حق انتقام ایران/ کِی، کجا، چگونه؟

گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا- مریم خرمائی: می‌گویند خبری در راه است و آمریکایی‌ها برای مواجهه با آن در «هوشیاری کامل» به سر می‌برند تا آنجا که فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا (سنتکام) و سایر نیرو‌های آمریکایی در خاورمیانه در حالت آماده‌باش قرار گرفته‌اند.

کِی، کجا، چگونه؟ پاسخ این سؤال‌ها را کسی نمی‌داند، اما گمانه‌زنی‌هایی مطرح است. «سی‌ان‌ان» می‌گوید هفته آینده میلادی، شاید هم دیرتر. «ان‌بی‌سی نیوز» پیش‌بینی می‌کند آنچه آمریکایی‌ها منتظرش هستند، قبل از پایان ماه مبارک رمضان رخ خواهد داد و وبگاه «پولیتکو» هم از عبارت «روز‌های آتی» استفاده کرده است.

آنها منتظر پاسخ «اجتناب‌ناپذیر» تهران به حمله‌ای هستند که رژیم صهیونیستی دوشنبه هفته گذشته، علیه کنسولگری ایران در دمشق انجام داد.

نزدیک به یک هفته از این واقعه می‌گذرد و صبر راهبردی تهران نشان می‌دهد که می‌خواهد علاوه بر پاسخگویی، حق انتخاب زمان و مکان را نیز برای خود محفوظ بداند تا اصل غافلگیری دشمن را هم رعایت کند.

علاوه بر گمانه‌زنی درباره زمان وقوع واکنش انتقام‌جویانه ایران، ناآگاهی از چگونگی انجام آن هم بر ابهام موضوع افزوده تا آنجا که به روایت سی‌ان‌ان، آمریکا و اسرائیل در تلاش برای تعیین وضعیت در قبال آنچه نمی‌دانند، به تکاپو افتاده‌اند.

سی‌ان‌ان می‌گوید، طبق پیش‌بینی مقام‌های آمریکایی، «حمله ایران می‌تواند به روش‌های مختلفی انجام شود و دارایی‌های آمریکا و اسرائیل و همچنین نیرو‌های آنها از اهداف احتمالی هستند».

پولیتیکو تا حدی این روایت را نقض می‌کند و به نقل از برخی مقام‌های آمریکایی می‌نویسد: «پنتاگون گمان نمی‌کند که نیرو‌های آمریکایی هدف قرار بگیرند و در حال حاضر محل استقرار دارایی‌ها و نیرو‌های خود را تغییر نمی‌دهد».

اما ان‌بی‌سی نیوز از این فراتر می‌رود و در تکمیل این فرض که «دولت واشینگتن نگران است مبادا ایران بخواهد مواضعی را داخل اراضی اشغالی هدف بگیرد»، می‌افزاید: هرگونه اقدام تلافی‌جویانه ایران در داخل اسرائیل، سایت‌های نظامی یا اطلاعاتی را هدف قرار خواهد داد و شامل مراکز غیرنظامی نمی‌شود.

درباره چگونگی اقدام تلافی‌جویانه تهران هم ادعا شده که طبق ارزیابی‌های اطلاعاتی آمریکا، ایران می‌تواند با موجی از پهپاد‌ها و یا موشک‌های کروز زمینی عملیات خود را پیش ببرد و حتی یکی از اماکن دیپلماتیک و کنسولی اسرائیل در سطح منطقه را هدف بگیرد.

صرف‌نظر از برخی تناقض‌ها در سه روایت ارائه‌شده در این سه رسانه غربی، یک مسئله روشن است: آنها احتمال مستقیم و درعین‌حال ترکیبی بودن حمله ایران به منافع اسرائیل را جدی گرفته‌اند.

اینکه آمریکا در تدارک برگزاری دور جدید مذاکرات آتش‌بس غزه و توافق تبادل اسرا است، نشان می‌دهد که واشینگتن بنا را بر این گذاشته که «پاسخ ایران هرچه که هست، نحوه تعامل آمریکا با موضوع نباید به‌گونه‌ای باشد که اوضاع به سمت تشدید تنش پیش برود»

از سوی دیگر، درحالی‌که رژیم صهیونیستی همچنان از پذیرفتن مسئولیت حمله به کنسولگری ایران در دمشق طفره می‌رود، «سابرینا سینگ» سخنگوی وزارت دفاع آمریکا به‌صراحت می‌گوید: «طبق ارزیابی‌های واشینگتن، اسرائیل این کار را انجام داده است».

این اظهارنظر به‌طور ضمنی، حاکی از تلاش ایالات متحده برای رفع اتهام از خود در حمله مستقیم به منافع ایران است.

با این اوصاف، آمریکایی‌ها هشدار تهران را که به قول «محمد جمشیدی» معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهور ایران، شامل پیام «کنار بکش تا ضربه نخوری» است، جدی گرفته‌اند.

اما برآورد‌های اولیه حاکی از این است که اسرائیل با حمله به کنسولگری ایران به دنبال بسط دامنه درگیری و درنتیجه تحریک آمریکا برای ورود به میدان نبرد است- اقدامی که با رویکرد درازمدت واشینگتن مبنی بر اجتناب از هرگونه مداخله در درگیری‌های خاورمیانه مغایرت دارد.

درواقع، تا پیش از عملیات ۷ اکتبر حماس (طوفان الاقصی)، رویکرد آمریکا کاهش نیرو و تجهیزات در منطقه به نفع حضور در منطقه آسیاپاسیفیک و سرمایه‌گذاری بر هرگونه تقابل آتی با چین بود. آن مقدار از نیرو‌ها و تجهیزات آمریکایی هم که در منطقه باقی‌مانده بودند، عملکردی بازدارنده داشتند و نه تهاجمی. در حال حاضر هم واشینگتن تمام تلاشش را می‌کند تاجایی که ممکن است پای خود را از گرداب جنگ غزه بیرون نگه دارد.

اینکه به موازات پیش‌بینی‌ها و آماده‌باش برای مقابله با حمله انتقام‌جویانه ایران، آمریکا در تدارک برگزاری دور جدید مذاکرات آتش‌بس غزه و توافق تبادل اسرا است، نشان می‌دهد که واشینگتن بنا را بر این گذاشته که «پاسخ ایران هرچه که هست، نحوه تعامل آمریکا با موضوع نباید به‌گونه‌ای باشد که اوضاع به سمت تشدید تنش پیش برود».

به‌عبارت‌دیگر، برخلاف «ادعای حمایت از اسرائیل»، این بار آمریکا چاره‌ای جز آن ندارد که چشم خود را ببندد تا ایران منافع اسرائیل را بزند.

اما اینکه کِی، کجا و چگونه این حمله انجام می‌شود، به عهده تهران خواهد بود. ایران قطعاً زمانی مناسب را برای انتقام دقیق و بازدارنده خود انتخاب خواهد کرد.