شناسایی یک پپتید ضد میکروبی جدید به عنوان نسل تازه‌ای از آنتی‌بیوتیک‌های مؤثر در حوزه درمان

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، پپتید‌های ضد میکروبی، مولکول‌هایی با فعالیت گسترده هستند که توسط بسیاری از بافت‌های حیوانات، گیاهان و بی‌مهرگان ترشح، و جز ترکیبات مهم سیستم ایمنی ذاتی و اکتسابی انسان محسوب می‌شوند و در اولین خط دفاعی میزبان بر ضد تهاجم میکروارگانیسم‌ها حضور دارند.

کمبود آنتی‌بیوتیکِ جدید برای درمان عفونت‌های باکتریاییِ گرمِ منفی، همراه با مشکلات مقاومت چندداروییِ در حال ظهور، ایجاب می‌کند که استراتژی‌های جدید ضد میکروبی برای درمان این عفونت‌ها بررسی شود.

با درک نقش محوری که پپتید‌های ضد میکروبی در جلوگیری از عفونت توسط پاتوژن‌های میکروبی در بسیاری از ارگانیسم‌ها بازی می‌کنند، پیشنهاد شده است که این پپتید‌ها می‌توانند پایه و اساسِ کلاسی جدید از ضد میکروب‌های بالینی را تشکلی دهند.

پپتید HHC۱۰-۴ فعالیت ضد میکروبی دارد که با استفاده از آن می‌توان به حل برخی از مشکلات مقاومت آنتی‌بیوتیکیِ رایج و درمان عفونت‌های باکتریایی امیدوار بود.

با توجه به اینکه این مسئله بسیار مهم بوده و هر ساله بسیاری از مردم در سراسر جهان با آن درگیر هستند، مطالعۀ این پپتید به عنوان یکی از پپتید‌های کاتیونیِ ضد میکروبی موجود، که پتانسیل بالایی برای از بین بردن باکتری‌ها دارد امری ضروری است.

بررسی عملکرد پپتید HHC۱۰-۴ با تأکید بر اینکه تولید آن از نظر اقتصادی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های متداول موجود در بازار مقرون به صرفه‌تر است و همچنین عوارض جانبی و سمیّت کمتری دارد، امری مهم می‌باشد.

محققان مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران اعلام نمودند که طی پژوهش‌های انجام شده در این مرکز، شاهد عملکرد قوی پپتید HHC۱۰-۴ بر روی رده‌های گرم مثبت و گرم منفی باکتریایی بوده‌اند.

مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران اعلام کرد: با توجه به نتایج به‌دست آمده از آزمایش‌های مختلفی که در قالب پایان‌نامۀ خانم حدیث ابوقداره دانشجوی کارشناسی ارشد بیوشیمی با عنوان «مطالعۀ اثرات جایگزینی آنالوگ‌های غیرطبیعی آمینواسید‌های لایزین و آرژنین در پپتید ضد‌میکروبی، برگرفته از باکتنسین (۱۰HHC)، بر تجمع سلول‌های باکتریایی گرم منفی و گرم مثبت و مدل سیستم‌های غشایی» انجام شده است، درمی‌یابیم که این پپتید کاتیونیِ آبگریز، با هدف قرار دادن غشاء سلول باکتری، به آن نفوذ کرده و منجر به مرگ باکتری می‌شود؛ بنابراین می‌توان از این پپتید، به عنوان یک آنتی‌بیوتیک مؤثر و مقرون به صرفه در حوزۀ درمان استفاده کرد.