند ادامه یابد. خیابان‌های لندن هفته‌به‌هفته با نفرت، خشونت و یهودستیزی آلوده می‌شوند. اعضای جامعه گرفتار و مرعوب می‌شوند. یهودیان به‌طور خاص تهدید را احساس می‌کنند. برخورد‌های بیشتر لازم است.»

البته او اشاره‌ای به این ندارد که چگونه مسلمانان در انگلیس مورد اذیت و آزاد نژادپرستی قرار می‌گیرند، اما هرگز اقدامی در برابر آن صورت نمی‌گیرد.

در چارچوب همین حمایت‌های همه‌جانبه از رژیم جنایت‌کار صهیونیستی، جیمز کلورلی، وزیر امور خارجه انگلیس با ادعای اینکه رژیم صهیونیستی درباره پایبندی به قوانین بین‌المللی تضمین داده است، گفت: «اما چنین تضمین‌هایی را از طرف حماس دریافت نکرده‌ایم. می‌خواهیم که به جان غیرنظامیان احترام گذاشته شود، اما باید در نظر داشت که اسرائیل حق دارد تا از خود دفاع کند.»

قابل‌توجه آنکه انگلیس در حمایت از رژیم صهیونیستی حتی آزادی بیان ادعایی خود را نیز نقض می‌کند، چنانکه مقامات انگلیسی تصمیم گرفتند ویزای معتز مطر روزنامه‌نگار مشهور مصری را به دلیل همبستگی وی با فلسطین و نپذیرفتن تجاوزات اسرائیل به غزه پس بگیرند.

در ادامه همین حمایت‌ها و در چارچوب توجیه کردن جنایات صهیونیست‌ها در غزه گروهی از نمایندگان پارلمان بریتانیا و اعضای مجلس اعیان در این کشور در نامه‌ای، خواستار قرار دادن نام سپاه پاسداران در فهرست سازمان‌های «تروریستی» شده‌اند.

خشم عمومی

مجمع این اقدامات از سوی دولتمردان انگلیس در حمایت از رژیم کودک کش صهیونیستی در حالی صورت می‌گیرد که رفتار و عملکرد مردم انگلیس در قبال طوفان الاقصی کاملاً مغایر با این اقدامات است،  چنانکه شهر‌های بزرگ و کوچک انگلیس طی جنگ غزه، بار‌ها و بار‌ها صحنه تظاهرات گسترده مردمی علیه رژیم صهیونیستی در حمایت از فلسطین بوده است.

هم‌زمان با سالروز آتش‌بس پایان جنگ جهانی اول، صد‌ها هزار نفر از تظاهرکنندگان حامی فلسطین راهپیمایی ضد صهیونیستی بزرگی را در خیابان‌های شهر لندن در ضمن اجرای تدابیر امنیتی گسترده پلیس به اجرا گذاشتند. نیرو‌های پلیس انگلیس با تشدید سرکوب تظاهرکنندگان ده‌ها تن از آن‌ها را دستگیر کردند.

همچنین حامیان فلسطین در اعتراض به جنایات رژیم صهیونیستی در شهر لندن، صد‌ها تن از معترضان ایستگاه راه‌آهن «کینگز کراس» در این شهر را به تسخیر خود درآورده و خواستار برقراری آتش‌بس در فلسطین شدند.

علاوه بر این  حامیان فلسطین و فعالان ضد صهیونیستی مصادف با یکصدوششمین سالگرد بیانیه بالفور، ساختمان وزارت خارجه انگلیس به رنگ قرمز آغشته کردند.

قابل‌توجه آنکه سران انگلیس در حالی از رسانه‌ها از جمله بی‌بی‌سی رسانه سلطنتی برای توجیه حمایت‌هایشان از رژیم صهیونیستی و کشتار غزه بهره می‌گیرند که این ترفند نیز نتوانسته دیدگاه مردم انگلیس در حمایت از فلسطین را تغییر دهد،  چنانکه ساکنان لندن پیش از برگزاری تظاهرات ضد صهیونیستی در برابر دفتر بی‌بی‌سی تجمع کرده و دیوار‌ها را به رنگ قرمز درآوردند.

این خشم عمومی علیه سیاست‌های لندن تا آنجا پیش رفت که سوناک نخست‌وزیر انگلیس مجبور شد، برای جلوگیری از برانگیخته شدن بیشتر خشم عمومی،  بریورمن را که  از نحوه برخورد پلیس لندن با معترضان حامی فلسطین انتقاد کرد، برکنار کند.

وابستگی به لابی صهیونیستی

این تفاوت دیدگاه میان دولتمردان و مردم انگلیس در قبال رژیم صهیونیستی و مسئله فلسطین در کنار آشکارتر ساختن وابستگی سران این کشور به لابی‌های صهیونیستی قرار دارد و   بیانگر یک حقیقت بزرگ است. این حقیقت همان  دروغ‌گویی و بی‌صداقتی سران انگلیس در باب توجه به خواست مردم است.

انگلیسی‌ها همواره با شعار لزوم شنیدن صدای مردم، در کنار مردم بودن، حمایت از آزادی بیان مردم، هاوایی با ملت‌های آزادی‌خواه و... به دخالت در امور سایر کشور‌ها و حتی پرونده‌سازی و تحریم می‌پردازند و ژست‌های بشردوستی و انسان دوستانه سر می‌دهند حال‌آنکه جنگ غزه واهی بودن این ادعا‌ها را بر همگان آشکار ساخت.

جهانیان امروز این سؤال رادارند که انگلیسی که حاضر به شنیدن صدای میلیون‌ها تظاهرکنندگان انگلیسی در محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی و لزوم حمایت از فلسطین نیست و تمام اقداماتش حمایت از رژیم کودک کش صهیونیستی، چگونه ادعای حمایت از آزادی بیان سایر ملت را سر می‌دهد؟ و خواستار شنیده شدن صدای ملت‌ها توسط دولتمردانشان می‌شود؟

جنگ غزه نشان داد که سران انگلیس نه‌تنها شایستگی صحبت در باب آزادی بیان و عقیده را ندارند بلکه به جرم نادیده گرفتن صدای مردم خویش در قبال جنگ غزه، باید مورد بازخواست و مجازات جهانی قرار گیرند.