سختگیر بودم اما «قلدر» نه/ کشور ما از نبود مدیران مقتدر رنج می‌برد

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، علی اصغر پورمحمدی یکی از مدیران شناخته شده ادوار تاریخ سازمان صداوسیماست، کسی که از اواخر دهه هفتاد به رسانه ملی رفت و در دوره‌های مختلف به عنوان مدیر شبکه پنج، مدیر شبکه سه و معاون سیما حضور تاثیرگذاری داشت. در زمان مدیریت پورمحمدی در شبکه سه تولیدات مهمی در این شبکه به نمایش درآمد، از «نود» با تمام حواشی ریز و درشتش گرفته تا سریال‌های ویژه‌ای همچون «نرگس»، «دلنوازان»، «ترانه مادری» و بسیاری از آثار محبوبی که در دهه هشتاد و اوایل دهه نود به روی آنتن این شبکه رفتند.

یکی از ویژگی‌های بارز علی اصغر پورمحمدی در زمان مدیریتش در شبکه سوم سیما، تعامل او با مخالفان سازمان و هنرمندان بود. برنامه‌های تلویزیونی «نود» و «هفت» که در حوزه‌های فوتبال و سینما پخش می‌شدند و معمولا هر هفته حواشی فراوانی را هم با خود به همراه داشتند، در زمان مدیریت پورمحمدی متولد شدند یا اوج گرفتند و این مدیر باسابقه با وجود این حواشی همواره تلاش کرد هوای سازندگان این آثار را داشته باشد.

تا جایی که پس از پایان دوره مدیریت او در شبکه سه، نود که پس از مدتی به طور کلی از جدول پخش رسانه ملی کنار گذاشته شد و هفت نیز با تغییر تیم سازندگان و مجریان مختلف جذابیت اولیه خود را از دست داد و دیگر با حضور مجریانی همچون بهروز افخمی، محمدحسین لطیفی و امثالهم نتوانست اثرگذاری ویژه هفت با اجرای فریدون جیرانی را بازآفرینی کند و کم کم به برنامه‌ای خنثی و منفعل بدل شد که در بین اهالی سینما نیز دیگر جایگاهی نداشت.

به نظر بسیاری از کارشناسان رسانه و به طور ویژه تلویزیون، عملکرد علی اصغر پورمحمدی در معاونت سیما و همینطور شبکه سوم سیما، عملکرد قابل دفاعی بود و طبق ادعای اکثر هنرمندانی که با این مدیر کار کردند، او با وجود اینکه همواره توجه ویژه‌ای به زاویه نگاه سازندگان آثار داشت، سختگیری‌های خاص خود را هم داشت.

سختگیری‌هایی که بعضا کار را برای تولیدکنندگان فیلم و سریال و برنامه‌های تخصصی سخت‌تر هم می‌کرد. به بهانه سال جدید، گفتگویی جذاب با این مدیر سابق سیما انجام دادیم، مدیری که این روزها از فضای رسانه ملی فاصله گرفته و به دنبال کسب تجربیات جدید است، تجربیاتی همچون حضور در عرصه‌های سیاسی مثل مجلس شورای اسلامی. اگرچه امسال پورمحمدی نتوانست وارد مجلس شود و آرای زیادی را به دست آورد، اما این عدم موفقیت باعث نشد که ما از خیر این گپ و گفت جذاب بگذریم. گفت‌وگویی درخصوص روزهای سکانداری او در شبکه سه سیما و معاونت سیما.

در دوره‌ای که پورمحمدی جزو مدیران رسانه ملی بود، برخی او را مدیری می‌دانستند که اصطلاحا قلدر بود و هم هوای هنرمندانش را داشت و هم هوای مدیران بالادستی‌اش را. این مسئله سوژه جذابی برای شروع این گفت‌وگو بود.

آنا: خیلی از هنرمندان و کارمندان تلویزیون راجع به سختگیری های شما در زمان مدیریت‌تان در رسانه ملی صحبت کردند، تا جایی که برخی شما را در زمینه مدیریت «قلدر» خطاب. می‌کردند. خودتان هم این روایت‌ها را شنیدید؟

پورمحمدی: بله شنیدم و قبول دارم که خیلی سختگیر بودم چون کار در رسانه بسیار مهم است. البته من اگر در یک گاراژ هم کار می‌کردم سختگیری می‌کردم چون معتقدم هر انسانی در هر جایی که هست نقشی دارد و باید آن را به خوبی ایفا کند و کارش را به درستی انجام دهد. مثلا یک گوینده نمی‌تواند بگوید من که گوینده اصلی خبر ساعت هفت هستم، دیرتر به محل کارم می‌روم، نه همه چیز باید با انضباط انجام شود.

آنا: در مورد مثال‌تان حق با شماست ولی واقعا نیاز است که یک مدیر انقدر سختگیری کند؟

پورمحمدی: بین زورگویی و اقتدار تفاوت‌هایی است و به نظر من یک مدیر باید اقتدار داشته باشد. در حال حاضر کشور ما از نداشتن اقتدار کافی در مدیریت رنج می‌برد. خوشبختانه رهبر مقتدری داریم اما در اکثر ساختارهای کشور در زمینه مدیریت اقتدار ضعیفی داریم. فرق اقتدار و قلدری در این است که اقتدار برای زمانی است که قدرت مشروعیت داشته باشد، اگر اینطور نباشد آن قدرت به قلدری تبدیل می‌شود.

آنا: پس شما خودتان را قلدر نمی‌دانید، درست است؟

پورمحمدی: شما اگر بروید در تلویزیون و تحقیقاتی انجام دهید، متوجه می‌شوید که دوستان و طرفداران من در سازمان صداوسیما چه کسانی هستند. رتبه اول باغبان‌ها، رتبه دوم نگهبانان، رتبه سوم آبدارچی‌ها و نیروهای خدماتی، رتبه بعدی راننده‌ها و در آخر هم کارمندان بخش‌های ضعیف اداری. این افراد طرفداران من بودند. در اتاق من همیشه باز بود و میزی هم که از آن در اتاقم استفاده می‌کردم بزرگ بود و بالا و پایین نداشت. با این وجود معتقدم باید همه از مدیر حساب ببرند، اقتدار و انضباط سر جای خودش باشد و همه کارشان را به نحو احسن انجام دهند.

آنا: در زمان مدیریت شما در شبکه سوم سیما برنامه‌های پرحاشیه‌ای به روی آنتن می‌رفت. آثاری همچون «نود»، «هفت» و برنامه‌های گفت‌وگومحور و چالشی دیگر. شما برای کنترل کردن این حواشی چه کاری انجام می‌دادید؟

پورمحمدی: من با همه جا تعامل داشتم. مجموعه های نظامی، امنیتی، حوزوی، دانشگاهی، مذهبی، علمی، فرهنگی و به طور کلی با همه جا در ارتباط بودم. اما تعامل داشتن با باج دادن فرق دارد. بالاخره رادیو تلویزیون یک مجموعه مستقل است که رئیس آن را مقام معظم رهبری تعیین می‌کند. هرچند ایشان گفتند که مدیر را من تعیین می‌کنم و تولیدات را مدیریت نمی‌کنم، اما همین انتخاب کردن مدیر توسط رهبری، ارزشمندی جایگاه این رسانه را نشان می‌دهد. این تعامل وقت و انرژی زیادی می‌برد. ما نمی‌توانیم رسانه ملی باشیم اما با ملت و مجموعه‌هایی که برای مردم خدمت می‌کنند تعامل نداشته باشیم. من یک بار برای یکی از مدیران بالادستی توضیح می دادم و نوشتم من با بیش از ۱۰۰ مجموعه و ارگان و سازمان تعامل دارم و نزدیک به ۹۰ درصد مراجعات این مجموعه ها را من رفع و رجوع کردم و همیشه از برنامه سازان هم حمایت کردم.

آنا: البته که در برخی موارد شما هم هنرمندانی را توبیخ کردید، یا از برنامه‌ای کنار گذاشتید، اینطور نیست؟

پورمحمدی: اگر خطای سنگین و فاجعه‌ای در کار نبوده من همیشه از کارشان حمایت کردم حتی خطاهای جزئی برخی هنرمندان را من برعهده گرفتم و به مقامات بالادستی گفتم من خواستم این کار را انجام دهند. البته که سر جای خود توبیخ‌هایی هم داشتم چون معتقدم جدول توبیخ و تشویق در هر مجموعه‌ای نیاز است.

آنا: نگاه رؤسای مختلف صداوسیما به این حواشی و اتفاقات ریز و درشت در زیرمجموعه‌های شما چه بود؟

پورمحمدی: اکثراً حمایتی بود. یادم هست که زمانی آقای لاریجانی می‌گفت پورمحمدی هم برای برنامه‌های سرگرم کننده و بانشاط اول است، هم در برنامه‌های عزاداری و معنوی. ما اگر قرار است کاری انجام دهیم باید در همه چیز اول باشیم. ما برنامه «سمت خدا» را در شبکه سه بنیانگذاری کردیم که هنوز تلویزیون شبیه به آن را نساخته. اگرچه امروز به خوبی روزهای اوجش نیست.

آنا: اگر بخواهید چند کار ویژه پخش شده از تلویزیون در زمان مدیریت خودتان در شبکه سه یا معاونت سیما را مثال بزنید و آن‌ها جزو توشه آخرت خودتان هم بدانید، چه کارهایی را مثال می‌زنید؟

پورمحمدی: من اگر بخواهم در روز قیامت اثری را به عنوان نقطه قوت فعالیت‌هایم نام ببرم، به برنامه‌های معارفی موفق آن دوران اشاره می‌کنم، مثل تلاوت‌های قرآن دسته جمعی که از قم شروع شد و ما آن را توسعه دادیم و حمایت کردیم و حالا در ۳۰۰ شهر ایران این برنامه عملی می‌شود، یا اعتکاف. اگر امروز این فریضه تا به این حد طرفدار دارد، ما در زمان مدیریت در شبکه سه برای آن تبلیغ زیادی کردیم. بنیانگذاری روز مادر که تولد حضرت زهرا باشد، بال و پر دادن به «جشن نیکوکاری»، ساخت برنامه «ماه عسل» تمام این موارد ایده‌های ما بود. یعنی در یک بستر اجتماعی و هنرمندانه توانستیم دین و اخلاق و ارزش‌ها را نهادینه کنیم که این هنر است. یا اینکه مردم را با برنامه‌ها و سریال‌های بلند سرگرم کردیم. آثاری مثل «نرگس»، «دلنوازان»، «ترانه مادری» و اثاری از این دست کارهای خوب و سرگرم‌کننده‌ای بودند که در جذب مخاطب نیز عملکرد قابل دفاعی داشتند.

آنا: به عنوان پرسش آخر، با همان سختگیری مدل خودتان تا چه میزان از عملکرد خودتان در رسانه ملی راضی بودید؟

پورمحمدی: راستش را بخواهید من اگر به عقب برگردم و همه چیز را ببینم اعتراف می‌کنم که از عملکرد خودم راضی نیستم و فقط ۳۰ درصد از چیزی که در ذهنم بود را توانستم انجام دهم. اما همیشه رضای خدا و توده‌های مردم را در نظر گرفتم و سعی کردم دنبال زر و زور و تزویر نباشم و کارم را کامل انجام دهم.