آنتی‌بیوتیک‌هایی که پیری را به تعویق می‌اندازند

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری علم و فناوری آنا، پیری فرآیند اجتناب‌ناپذیری است که با کاهش تدریجی عملکرد سلول، بافت و اندام مشخص می‌شود.

دانشمندان مدتهاست  پیری را با طیفی گسترده‌ای از بیماری‌ها مانند دیابت، چاقی، بیماری‌های قلبی، تخریب عصبی و سرطان مرتبط دانسته اند.

پژوهشگران و متخصصان پزشکی به طور خستگی ناپذیر در تلاش برای کاهش سرعت پیری هستند و در این راه زوال سلولی را به عنوان سازوکار پیچیده مرتبط با پیری سلول‌ها و بافت‌ها در مرکز توجه قرار داده اند.

اگر سلول‌های داخل بدن را مانند کارخانه‌های کوچکی در نظر بگیریم، می‌دانیم در داخل این کارخانه‌ها نیروگاه‌های کوچکی به نام میتوکندری وجود دارد. این نیروگاه‌ها به بدن ما کمک می‌کنند تا قند را به انرژی تبدیل کند، که مانند سوخت برای سلول‌های ما است. اما، در حین انجام این کار، مواد زائدی ایجاد می‌کنند که می‌توانند مضر باشند.

با گذشت زمان، تجمع این مواد زائد درون سلول‌ها می‌تواند به ماشین‌های ظریف داخل میتوکندری آسیب وارد کنند. این آسیب یکی از دلایلی است که بدن ما شروع به نشان دادن علائم پیری می‌کند.

مشخص شده است آنتی بیوتیک ها، میتوکندری‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند اگرچه آن‌ها را از بین نمی‌برند، اما کمی سرعتشان را کاهش می‌دهند.

دانشمندان دانشگاه سالفورد انگلیس اکنون برای درک بهتر روند پیری در حال مطالعه یک کرم کوچک به نام «الگانس»  با نام علمی «Caenorhabditis elegans» هستند که شباهت‌هایی به پستانداران دارد.

محققان دارو‌های مختلفی را روی این کرم‌ها آزمایش کرده اند تا ببینند آیا این کرم‌ها می‌توانند عمر طولانی تری داشته باشند و سالم‌تر بمانند. دارو‌هایی مانند داکسی سایکلین و آزیترومایسین که قبلاً توسط سازمان غذا و دارو تأیید شده‌اند، برای این کرم‌ها تجویز شد.

پژوهشگران در اولین آزمایش‌های خود از داکسی سایکلین استفاده کرده و نشان دادند عمر کرم‌ها طولانی‌تر شده است. دوز کمتر باعث شد آن‌ها ۷۲.۸ ٪ بیشتر عمر کنند، در حالی که دوز بالاتر موجب شد این کرم‌ها ۶۳.۶۴ درصد بیشتر از کرم‌های گروه کنترل که هیچ دارویی دریافت نکرده بودند، زندگی کنند. کرم‌های گروه کنترل حدود ۱۱ روز زندگی کردند، در حالی که کرم‌هایی که با دوز کوچک داکسی سایکلین درمان شدند ۱۹ روز و کرم‌هایی که دوز بالاتر دریافت کردند، ۱۸ روز زندگی کردند.

محققان همچنین از نوع خاصی از نور برای بررسی میزان رنگدانه‌ای به نام لیپوفوسین استفاده کردند که با افزایش سن کرم‌ها افزایش می‌یابد. آن‌ها پس از درمان کرم‌ها با داکسی سایکلین به مدت ۱۳ روز، دریافتند که دوز کمتر، لیپوفوسسین را حدود ۵۰ درصد و دوز بزرگتر آن را حدود ۹۰ درصد کاهش می‌دهد.

دانشمندان انگلیسی در مجموعه آزمایش‌های بعدی خود، از آزیترومایسین استفاده کرد. نتایج آن‌ها حاکی از افزایش طول عمر کرم‌ها در نتیجه دریافت این دارو بود. دوز کمتر این دارو باعث شد کرم‌ها افزایش ۵۰ ٪ درصدی طول عمر را تجربه کنند در حالی که دوز بالاتر افزایش ۱۷ درصدی طول عمر را برای آن‌ها نسبت به کرم‌های گروه کنترل در پی داشت.

کرم‌های گروه کنترل حدود ۱۲ روز زندگی کردند، در حالی که کرم‌های تحت درمان با آزیترومایسین در دوز کم ۱۸ روز و در دوز بالاتر، ۱۴ روز عمر کردند.

دانشمندان می‌گویند: این آزمایش‌ها تایید کننده این نظریه است که میتوکندری‌ها به شدت در فرآیند پیری درگیر هستند، اگرچه این موضوع به شدت مورد بحث است.

نتایج این تحقیقات در نشریه  Aging منتشر شده است.