در گفتوگو با آنا مطرح شد؛
گزارش آنا از اختتامیه رویداد ملی گهواره؛
سنگری: هیچ لالایی، لالایی مادر نمی‌شود
محمدرضا سنگری نویسنده و پژوهشگر گفت: بحث لالایی باید به عنوان یک بخش تمدنی و قابل اعتنا از فرهنگ و تمدن ما مدنظر قرار بگیرد و در نهایت هیچ‌کدام از انواع لالایی، لالایی مادر نمی‌شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، مراسم اختتامیه اولین رویداد ملی گهواره با حضور مدیران حوزه هنری، داوران و دبیران جشنواره ساعتی پیش، ۲۷ آبان ماه در سالن مهر حوزه هنری برگزار شد.
در ابتدای مراسم صاحبی دبیر جشنواره در صحبت‌هایی با اشاره به اهمیت لالایی گفت: هدف ما احیای ظرفیت مهم و مغفول مانده لالایی برای شکل گیری هویت کودکان و فراهم کردن رویای آینده روشن برای فرزندان است. یک سال زمان برد تا طرح گهواره بعد از ساعت‌ها مطالعه به قوام رسید.
وی در ادامه افزود: ۲۰۰ اثر از بیست استان واصل شده و در سه محور ادبی، محتوایی و روانشناختی این آثار مورد بررسی قرار گرفت. امروز پایان راه ما نیست، شروع مسیر روشن لالایی است.
محمدرضا سنگری نیز در صحبت‌هایی درباره جغرافیای لالایی برای مادران گفت: در مناطق مختلف مادران به اشکال مختلف لالایی می‌خوانند مثلا پای دارقالی، سوار بر پشت مادران و …. امام صادق(ع) می‌فرمایند: بهترین موقعیت برای لالایی قرار دادن کودک بر سمت چپ مادر است چون فرزند با موسیقی قلب مادر انس دارد. مطالعات هم نشان می دهد ۷۶ درصد مادران بدون توجه فرزندانشان را همین سمت قرار می دهند.
وی در ادامه درباره نقش تربیتی پدران در فرایند رشد کودک، گفت: لالایی‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند؛ یک دسته لالایی‌های بی واژه است، دوم با واژه، سوم با شعر و موسیقی، چهارم با شعر و قصه ضبط صوت و موبایل است. بحث لالایی باید به عنوان یک بخش تمدنی و قابل اعتنا از فرهنگ و تمدن ما مدنظر قرار بگیرد و در نهایت هیچ کدام اینها لالایی مادر نمی‌شود.
وی با اشاره به اینکه اعتبار اول لالایی برای خواب کردن و سپس تخلیه خود مادر است، گفت: خود حضرت زهرا(س) هم لالایی‌هایی برای امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دارند که ریتم خاصی دارد. الگوسازی در لالایی خیلی مهم است اینجا اگر دوستانی دراین زمینه کار می کنند به الگوسازی‌ها توجه کنند.
هوشنگ جاوید از لالایی مادران غزه می گوید/ تجلیل از این پیشکسوت نواحی
در ادامه از هوشنگ جاوید با حضور مدیران حوزه هنری تقدیر شد.
جاوید در این مراسم تقدیر گفت: خوشحالم برای لالایی‌ها این گام برداشته شده، کار بزرگی است. یک بار به وزیر فرهنگ هم گفتم که لالایی‌ها از بین رفته، اعلام کنید از یک قرن گذشتیم دیگر مادر صد ساله هم نداریم مثل گذشته! من کتاب لالایی هم نوشتم و در آن گفتم مادربزرگ و مادرم آواز می‌خواندند.
وی افزود: خیلی‌ها می‌گویند لالایی‌ها گلایه مند هستند، خانم دکتر زهرا محمدحسنی روی هزار لالایی در ایران کار کردند و ثابت کردند فقط سه درصد لالایی ها گلایه، ۳۵درصد سوگ و دلتنگی خانوم ها برای همسرانشان است. لالایی‌ها بنیاد فرهنگی ایران بودند و زنان فرهنگ ایران را ساختند.
وی درباره مادران غزه گفت: آنها برای کودکانشان لالایی می‌گویند و بچه‌ها را به نحوی بزرگ کردند که نه از دشمن و نه از تیر و تفنگ و بمب ترس دارند.
انتهای پیام/
دایرةالمعارف دانشبنیانها ۹۴؛
