چالش‌های دانشگاه‌های بریتانیایی در مواجهه با خروج از اتحادیه اروپا

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا به نقل از یونیورسیتی‌ورلدنیوز ، اکنون همکاری در تحقیقات بین‌المللی به شکوفایی رسیده و حالا بیشتر از یک‌سوم محصولات پژوهش جهانی، نویسندگان بین‌المللی دارد که با هم همکاری کرده‌اند. در بریتانیا، یک‌چهارم استادان دانشگاه‌ها شهروندانی از کشورهای دیگر دنیا هستند.

فرهنگ دانشجویان، استادان، کلاس‌ها و سمینارها تغییر کرده و چشم‌انداز و تجاربی که فرصت‌های آموزشی را شکل دادند وسیع‌تر شدند.

تیم‌ها و آزمایشگاه‌های تحقیقاتی دیگر تک‌فرهنگی نیستند و این ذهنیت ایجاد شد که همکاری فرصت‌های بیشتری ایجاد می‌کند و مشکلات دنیا را کاهش می‌دهد. مشکلاتی نظیر کمبود آب، وارونگی زیستی؛ مشکلاتی که مرزهای جغرافیایی را پشت سر گذاشته و اهمیتی برای گذرنامه‌ها و کنترل‌های گمرکی و هویت‌ ملی قائل نیست.

وضعیت به هم پیوسته دانشگاهی در اروپا به فارغ‌التحصیلان امکان دسترسی بیشتری به فرصت‌های اقتصادی داد. این وضعیت، بازار مهارت را وسیع‌تر کرد و به افراد انتخاب‌های بیشتری داد برای آن که تصمیم بگیرند کجا و برای چه کسی و چه‌قدر کار کنند.

شکوفایی بازار جهانی آموزش عالی، منافع مالی زیادی برای شهرهای دانشگاهی بریتانیا هم به همراه داشت. این سود تنها برای کلان‌شهری مثل لندن با درآمد خالص دانشگاهی 3/2 میلیارد پوند در سال نبود و حتی به شفیلد با درآمد خالص سالانه 100میلیون پوند در سال هم رسید. در برایتون و هوو، شهرهای کوچک انگلیس هم مشاغل کوچکی مرتبط با دانشگاه‌ها ایجاد شد.

وضعیتی که برای بریتانیا کاملا سودآور بود و آن‌ها از یک میلیون دانشجویی که برای تحصیل به این کشور می‌‌آمدند یا در دانشگاه‌های بریتانیایی سایر نقاط دنیا تحصیل می‌کردند، سود می‌بردند.

در سال 2012، فعالیت این دانشگاه‌ها حدود 18 میلیارد پوند در اقتصاد بریتانیا نقش داشت. همه این‌ها اما با تصمیمی که مردم این کشور برای خروج از اتحادیه اروپا و منزوی کردن کشورشان گرفته‌اند در خطر قرار گرفته است.

البته تصمیم به خروج از اتحادیه اروپا، استادان، پژوهشگران و موسسات را از همکاری با خارج از مرزها بازنمی‌دارد. جوان‌ها را هم از انتخاب دانشگاه و تحصیل در بریتانیا و یاد گرفتن انگلیسی باز نمیدارد. اجباری هم در رد کردن رزومه‌های خارجی‌هایی که می‌خواهند به عنوان استاد یا دانشجو وارد دانشگاه‌های بریتانیایی شوند، نیست.

دسترسی نداشتن به سرمایه‌گذاری‌های تحقیقاتی و برنامه‌های پویایی دانشگاهی اتحادیه اروپا اما می‌تواند شکل دانشگاه‌ها و اولویت‌های آن‌ها را تغییر دهد. بسیاری امیدوارند که با خروج از اتحادیه اروپا، بودجه‌های تحقیقاتی خود بریتانیا افزایش یابد تا استادان نیازمند منابع، زمان یا تجهیزات بیرونی نباشند.

انگلیسی‌ها و دیگران

نشانه رای به «خروج» این است که به دیگران بگویی مثل تو نیستند، با تو برابر نیستند یا مورد اعتماد نیستند. در واقع نوعی بازتعریف تفاوت‌ها بین خود و دیگری، آن‌ها و ما است؛ پیامی که تنگ‌نظرانه تلقی می‌شود.

در نتیجه، پویایی دانشگاه‌ها خدشه‌دارد می‌شود، آزمایشگاه‌ها و کلاس‌ها کمتر متنوع خواهند بود، همکاری‌ها کمی کمتر می‌شوند و تبادل و همکاری جایش را به فروش و دادوستد خواهد داد. حیات دانشگاهی انگلیس به دلیل از دست دادن برخی منابع فقیرتر می‌شود و البته که زندگی دانشگاهی در دیگر جاهای دنیا هم این را تجربه می‌کند.

جهانی شدن در روندی با بخش‌ها و جریان‌ها و نوسان‌های زیاد اتفاق افتاد. در 10 سال گذشته ثابت کرد که در بحران‌های اقتصادی و مالی، تروریسم و ادعاهای سیاسی و قدرت‌های بنیادگرایانه مذهبی افزایش پیدا می‌کنند و همکاری‌ها در برابر آن‌ها افزایش پیدا کرده است. اما یک حرکت جمعی مانند همه ‌پرسی با صدای بلندتری پیغام مخالف مردم بریتانیا را منتقل می‌کند.